یادروز خواجوی کرمانی فرصت مغتنمی برای ادای دین به این شاعر بزرگ است

به گزارش ایلنا، کوروش کمالی سروستانی با بیان اینکه شیراز آن روزگار نیز شیرازِ دلنشین است. افزود: شیراز آن روزگار شیرازی پر کرشمه و ناز، شیرازی است پر تعصب و تساهل، شیرازی است که زاهدان آن، عالمان آن، بزرگان و البته کلوها و عاشقان و مطربان و خراباتیان آن در یک همزیستی پایدار شیراز را شعری ماندگار می‌کنند.

وی خاطر نشان کرد: مورخان برآنند که در این روزگار خواجو و حافظ و عبید در محفل ادبی شاه ابواسحق و شاه شجاع همراهشان بوده‌اند و هر سه آن دو را مدح کرده‌اند. در این روزگار دوران کمال و پختگی خواجو با دوران جوانی و بالندگی حافظ توام است. سعدی پیش از این مکتب ادبی شیراز را بنیان گذاشته بود. مکتبی که با خواجو تعالی می‌یابد و با حافظ به اوج می‌رسد.

مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی فارس در بیان دومین نکته چرایی اقامت خواجو در شیراز از استاد باستانی پاریزی یاد کرد و گفت: مگر می‌شود در شیراز بود و در جمع کرمانیان و کنار خواجوی کرمانی و یادی از استاد باستانی پاریزی نکرد. استادی که عاشق کرمان بود و آثار فراوان و درخشانی دارد. روح طنز استاد در همۀ آثارشان هویدا است و کتابی دارند به‌نام زیر چلچراغ، از شعر محلی «زیر چلچراغ تو شاهچراغ وعده کردیم» گرفته شده است.