تشریح مشکلات هندیجان از زبان نایب‌رئیس شورای شهر/ مسؤولان فکری به حال خوزستان کنند
نایب‌رئیس شورای اسلامی شهر هندیجان، مشکلات عمده این شهر را بیان کرد.
علی عبادی‌نسب در گفت‌وگو با ایلنا درباره مشکلات این شهر بندری گفت: یکی از مشکلات عمده شهرداری شهرستان هندیجان فقدان شبکه فاضلاب‌شهری و دفع فاضلاب از طریق مجاری آب‌های سطحی است که این امر به کرات باعث انسداد این مجاری شده و پاکسازی مستمر این مجاری و جوی‌ها و جداول، مشکلات عدیده ای را برای شهرداری ایجاد کرده و بیشتر توان و وقت کارگران خدمات شهری و امکانات اندک شهرداری، صرف برطرف کردن این مشکل شده است.
وی ادامه داد: همین امر ممکن است باعث شود که شهرداری جاهای دیگر به دلیل کمبود بودجه و امکانات نتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام داده و این امر بعضا نارضایتی شهروندان و مسؤولان شهری و اعضای محترم شورای‌شهر را در پی داشته باشد. مسؤولان اداره آب و فاضلاب علت عدم احداث و راه‌اندازی شبکه دفع فاضلاب را نبود بودجه کافی بیان می‌کنند.
عبادی‌نسب افزود: وضعیت شهرداری هندیجان به گونه‌ای است که کارگران 8 ماه حقوق معوقه خود را دریافت نکرده‌اند و بدهی شهرداری هندیجان تنها به اداره تامین‌اجتماعی، بالغ بر 15 میلیارد ریال است تا جایی که دفترچه‌های درمانی کارکنان شهرداری تا همین چند روز اخیر تمدید نمی‌شد و کارکنان برای درمان و مداوای خود با مشکل مواجه بودند.
وی ادامه داد: بر اساس گفته مسؤولان واحدهای خدمات و عمرانی، شهرداری برای عملکرد بهتر در این دو واحد به نیرو و امکانات بیشتری نیاز دارد تا جایی که کارهای خدماتی تقریبا با 40 نیرو انجام می‌شود لذا این 40 کارگر مجبورند روزهای تعطیل هم کار کنند و برخی روزها باید دو شیفت مثلا شیفت شب و عصر مشغول به کار باشند و این امر باعث می‌شود این کارگران و مسؤول واحدشان فرصت کافی برای بودن با خانواده و رسیدگی به آنها و شرکت در مراسم مذهبی و اجتماعی را نداشته باشند.
نائیب‌رئیس شورای‌شهر درباره مشکلات صیادان ماهیگیر هم گفت: بیشتر صیادان که با قایق به صید ماهی و میگو می‌روند با وجود اینکه عوارض خود را به فرمانداری می‌پردازند، بسیاری مواقع موتورهای قایق‌شان توقیف شده یا اینکه مجوز خروج به آنها داده نمی‌شود. علاوه بر این، صاحبان قایق ها هم می‌بایست ماهیانه مبلغ 200 هزار تومان بابت بیمه خود به عنوان کارفرما پرداخت کرده و علاوه بر عوارض، هزینه سوخت و دیگر لوازم صید و صیادی، ماهیانه تقریبا بیش از یک میلیون و پانصد هزار تومان است و بیشتر ماه‌های سال خرج ماهی‌گیران، بیشتر از دخل‌شان است. جا دارد مسؤولان استانی و کشوری فکری به حال مشکلات این عزیزان کنند یا لااقل دیگر مزاحمتی برای این عزیزان رنج دیده و سخت‌کوش و کم توقع ایجاد نکنند.
