کهبد تاراج با انتقاد از عدم حمایت دولت‌ها از جریان نمایشنامه‌نویسی در کشور، با بیان اینکه حتی مصوبه تعیین شده به آنها پرداخت نمی‌شود، گفت: می‌دانم که برخی در سالن‌های خصوصی، در قبال نوشتن اثر زیر صد، صد و پنجاه میلیون پول دریافت نمی‌کنند!
«کرکس» نمایشنامه‌ای با ساختار و مضمونی تراژیک و مدرن است که جنگی را میان نیروهای شر در یک فرم سمبولیستی- اکسپرسیونیستی نشان می‌دهد. به بهانه این تئاتر سمبولیک که چندی پیش در تماشاخانه ایرانشهر به صحنه رفت، با «سودابه فضائلی» نمایشنامه‌نویس و اسطوره‌شناس و همچنین «فرزاد امینی» کارگردان و دراماتورژ به گفتگو نشستیم.
«شهرو خردمند» کارگردان تئاتر و از بنیان‌گذاران کارگاه نمایش، از شروع کار هنری و همچنین دوره فعالیتش در کارگاه نمایش و راه‌اندازی آن و تلاشی که برای حذف او از صحنه شده بود، گفت.
بخشی از حرف‌های عباس نعلبندیان که پیش از خودکشی ضبط شده، منتشر شد.
هفتم خرداد سالمرگ عباس نعلبندیان است، نمایشنامه‌نویس پیش‌رو و خلاقی که به گفته روح‌الله جعفری، پیش از انقلاب مورد بی‌مهری قرار گرفت و بعد از انقلاب هم با مجوز ندادن برای چاپ آثار و به صحنه رفتن متون او، این بی‌مهری ادامه دارد.
شکوه نجم‌آبادی، بازیگر تئاتر روز گذشته (پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت) در فرانسه درگذشت.
رپرتواری از نمایشنامه «پژوهشی ژرف و سترگ...» که متن شاخصی از عباس نعلبندیان است، هم‌زمان با پنجاهمین سالگرد تاسیس کارگاه نمایش در جشنواره تئاتر تجربه برگزار می‌شود.
غلامحسین ساعدی، عباس نعلبندیان، بهمن فرسی، صادق هدایت، بهرام بیضایی و بیژن مفید تنها تعدادی از نام‌های شناخته شده ادبیات‌اند که تمام یا تعدادی از آثارشان از دریافت مجوز برای اجرای صحنه‌ای محروم است. نام‌های بزرگِ گرفتار شده در حلقه‌های بسته نظارتی و حساسیت‌های گاه سلیقه‌ای، که هیچ‌گاه به‌طور واضح حرفی از «ممنوع» بودن‌شان زده نمی‌شود.
اسماعیل خلج نمایشنامه‌نویسی صاحب سبک است؛ نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتری که آثارش عموما در قهوه‌خانه‌ها می‌گذشت و قصه‌هایش درباره مردمان جنوب شهر بود. اما خلج به جز تئاتر، شعر هم می‌گوید و در کنارش نقاشی هم می‌کند؛ این روزها نمایشگاهی از نقاشی‌های او با عنوان «سایه» در خانه هنرمندان برپا شده است.
مهران عشریه (پژوهشگر و هنرمند تئاتر) می‌گوید: گاهی به واسطه ژانر داستان کوتاه یا نمایشنامه با شعر، آثاری خلق شده‌اند که گویی تلفیق شعر و نمایشنامه یا داستان کوتاه‌اند؛ آثاری که به عنوان جریانی جداگانه دارای مشخصه‌های ویژۀ خود هستند و عباس نعلبندیان و بهرام بیضایی دو نمونه بارز و بسیار موفق این تلفیق در زمینه ادبیات نمایشی محسوب می‌شوند.
