روزبه کردونی:
پس از جنگ اخیر با اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران در نقطه‌ای تاریخی ایستاده است، نقطه‌ای که تصمیم‌گیری در آن تنها به شرایط فعلی وابسته نیست بلکه به‌شدت تحت تأثیر میراث تصمیمات و ساختارهای گذشته نیز قرار دارد. در این وضعیت، یکی از تهدیدهای جدی در عرصه سیاست‌گذاری، مفهومی است که در ادبیات این حوزه با عنوان «وابستگی به مسیر» شناخته می‌شود. این مفهوم هشدار می‌دهد که اگر هوشیار نباشیم، ممکن است آینده را با تکرار الگوهایی طراحی کنیم که دیگر هیچ تناسبی با واقعیت‌های امروز ندارند؛ سیاست‌هایی که زمانی مؤثر بوده‌اند اما اکنون به موانعی برای تحول تبدیل شده‌اند.