عبادی گفت: من با مدیرکل محترم تامین‌اجتماعی استان‌خوزستان درباره سنگینی پرداخت ماهیانه 200 هزار تومان حق بیمه برای صاحبان قایق‌های ماهیگیری که میانگین درآمد ماهیانه آنها بعضا کمتر از 800 هزار تومان است صحبت کردم که وی گفت این قانون، کلی است و از تهران به ما ابلاغ شده و ما نمی‌توانیم آن را تغییر بدهم .بنده می‌پرسم آیا این انصاف است یک صیاد ساده که درآمد ماهیانه‌اش کمتر از 800 هزار تومان است، ماهیانه 200 هزار تومان به بیمه تامین‌اجتماعی پرداخت کند؟
وی در ادامه متذکر شد: جا دارد نمایندگان مجلس و مسؤولان کشوری کمی هم به فکر این بیچارگان باشند. هدف از تاسیس نظام جمهوری اسلامی و همچنین مهمترین دغدغه مقام معظم رهبری، اهمیت‌‌دادن به وضیت معیشت محرومان و مستضعفان جامعه و رسیدگی به امور این عزیزان و در اولویت قرار دادن آن است، چراکه همین مردم محروم هستند که سرمایه‌های نظام به حساب می‌آیند و در موقعیت‌های حساس از نظام اسلامی و کشور خود دفاع می‌کنند.
نائیب رئیس شورای اسلامی شهر هندیجان درباره وضعیت کشاورزان گفت: به قول پیامبر گرامی اسلام«ص» این‌ها گنج‌های مردمان هستند. متأسفانه وضعیت کشاورزان هندیجان، همانند صیادان، چندان مناسب نیست و گرانی بذر، کود، ادوات زراعی و مهمتر از همه کم آب شدن و یا بهتر بگوییم بی آب شدن رودخانه هندیجان بیشتر ایام سال به دلیل احداث سد در بالادست رودخانه، زیان های بسیاری را به کشاورزان زده تا جایی که بسیاری از کشاورزان با سابقه، دست از کشت و زرع کشیده‌اند و به اجبار به کارهای کاذب روی آورده‌اند.
عبادی‌نسب همچنین افزود: شهرستان هندیجان در امتداد رودخانه، بیش از 30 هزار هکتار زمین قابل کشت و حاصلخیز داشته که تا چند سال قبل یعنی قبل از احداث سدهای بالادست، این زمین‌ها بعد از سرریز شدن رودخانه، هر سال به وسیله رسوب‌های رودخانه حاصل‌خیزتر می‌شده و اهالی این شهرستان سال‌های نه چندان دور، به برکت داشتن رودخانه پر آب و خاک حاصلخیز، در یک‌سال، 4 فصل کشت و زراعت داشته و محصولات خود را به مناطق مختلف ایران اسلامی و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌کردند و هزاران هکتار زمین میان هندیجان و بندر ماهشهر سرشار از گیاهان مختلف و مرتع مناسبی برای دامداران بود اما متاسفانه چند سالی است به دلیل احداث سد و سرریز نشدن رودخانه زهره، هزاران هکتار از زمین‌های زراعی و مراتع، تبدیل به شوره‌زار یا بیابان لم‌یزرع شده و محصولی جز گرد و خاک و غبار برای اهالی منطقه و استان و استان های همجوار ندارد و کشاورزان فقط می‌توانند در یک‌فصل از سال آن هم در بخش‌های محدودی از زمین‌های زراعی که تاکنون قابل کشت مانده‌اند یک یا دو محصول بکارند.
وی ادامه داد: منابع طبیعی شهرستان هم مزید بر علت شده و بر بیشتر زمین‌های قابل کشت، دست گذاشته و مانع از این می‌شود که کشاورزان در زمین‌هایی که آبا و اجدادشان در آن کشت و زرع داشته‌اند، کشاورزی کنند و اگر کسی چنین کاری را انجام دهد، دادگاهی و محکوم می‌شود. آیا بهتر نبود به جای احداث نابجای سد و تخریب طبیعت و اکو سیستم منطقه، کنار ساحل دریا، آب‌شیرین کن تاسیس و سپس آب آن توسطه لوله به مناطقی که به آب نیاز دارند پمپاژ می‌شد؟
آیا هزینه نصب و راه‌اندازی آب‌شیرین کن بیشتر از زیانی است که به طبیعت و کشاوزان و دامداران تحمیل می‌شود؟
عبادی‌نسب در پایان گفت: جا دارد دوستداران طبیعت و مسؤولان کشوری و استانی فکری به حال کشاورزان بیچاره و دامداران و رودخانه و طبیعتِ رو به احتضار هندیجان و خوزستان بکنند.