محسن سرخو:
کار فرهنگی با ریخت و پاش‌های فرهنگی تفاوت دارد
بسیاری از معابر اساسی و بزرگراهی ما کار تبلیغاتی دارند که این موارد تبلیغاتی موجب عدم تمرکز رانندگان می‌شود که خطرناک است البته نکته دیگر در حوزه تبلیغات این است که در برخی موارد به قدری کار تبلیغاتی از سوی شهرداری تهران سفارش داده می‌شود که شهرداری ناچار می‌شود پولی را هم به سازمان‌های تبلیغاتی بدهد.
ایلنا: عضو کمیسیون عمران شورای شهر تهران از ریخت و پاش‌های فرهنگی شهرداری تهران برای فعالیت‌های فرهنگی انتقاد کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، " محسن سرخو "، عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران با بیان اینکه نافی فعالیت‌های خوب شهرداری تهران در حوزه فرهنگی نیستم اظهار کرد: کار فرهنگی و اجتماعی کار زیربنایی است که با ریخت و پاش‌های فرهنگی و تخصیص اعتبارات تفاوت دارد. در واقع نمی‌توان با نصب کاغذهای دیواری با شعار فرهنگی گمان کنیم که فرهنگ‌سازی کرده‌ایم.
وی ادامه داد: وقتی صحبت از رضایت شهروندان می‌کنیم و می‌گوییم شهر تهران، شهر دوستدار کودک و سالمند است نباید این کار را تنها به نصب پلاکاردهای فرهنگی اختصاص دهیم. کافی است در حوزه رضایت شهروندان به مناطق مختلف سری بزنیم و ببینیم که آنها چگونه در حوزه شهرسازی تکریم ارباب رجوع را به جا می‌آورند.
وی با بیان اینکه حوزه فرهنگی تنها حرف و شعار نیست تصریح کرد: هنوز بسیاری از محلات شهر تهران سرای محله ندارند و بهتر است کاری برای آن انجام شود. همچنین بسیاری از شهروندان به دلیل رفع نیازهای اساسی مجبور می‌شوند کیلومترها در شهر تهران رفت و آمد کنند. بهتر است شهرداری تهران به این موارد توجه کند تا تقاضای سفر در شهر تهران را کاهش دهد.
سرخو در ادامه با بیان اینکه کار تبلیغاتی روی پل‌های عابر و بیلبوردها کار اشتباهی است تأکید کرد: بسیاری از معابر اساسی و بزرگراهی ما کار تبلیغاتی دارند که این موارد تبلیغاتی موجب عدم تمرکز رانندگان می‌شود که خطرناک است البته نکته دیگر در حوزه تبلیغات این است که در برخی موارد به قدری کار تبلیغاتی از سوی شهرداری تهران سفارش داده می‌شود که شهرداری ناچار می‌شود پولی را هم به سازمان‌های تبلیغاتی بدهد.
این عضو شورای شهر تهران درباره ساماندهی کارگران فصلی نیز از شهرداری تهران خواست تا دفتری را ایجاد کند تا این افراد در آنجا ساماندهی شوند.
سرخو در پایان درباره نمایشگاه عطر سیب نیز گفت: باید فعالیت‌هایمان در این حوزه به حدی باشد که نمکی را به آش نذری اضافه کند نه اینکه سیستم دولتی جایگزین سیستم مردمی شود. یا مبالغ بی‌رویه‌ای پرداخت شود که موجب ایجاد بازار دلالی و سودجویی شود.
