پشت پرده یک قهرمانــی؛ بفرمایید آب گوجه فرنگی!
یک ساعت بعد از دومین قهرمانی در جام اتحادیه، پپ گواردیولا فضای باشکوه ویمبلی را ترک کرد.
بازیکنان منچسترسیتی به همراه خانواده‌ها و اسپانسرها یک قهرمانی دیگر را جشن می‌گرفتند اما مربی‌شان نبود. گواردیولا خوشحال بود، مودبانه رفتار کرد و به تبریک‌ها پاسخ گفت اما ذهنش جای دیگری بود، همه هم می‌دانستند.
آن موقع سه جام دیگر در دسترس بود. بزرگترین و البته مهم‌ترین آنها قهرمانی لیگ برتر بود برای دومین سال پیاپی. باید لیورپول را می‌گرفتند که دو امتیاز بیشتر داشت. گواردیولا عجله داشت که به زمین تمرین برود، به رستوران همیشگی در مرکز شهر برود، آب گوجه‌فرنگی بنوشد و برای کار بعدی‌اش برنامه بریزد.
گواردیولا بعد از سر الکس فرگوسن سال 2009 نخستین مربی است که سخت‌ترین لیگ جهان را دو سال پیاپی می‌برد و تیمش سیتی با رکورد 32 پیروزی در یک فصل خود برابر شد. او اول فصل به بازیکنانش هشدار داد منتظر رقابت سخت لیورپول باشند و درست گفته بود، سطح تیم فوق‌العاده یورگن کلوپ آنقدر بالا بود که سیتی تنها با رسیدن به امتیاز 98 می‌توانست قهرمان شود.
در این دو فصل سیتی 198 امتیاز از 76 بازی به دست آورده- به طور متوسط 61/2 امتیاز از هر بازی- و احتمالا به این زودی‌ها هیچ گروهی از بازیکنان نمی‌توانند این میزان از ثبات و یکدستی را بروز دهند. خودش گفت: «بعد از آنچه در فصل قبل به دست آوردیم، انتظار چنین امتیازی در این فصل را نداشتم چون معمولا انسان به آسودگی گرایش دارد.»
کار او در واقع از تیر سال گذشته شروع شد، در شیکاگو و در جریان تور پیش‌فصل سیتی. در حالی که خیلی از بازیکنانش در تعطیلات بعد از جام جهانی بودند، گواردیولا سختگیر و جدی بود. حالا مربی کاتالان این دستاورد را در زمره بزرگترین موفقیت‌هایش قرار می‌دهد. دفاع از قهرمانی لیگ برتر هدف اصلی او بود و از تیمش خواست به همین اندازه توجه داشته باشند.
برناردو سیلوا بعد از همراهی پرتغال در جام جهانی روسیه به درخواست مربی به تیم اضافه شد و از آن موقع درخشید و شاید قابل اتکاترین بازیکن تیم شد. با لروی سانه رفتار متفاوتی داشت به خاطر حذف تلخی که از تیم ملی آلمان داشت، مرخصی بیشتری گرفت و وقتی آمد چندان آماده نبود. بعد از عملکرد ضعیف در تمرین از ترکیب اصلی بیرون ماند و حالا با وجود رکورد رشک برانگیزش در گل و پاس گل، پشت سر برناردو قرار دارد.
موفقیت این فصل از جهات بسیاری ثمره مدیریت منابع انسانی است. یکی از نزدیکان به تیم اول منچسترسیتی رختکن این تیم را فوق‌العاده توصیف کرده و دارای بهترین محیط بعد از آمدن پول‌های شیخ منصور به شرق منچستر. بازیکنان تیم در بازگشت از مسابقات با یکدیگر بازی می‌کنند به جای اینکه هدفون در گوش، با موبایل خود تنها باشند. بازیکنانی از ملیت‌های مختلف زمان صبحانه اجباری و ناهار خیلی راحت با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند بدون آنکه تفرقه و دسته بندی وجود داشته باشد. بنژامین مندی غایب و مصدوم، به کاپیتان تیم ونسان کمپانی گل فوق‌العاده‌اش به لسترسیتی را تبریک تصویری گفت. بعد از بازی‌ها تولد بازیکنان و اعضای تیم جشن گرفته می‌شود. بعد از حذف از لیگ قهرمانان که برای بازیکنان بزرگتر تیم تلخ‌تر بود، یک ساعت سرخیو آگوئرو را دلداری می‌دادند. در کمتر باشگاهی چنین جوی وجود دارد و تعداد کمتری آن را حفظ می‌کنند. عملکرد تیم مربیگری گواردیولا هم در ایجاد چنین جوی تحسین برانگیز است، بازیکنان، میکل آرتتا را به اندازه برایان کید دوست دارند. این فصل پر از آزمایش‌های سخت بود بخصوص آن شب لعنتی در سنت جیمز پارک در اواخر ژانویه که تیم گواردیولا 2 بر یک به نیوکاسل باخت در حالی که با گلی بسیار زودهنگام پیش افتاده بود؛ برخی از اعضای کادر فنی آن موقع می‌گفتند قهرمانی از دست رفت چون لیورپول می‌توانست هفت امتیاز پیش بیفتد. گواردیولا از بازی منفعل تیمش خیلی عصبانی بود تا جایی که برخی مربی‌ها اجازه رفتن به رختکن را پیدا نکردند چون خود پپ می‌خواست با بازیکنان حرف بزند. گواردیولا انگیزه بازیکنانش را زیر سوال برد و پاسخی اعجاب‌انگیز دریافت کرد: 14 برد متوالی که تنها چهار برد با رکورد فصل قبل فاصله داشت.
