کمبود نیروی پرستار یعنی بازی با جانِ بیماران. سال‌هاست که فعالان این حوزه در رابطه با این وضعیتِ قرمز هشدار داده‌اند اما تصمیماتی که برای حل این مسئله گرفته می‌شود حتی اثر یک مسکنِ مقطعی را هم ندارد.
در پی درج حکم پایان کار برای دو نفر از فعالان صنفی پرستاری شاغل در بیمارستان امام رضا علیه السلام و فوریت‌های پزشکی مشهد، هیئت مدیره‌ی نظام پرستاری مشهد بیانیه‌ای صادر کرد.
یک پرستار آمریکایی برای دفاع از فلسطین پس از ده سال کار در بیمارستان در ایالت نیویورک از کار اخراج شد.
یک فعال کارگری گفت: این چه رویه‌ای است که دولت، نیروهای مورد نیاز خود را از طریق نیروهای شرکتی جبران می‌کند و با حقوق ناچیز آن‌ها را به خدمت می‌گیرد و بعد به راحتی آن‌ها را کنار می‌گذارد؟! این سیستمِ جبرانِ کمبود نیرو هم در وزارت بهداشت وجود دارد و هم در وزارت آموزش و پروش.
دبیر خانه پرستار می‌گوید: در شرایطی که برای اجرایی کردنِ فوق‌العاده خاص با ضریبِ حداکثر یک، دو سال زمان صرف شده، سقف کارانه‌ی پزشکان به یک باره تا سقف ۶۰ میلیون تومان افزایش پیدا می‌کند.
نماینده مدافع کادر سلامت گفت: مسئولان با افتخار از کنترل نسبی کرونا، موفقیت در واکسیناسیون و حفظ سلامت مردم به عنوان دستاورد خود صحبت می‌کنند اما وقتی پای مطالبات کادر سلامت پیش می‌آید، یادی از آن‌ها نمی‌کنند.
رئیس هیئت‌مدیره نظام پرستاری تهران عنوان کرد: با همکاری‌های خوب مجلس و دولت و سازمان نظام پرستاری صحبت‌هایی مبنی بر به‌کارگیری پرستاران شده و قرار است در کمیسیون اجتماعی مجلس تبصره‌ای اضافه شود تا پرستاران تمدید طرحی و ... به‌کارگیری شوند.
«بودجه نداریم» این تنها جمله‌ای است که در پاسخ به مطالباتِ پرستاران داده می‌شود. برای جذب پرستاران و تبدیل وضعیتِ آن‌ها، برقراریِ فوق‌العاده خاص و پرداختِ حقوقشان، از نبود اعتبار لازم صحبت می‌کنند اما در مقابل، هر روز تدبیری برای افزایشِ حقوق پزشکان می‌بینند.
وزارت بهداشت ۱۰۰هزار نیروی پرستار نیاز دارد. اینکه بخشی از این نیاز را پرستاران ۸۹روزه و تمدید طرحی‌ها و… رفع کنند، در واقع به ضرر پرستاران است. ما معتقدیم این مشکل باید به طور اساسی حل شود و وزارت بهداشت سالانه ۱۵ تا ۲۰هزار پرستار جذب کند.
