اولین جلسه از سلسلهنشستهای «علوم انسانی و مسائل جامعه ایرانی»، با موضوع «فلسفه دانشگاهی و مسائل ایران امروز» با حضور بیژن عبدالکریمی و سید حسن حسینی، از اساتید فلسفهی دانشگاه، در تاریخ سوم اردیبهشتماه ۱۴۰۳، در فرهنگسرای اندیشه و به همت مؤسسه حامی علوم انسانی و با مشارکت خانه اندیشهورزان، برگزار شد.
بیژن عبدالکریمی استاد دانشگاه معتقد است نمیشود درباره شرایط فعلی راهکاری فوری ارائه دهیم و باید بپذیریم با یک مسئله جدی طرفیم.
جلوه زشت سیاست را بسیار دیدهام. تاکنون هم به ندرت صورت سیاست را زیبا دیدهام و آن کمتر نیز در رفتار و اعمال اخلاقی بعضی سیاستمداران ظاهر شده است. اکنون کریهترین جلوه آن را در حادثه افغانستان میبینم.
تا جایی که به رشته فلسفه و رشتههای نزدیک به فلسفه مربوط میشود، دانشگاه آزاد نقش ممتازی در دوران معاصر ایران بر عهده داشته و این دانشگاه توانسته است رشتههای نظری (مثل فلسفه) را در اقصی نقاط کشور ایجاد کند اما تصمیم اخیر او به زعم برخی اساتید خلاف آزادیهای آکادمیک است.
جمعی از استادان و پژوهشگران فلسفه در نامهای خواستار لغو حکم محرومیت بیژن عبدالکریمی، استاد فلسفه، از ادامه خدمت دانشگاهی شدند.
انجمن اندیشه و قلم با انتشار بیانیهای از بیژن عبدالکریمی، استاد اخراجی دانشگاه آزاد اسلامی، حمایت کرد.
بخش اساسی مشکل امروز به سخنرانی من به تاریخ 9 اردیبشهت سال 98 باز میگردد که من به مناسبت صدور فرمان امام در خصوص تشکیل شوراها، مهمان رسمی وزارت کشور بودم و در آن جلسه سخنرانی کردم.
به اعتقاد عبدالکریمی؛ در روزگار ما بسط نوعی "خشونتگرایی" را در سراسر جوامع میبینیم. اگر پیشتر، خشونت و استبداد وصف "کانونهای قدرت" بود، اکنون این صفات را در جای جای جامعه میتوان دید. هیتلر و موسیلینی و استالین را فقط در رئوس قدرتهای سیاسی نمییابیم؛ چراکه تکتک افراد را میتوان مصداق چنین شخصیتهایی دانست. رفتارها سرشار از خشونت شده است؛ سلسله مراتب فرهنگی به کلی کنار گذاشته شده و هیچ معیاری برای عملکرد مناسب دیده نمیشود.
به اعتقاد عبدالکریمی؛ فرهنگ با عمیقترین لایههای وجودی افراد سروکار دارد که فقط متفکران، هنرمندان و شاعران بزرگ میتوانند به این لایه دست پیدا کنند و معمولاً اندیشمندان، هنرمندان و شاعران بزرگ، پست اجرایی ندارند.