وقتی اصل ۲۹ قانون اساسی می‌گوید بیمه و بازنشستگی و همینطور درمان رایگان، «حق تمام شهروندان» است، چطور کارگران باربر که یکی از جانکاه‌ترین شغل‌های دنیا را دارند، از یک بیمه ساده و قابل اطمینان محرومند؟
یک کارگر قائم‌شهری می‌گوید: ما کارگر روزمزد هستیم و مجبور هستیم تا هر روز کار کنیم. دستمزد ما ناچیز است و روزانه ۷۵ هزار تومان در صورت کار کردن دریافت می‌کنیم. پیش از این بیکاری در صنف ما وجود داشت ولی کرونا مزید بر علت شده و تعداد بیکاران افزایش یافته است.
قربان حسن‌زاده از افول چهل درصدی کار در شب عید خبر داد و گفت: امید کارگران باربر به شب عید بود که آن هم به خاطر کرونا ناامید شد.
نبود امنیت شغلی، دستمزد ناکافی و مشکلات جسمی فراوان از مهم‌ترین مشکلات کارگران باربر است؛ آنها مجبورند ۳۰ سال بار بر دوش حمل کنند تا بازنشسته شوند.
کارگرانِ باربر سختی‌های بی‌شماری دارند؛ از دستمزد ناکافی گرفته تا مشکلات جسمانیِ توانفرسا؛ این کارگران باید سی سال حق بیمه بپردازند تا بازنشست شوند.
نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران جدا از چهره فرهنگی و شلوغی و رفت و آمد مردم چهره دیگری هم دارد، تکاپو و تلاش برای به دست آوردن لقمه‌ای نان.
