«آذرتاش آذرنوش» در گفتگو با ایلنا:
«تاریخ چوگان» به زودی منتشر می‌شود
به گفته‌ی آذرنوش، کار روی این کتاب نزدیک به 10 سال طول کشیده و در تدوین آن از منابع و اسناد بسیار مهمی در مورد این ورزش که جنبه‌ای از فرهنگ کهن ایرانی است، استفاده شده است.
ایلنا: کتاب «آذرتاش آذرنوش» (نویسنده و محقق) درباره‌ی چوگان به زودی منتشر خواهد شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، آذرنوش ضمن اعلام این خبر گفت: کتاب «تاریخ چوگان» نزدیک به ۱ سال است که برای انتشار به نشر «ماهی» سپرده شده و احتمالآ تا ۲ ماه دیگر منتشر خواهد شد. این کتاب که نزدیک به ۲۵۰ صفحه خواهد داشت، کتابی لوکس محسوب می‌شود و دلیل اینکه این مدت زمان برای انتشار آن صرف شده، وجود مینیاتور‌ها، تصاویر و نقاشی‌هایی است که در بخش‌های مختلف این کتاب است.
او افرود: همچنین استفاده از منابع مختلف به چند زبان و ارجاع دادن به این منابع را دلیل نیاز این کتاب به دقت زیاد در انتشار دانسته است.
این محقق درباره‌ی محتوای کتاب اینگونه توضیح داد: ورزش چوگان برای من یک ورزش عادی نیست، بلکه جنبه‌ای از فرهنگ کهن ایرانی است که از دوره‌ی اساطیری شروع شده و در تمام ادوار حضور داشته است.
آذرنوش ادامه داد: خود من اهل بازی چوگان هستم و از دوره‌های جوانی درباره‌ی چوگان تحقیقات زیادی کرده‌ام. برای تالیف این کتاب نزدیک به ۱۰ سال وقت صرف کردم و منابع مختلف را در این زمینه جستجو کردم. خیلی از کشور‌ها دوست دارند این ورزش را به نام خود ثبت کنند، اما خوشبختانه منابع و اسناد ما در این زمینه بی‌نظیر است و به قدری کافی است که قابل مقایسه با هیچ جای دنیا نیست.
این نویسنده همچنین از مورد توجه قرار گرفتن این کتاب در وزارت ارشاد خبر داد و گفت: خوشبختانه این کتاب توسط وزارت ارشاد با روی باز پذیرفته شد و گویا مورد توجه هم واقع شده و قرار است بعد از انتشار آن، تعدادی از نسخه‌های کتاب را خریداری کنند.
تحقیق و کار روی قدیمی‌ترین «فرسنامه» فارسی کاری است که آذرنوش این روز‌ها مشغول به آن است. او در این باره گفت: پیش از این تصور می‌شد قدیمی‌ترین «فرسنامه» به زبان فارسی مربوط به قرن ۷ و ۸ هجری است، اما تاریخ تدوین این «فرسنامه» سال ۵۵۵ هجری است و به این دلیل کتابی بی‌نظیر محسوب می‌شود.
این محقق ادامه داد: نویسنده‌ی این کتاب، خود را «قیم نهاوندی» معرفی کرده است و از نوشته‌های اعراب در زمینه‌ی اسب سواری و آداب آن به شدت انتقاد می‌کند و با جسارتی زیاد، تجربه‌های علمی و فنی خود را در زمینه‌ی علم معالجه اسب و سوارکاری مطرح می‌کند. این کتاب دارای انبوهی از کلمات فارسی جدید است و رسوم و آداب زیادی را در حوزه‌ی اسب سواری ذکر می‌کند که بسیاری از آن‌ها دیگر وجود ندارند. از جمله‌ی این رسوم می‌توان به اصطلاحات و مکالمات بین سوارکاران اشاره کرد که برخلاف امروز که بیشتر ترکی و عربی است، کلمات کاملآ فارسی بوده‌اند.
نسخه‌ی خطی این کتاب به گفته‌ی آذرنوش دارای نزدیک به ۱۰۰ صفحه است که با شرح و اضافاتی که بر آن درج خواهد شد، برای انتشار نزدیک به ۲۰۰ صفحه خواهد داشت و عنوان درنظر گرفته شده برای آن «کهن‌ترین فرسنامه‌ی فارسی» است.
آذرتاش آذرنوش متولد ۲۹ بهمن ۱۳۱۶ در قم است. دوره‌ی متوسطه را دبیرستان رازی تهران آغاز کرد. سال ۱۳۳۵ برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌‌ی ادبی به دبیرستان دارالفنون انتقال یافت. پس از تحصیل در دانشگاه‌های ایران، عراق و فرانسه، موفق به اخذ درجه‌ی دکتری زبان و ادبیات عرب شد. او که نخستین استاد ایرانی است که دکترای ادبیات عرب دارد، موفق به اخذ دو مدرک در مقطع دکتری شده است و هم‌اکنون علاوه بر استادی ادبیات عرب در دانشگاه تهران، مدیریت بخش ادبیات عرب در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی را نیز به عهده دارد. آذرنوش تألیفات پرشماری دارد و تاکنون سه بار به عنوان برگزیده‌ی جایزه‌ی کتاب سال معرفی شده است.