سختی‌های دیگری هم وجود داشت بخصوص مصدومیت‌ها. کوین دبروین به ندرت بازی کرد و فرناندینیو بازی‌های کلیدی را از دست داد. مشکلات آسیب‌دیدگی مندی برقرار است.
چند بازیکن خانه‌شان را تغییر دادند. مندی برای راحت شدن از شلوغی مرکز شهر به چشایر رفت. همینطور گابریل ژسوس. جان استونز که در 13 بازی آخر تیم تنها دو بار در ترکیب اصلی بود، در بلوک آپارتمان گواردیولا زندگی می‌کند بعد از آنکه زندگی خصوصی‌اش به هم ریخت. برخی از تغییرات با توصیه کادر فنی و مربی بود. احترام زیادی برای مربی قایلند. مطمئن نیستند روش‌های پپ بداهه است یا برنامه‌ریزی شده، هرچه هست مفید واقع می‌شود. با هیچ کس دوست نمی‌شود و اصرار دارد کسی را انتخاب نکند، رفتاری مشابه نسبت به همه دارد. خودش می‌گوید: «ما خیلی عاشق هم نیستیم، بازیکنان و مربی‌ها. به بازیکنان اجازه نفس کشیدن نمی‌دهیم اما این تنها راه است.»
شاید دوشنبه بازیکن را در آغوش بگیرد اما سه‌شنبه حتی با او حرف نمی‌زند. درباره انتخاب تیم توضیحی داده نمی‌شود. همیشه باید منتظر باشید و رقابت سالم برای حضور در ترکیب به این تیم مستعد انگیزه می‌دهد. گواردیولا از بازیکنانش می‌خواهد بیشتر فکر کنند. ژسوس برای آمادگی جسمی و رژیم غذایی یک مربی شخصی از برزیل استخدام کرده. دانیلو هم می‌گوید وقتی بازی‌ها را می‌بیند بهتر می‌تواند تحلیل کند.
نکات تمرینی 10 دقیقه‌ای گفته می‌شود و آرتتا مسوولیت حفظ شادابی تیم را برعهده دارد. بازیکنان سیتی در شش ماه آخر فصل شاید یک روز تعطیلی کامل و همه جانبه ندارند برای همین از فرصت گذراندن یک شب با خانواده قبل از مسابقات به خوبی استفاده می‌کنند.
شب بعد از باخت به نیوکاسل، گواردیولا به همراه خانواده به تئاتر رفت به جای اینکه تساوی لیورپول و لستر را تماشا کند. خیلی از بازیکنان تلاش کردند در این کورس پایان فصل خودشان را از بازی‌های لیورپول دور نگه دارند. بعضی‌ها هم برای تماشای مسترز رفتند. رحیم استرلینگ به شوخی گفت بازی‌های لیورپول را نمی‌بیند مگر اینکه امتیاز از دست بدهند اما هر وقت تلویزیون را روشن می‌کند، لیورپول گل می‌زند.
جو رختکن سیتی در بازی دو هفته پیش در اولدترافورد «سخت‌ترین» توصیف شد، بازیکنان قبل از دیدار در حال دویدن و تمرین شدید مشاهده شدند درست مثل دو ماه قبل گواردیولا در ویمبلی. سیتی با دو گل یونایتد را شکست داد با اراده‌ای فولادی که برای رسیدن به هدف از همه چیز واجب‌تر است.
