در گفت‌وگو با پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی مطرح شد؛
«شاید کمتر شاعری را در جهان داشته باشیم که همچون حافظ، دردِ مردم زمانه خود را درک کرده و شناخته باشد و روی آن‌ها دست گذاشته باشد. البته که وی مرهم هم برای آن‌ها ارائه کرده است. مرهمی که همان عشق، مهرورزی و آزاداندیشی است. این‌ها همان درمان‌هایی بوده‌اند که حافظ برای دردهای جامعه زمانِ خود و مقابله با بیماری‌هایی نظیر تزویر، ریا و نفاق به مردم جامعه‌اش ارائه کرده است.»