سروش کیانی قلعه سرد، گفت: متاسفانه، مشکل اساسی که در نگاه سنتی اشتغال ایران وجود دارد این است که پدیده‌های اقتصادی را تک بعدی و تک عاملی در نظر می‌گیرد درحالیکه متغیرهای اقتصاد به شدت درهم تنیده هستند.
در شرایطی که دستمزد اشتغال کامل نیز جوابگوی مخارج کارگران نیست، بعد از پشت سر گذاشتن محدودیتهای ناشی از کرونا، برخی کارفرمایان از کارکنان خود میخواهند به صورت ناقص کار کنند و از برخی حقوق و مزایای خود دست بکشند.
در کشورمان یک نفر کار می‌کند تا خرج ۳.۳ نفر را بدهد. اینطور نیست که آن یک نفر شغل کامل داشته باشد، بلکه شاغلان ناقص هم جزء شاغلان حساب شده‌اند؛ اگر شاغلان ناقص را از دایره بررسی خارج کنیم، بیکاری به بالای ۲۵ درصد و نسبت تکفل به بیش از ۴ نفر برای هر فرد شاغل می‌رسد.
مطابق آخرین آمار مرکز آمار ایران، از بیش از ۲۳ میلیون شاغل حدود ۲میلیون و ۴۲۸ هزار و ۳۴۶ نفر اشتغال ناقص زمانی دارند، یعنی کم‌تر از ٤٤ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند.
چرا به رغم شکست بسیاری از طرح‌های اشتغال همچنان روش‌های قدیمی در این زمینه امتحان می‌شود. ایجاد یک کسب‌و‌کار چه شرایط و ملاحظاتی دارد و در سال جدید باید چه بازنگری‌هایی در سیاست‌های حوزه اشتغال داشت؟
اخبار و گزارش‌هایی درباره معلمان و حمایت‌های معیشتی مهم‌ترین مطالب منتشر شده در سرویس کارگری ایلنا بود.
سوءاستفاده از اشتغال ناقص باعث می‌شود دسته‌ای از کارگران به ویژه کسانی که به عنوان منشی در مطلب پزشکان کار می‌کنند، کار خدماتی دارند یا کارمند دفاتر پیشخوان هستند، حق‌شان ضایع شود.
حقِ «اشتغال کامل»، یک حقِ شهروندیِ مسلم، از امثال محمد و از هزاران نفری که هر ماه، دل به درد جاده‌ها می‌سپارند و برای لقمه‌ای نان، به دوردست‌های دور سفر می‌کنند، دریغ شده است؛ سوال اساسی اینجاست که چرا این حق، به شهروندان محرومی مانندِ محمد، اهلِ تمینِ خاش، نرسیده است؟!
شرکت‌هایی هستند که می‌توانند از تجمیع چند کارمند نیمه وقت یک یا دو کارمند تمام وقت داشته باشند، اما برای اینکه تعهدی به نیروی کار نداشته باشند، حقوق و مزایایش را کامل پرداخت نکنند و دست‌شان در اخراج نیروی کار باز باشد، تن به چنین کاری نمی‌دهند.
سیدمحمد صادق الحسینی، گفت: پنجره جمعیتی ایران به معنای امکان زایش شغل به واسطه ورود جمعیت جوان از سال ۱۳۸۲ شروع شده و در سال ۱۴۲۲ بسته خواهد شد.
