مایکل کنا را باید یکی از عکاسانی دانست که هنوز به شیوه آنالوگ و استفاده از نگاتیو پا‌ی‌بند است. او با نوردهی‌های طولانی و ایجاز آثاری بدیع خلق کرده که می‌توان آنها را هایکوهایی بصری دانست. این گزارش درباره یک نمایشگاه مهم از مایکل کِنا است.
برگزاری یک نمایشگاه از شاخص‌ترین عکاسان صد سال اخیر بهانه‌ای برای تحلیل عکس‌هایی است که پس از سال‌ها با وجود پیشرفت تکنولوژی همچنان آثاری زیبا، پیشرو و قابل تحلیل محسوب می‌شوند. هر کدام از آثار رونمایی شده در این نمایشگاه اثر یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین هنرمندانی است که شاید نام آنها را کمتر شنیده‌ایم.
کامران عدل متولد ۱۳۲۰ از دهه چهل تاکنون به طور جدی در عرصه عکاسی فعالیت کرده است. تا آنجا که او را پدر عکاسی نوین یا مدرن ایران می‌دانند. او می‌گوید: اگر بگویم بسیاری از عکاسان فعالیت گذشته خود را مدیون من هستند شاید باور نکنید اما واقعا همینطور است.
کاظم بابرام‌بخش که مستندساز بین‌المللی، متخصص عکاسی و فیلمبرداری زیر دریا و متخصص در حوزه محیط زیست و دریاست یکی از شاخصه‌های اصلی این کار را دانش نسبت به آبزیان و محیط زندگی‌شان می‌داند و می‌گوید: برای عکاسی از زیر آب باید بیولوژیست باشید یا علم شناخت این حیوانات را داشته باشید.
عباس گنجی می‌گوید: اگر فرد طراحی بداند، می‌تواند در عرصه هنرهای تجسمی گام‌های درست بردارد. هم نقاشی، هم مجمسمه‌سازی و گرافیک و تمامی هنرها، شاکله‌شان طراحی است. اگر هنرمند طراح ضعیفی باشد نمی‌تواند در هیچ‌کدام از عرصه‌های هنرهای تجسمی موفق باشد.
