در گفت‌وگو با چند هنرمند تئاتر مطرح شد؛
آیا رویدادهای هنری و جشنواره‌ها می‌توانند به اقتصاد تئاتر کمک کنند؟ جشنواره تئاتر فجر نقشی در ایجاد یا توسعه بازار کار هنرمندان دارد؟
خبرگزاری کار ایران
آیا رویدادهای هنری و جشنواره‌ها می‌توانند به اقتصاد تئاتر کمک کنند؟ جشنواره تئاتر فجر نقشی در ایجاد یا توسعه بازار کار هنرمندان دارد؟
تینو صالحی با انتقاد از جریان تجاری که در یک دهه اخیر به واسطه رشد تماشاخانه‌های خصوصی در ایران شکل گرفته، می‌گوید: تصور کنید جوانی در این یک دهه با تئاتر آشنا شده و تصوری از هنر ایران پیش از آن ندارد؛ ده سال با تئاتری آشنا شده که به واسطه غلبه مناسبات مالی، رویکردی تجاری داشته و باورش این است که تئاتر خوب چنین الگویی دارد.
فردوس حاجیان می‌گوید: بعد از ۲۰ سال من با گروهی ۲۵ نفره آمده‌ام تئاتری دست بگیرم و اجرایش کنم؛ آن هم به خاطر اینکه یاد قهرمانان وطن را زنده کنم. اگر از من بپرسید تا این لحظه شما برای این کار چقدر کمک مالی گرفته‌اید؟ من می‌گویم صفر ریال. نمی‌شود با این شرایط تئاتر کار کنید، بعد هم انتظار مواجهه مناسبی از مخاطب را داشته باشید.
امروز حدود دو ماه و نیم از تعطیلی تئاترها و فعالیت‌های هنری به دلیل شیوع کرونا در کشور می‌گذرد؛ با اینکه از هفته‌های اخیر بسیاری از مشاغل با رعایت پروتکل‌هایی به روال عادی خود بازگشته‌اند، نه خبری از تدوین پروتکل‌هایی برای بازگشایی اماکن فرهنگی و هنری است و نه زمزمه‌ای از راهکارهای احتمالی برای ایجاد فضای ایمن و سلامت فعالیت هنرمندان به گوش می‌رسد. این بلاتکلیفی در زمان و چگونگی بازگشایی اماکن هنری به دغدغه‌ای جدی برای هنرمندان تئاتر به خصوص در شهرستان‌ها تبدیل شده است.
شاهین چگینی (رئیس انجمن صنفی تماشاخانه‌های ایران) از تهیه و تنظیم نامه‌ای از سوی این صنف به نمایندگی از ۱۶ سالن تئاتر خصوصی تهران درباره ضرر و زیان مالی تماشاخانه‌ها در ایام قرنطینه خانگی و تعطیلی تئاترها خطاب به محمد نهاوندیان (مشاور معاون اقتصادی رئیس‌جمهور) خبر داد.
امیرحسین خالقی (اقتصاددان نئولیبرال و پژوهشگر توسعه) معتقد به حذف مداخله دولت در اعطای یارانه فرهنگی به تئاتر و همچنین مقررات‌زدایی و حداقلی کردن پروسه صدور مجوزهاست و می‌گوید سیاست‌های تشویقی مانند معافیت مالیاتی می‌تواند به رونق هنر نمایشی کشور کمک کند.
رضا پاپی (کارگردان و بازیگر تئاتر) که مدتی است به دلیل آنچه مشکلات مالی می‌خواند، عرصه تئاتر آزاد را به‌جای تئاتر هنری برای فعالیت انتخاب کرده است، از مسائلی که تئاتر هنری و تئاتر کمدی شبانه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند گفته و تاکید میکند: حرکت صنفی تقریبا اتفاق نمی‌افتد. عده‌ای متنی را در دست گرفته و تئاتر کار می‌کنند و کسی نمی‌داند چطور اینها وارد تئاتر شده و تهیه‌کننده پیدا کرده‌اند. دولت و وزارت ارشاد هم سازوکاری برای اینکه حرکت‌های صنفی جدی‌تر اتفاق بیفتد، طراحی نمی‌کند.