صنعت فضایی ایران در جایگاه ششم دنیا/ چرا فضانورد ایرانی نمی‌فرستیم؟

وحید یزدانیان، رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در گفت‌وگو با ایلنا در مورد رتبه ایران در صنعت فضایی دنیا، گفت: ایران به لحاظ فناوری و صنعتی در رتبه ۶ تا ۸ جهان قرار دارد؛ به این معنا که در صورت خوشبینی رتبه ۶ و در صورت بدبینی رتبه ۸ هستیم. 

دانش ساخت ماهواره ایران بومی است نه وارداتی 

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران با بیان اینکه ایران سازنده ماهواره است نه واردکننده آن، گفت: دلیل رتبه خوب ما در صنعت فضایی جهان این است که ما سازنده ماهواره هستیم یعنی دانش ساخت ماهواره را داریم. 

یزدانیان ادامه داد: بسیاری از کشورهای دنیا حتی فضانورد هم به فضا فرستاده‌اند و ممکن است تحت اسم خودشان ماهواره‌های مختلف به فضا فرستاده باشند؛ ولی این موارد در رتبه‌بندی صنعت فضایی جهان لحاظ نمی‌شود زیرا این کشورها به جای ساخت این فناوری‌ها، محصولات فضایی‌شان را خریداری کرده‌اند. به طور مثال، فضانوردی را به آمریکا، روسیه یا چین و... معرفی کرده‌اند و فضانوردشان را از طریق این کشورها به فضا ارسال کرده‌اند یا ماهواره از سایر کشورها خریداری کرده‌اند و اسم کشور خود را روی آن نوشته‌اند و به فضا پرتاب کرده‌اند.

صنعت فضایی ایران در جایگاه ششم دنیاست 

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران با تاکید بر اینکه ما دانش ساخت ماهواره را در کشورمان داریم، گفت: رتبه خوب صنعت فضایی ما در میان سایر کشورها به دلیل داشتن دانش بومی ساخت ماهواره در کشور است. 

یزدانیان ادامه داد: وقتی ایران را در میان سایر کشورهای دنیا براساس دانش صنعت فضایی رتبه‌بندی می‌کنیم، در صورت خوشبینی رتبه ۶ و در صورت بدبینی رتبه ۸ هستیم. 

وی ادامه داد: در زمینه تولید دانش فضایی یعنی تعداد مقالات، تحقیقات و تدبراتی که در این حوزه انجام شده است نیز رتبه ۶ تا ۸ دنیا را داریم؛ به این معنا که ما در رتبه ۶ تا ۸ دنیا به لحاظ صنعت و فناوری فضایی هستیم. 

ارسال فضانورد به فضا با هدف تحقیقات یا اورهال 

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در پاسخ به این سوال که «چرا ما هم مانند سایر کشورها فضانورد به فضا نمی‌فرستیم؟» گفت: تا پایان برنامه ۱۰ ساله صنعت فضایی کشور که از سال ۱۴۰۱ شروع شده است باید فضانورد به فضا ارسال شود؛ ولی اهمیت صنعت فضایی به ارسال فضانورد به فضا نیست. 

یزدانیان در مورد ارسال فضانورد توسط کشورهای دنیا به فضا، گفت: آمریکا و شوروی سابق در دوره جنگ سرد در ارسال فضانورد به فضا با هم رقابت می‌کردند و هر کدام فضانورد به فضا ارسال می‌کردند تا دور زمین بچرخد و برگردد؛ به عبارتی ارسال فضانورد در آن زمان تنها یک اقدام نمایشی بود. 

وی افزود: ارسال فضانورد هم‌اکنون از دوره نمایشی بودن، عبور کرده است و با اهدافی غیر از جنبه نمایشی آن انجام می‌شود. در حال حاضر عمدتا فضانوردان به فضا می‌روند تا کاری انجام بدهند. به طور مثال، برای انجام تحقیقات به یکسری پایگاه‌ها و ایستگاه‌های فضایی می‌روند. همچنین، تعداد زیادی از فضانوردان نیز تکنسین هستند و به ایستگاه‌های فضایی می‌روند تا دستگاه‌ها را عیب‌یابی و اورهال کنند. 

ارسال فضانورد ایرانی تا سال ۱۴۱۱

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران با اشاره به اهمیت ارائه سرویس به مردم از طریق ماهواره‌ها، گفت: الان مفهومی که در صنعت فضایی توسط ایران و سایر کشورهای جهان روی آن کار می‌شود، پرتاب ماهواره برای خدمت و ارائه سرویس است. بنابراین، ما هر کاری انجام می‌دهیم برای این است که خروجی آن، سرویس، خدمات، ارزش افزوده‌ یا کسب و کاری باشد. در چنین شرایطی، آیا ما ایستگاه فضایی داریم که بخواهیم فضانورد به فضا بفرستیم؟ 

یزدانیان با بیان اینکه ما پروژه‌ها و کارهای زیادی در صنعت فضایی باید انجام بدهیم، گفت: کارهای مهم‌تر از ارسال فضانورد، توسعه منظومه‌های ارتباطی و منظومه سنجشی است. در حال حاضر در کشور یکی، دو ماهواره ارتباطی داریم که اولین ماهواره ارتباطی، ماهواره ناهید ۲ بود که پرتاب شد.

وی خاطرنشان کرد: جهان در حال حاضر به سمت منظومه‌ها پیش می‌رود؛ به این معنا که ۵۰ تا ۷۰ ماهواره در یک پروژه به فضا پرتاب می‌شود. به طور مثال، ایلان ماسک در پرتاب‌های ماهواره‌هایش به یک باره ۵۰ ماهواره پرتاب می‌کند تا این تعداد ماهواره منظومه شود و بدین ترتیب، منظومه‌های ارتباطی شکل می‌گیرند همانند وی‌پی‌اس‌هایی که ما در زمین داریم. ما باید با این اقدامات به مردم ایران خدمت بدهیم؛ اما هرگاه ایستگاه فضایی ما ساخته شد آن موقع، زمان ارسال فضانورد به فضاست.