این فنرباغچه محبوب ما نیست؛ قناری‌ها در مسیر نابودی
فنرباغچه پرافتخارترین باشگاه ترکیه است، آنها اما حالا در لیگ هجده‌تیمی ترکیه در رده پانزدهم هستند؛ انگار که منچستریونایتد در لیگ برتر در نبرد برای بقا باشد. در این تیم که یکی از پرطرفدارترین تیم‌های اروپا است، نام‌هایی آشنا برای طرفداران لیگ برتر دیده می‌شود.
به گزارش ایلنا، فنرباغچه از سال 1907 که تاسیس شد یکی از مهم‌ترین باشگاه‌های ترکیه بوده است. آنها در 9 ورزش حضور دارند اما فوتبال ورزش اصلی آنهاست و این تیم 28 قهرمانی در لیگ کسب کرده (که در دوران سوپرلیگ که از سال 1959 تاسیس شد، 19 قهرمانی بوده است). آنها 25 میلیون هوادار در سراسر دنیا دارند و بازیکنان بزرگی داشته‌اند؛ از جی‌جی اوکوچا و روبرتو کارلوس گرفته تا روبین فان‌پرسی و روشتو رچبر، دروازه‌بان اسطوره‌ای ترکیه.
رجب‌طیب اردوغان، رییس‌جمهوری ترکیه هم طرفدار آنها است و این تیم در سال 1968 توانست در جام باشگاه‌های اروپا، منچسترسیتی را حذف کند. در آن هنگام طرفداران ذوق‌زده تیم به زمین ریختند.
اما چه بر سر قناری‌های زرد آمده است؟ تساوی یک بر یک در خانه بورسااسپور باعث شد از منطقه سقوط بیرون بیایند اما آنها تنها دو امتیاز تا انتهای جدول فاصله دارند. آنها همچنین در جام حذفی شکست شرم‌آوری برابر تیم دسته دومی عمرانیه متحمل شدند.
آنها در حالی در بورسا بازی کردند که مارتین اشکرتل (بازیکن سابق لیورپول)، روبرتو سولدادو (بازیکن سابق تاتنهام) و آندره آیف (که از سوانزی قرض داده شده) در ترکیب ثابت تیم بودند. اسلام سلیمانی هم از لستر به این تیم قرض داده شده و ویکتوز موزس هم از چلسی به‌صورت قرضی به این تیم پیوسته است.
مدیر ورزشی آنها دامین کومولی فرانسوی است که پیش‌تر در آرسنال، تاتنهام، و لیورپول مدیریت کرده است.
اما اینجا هم پول نقش مهمی ایفا کرده است. خرج‌های گزاف تیم –یا همانطور که پیت ریدزدیل، رییس سابق لیدز نامش را «زندگی کردن رویا» گذاشته بود– با قوانین بازی جوانمردانه مالی نخوانده است.
فنرباغچه حق پخش تلویزیونی بیشتری دریافت کرده است اما این پول را صرف خرید ستاره‌های گران و پا به سن گذاشته‌ای مانند کارلوس و فان‌پرسی کرد که آنها را از رئال‌مادرید و منچستریونایتد خرید. آنها همچنین یک کمپین به راه انداختند تا یک میلیون عضو جمع کنند و امیدوار بودند که به این ترتیب بتوانند سطح خود را به باشگاه‌های بزرگ اروپا، مانند بارسلونا و یوونتوس نزدیک کنند.
اما این تلاش‌های آنها فشار فاجعه‌باری روی منابع‌شان آورد. در جولای گذشته بود که علی کوچ، رییس باشگاه اعلام کرد بدهی‌هایشان به 548 میلیون پوند رسیده است. در همین زمان باشگاه‌های کوچک‌تر اما با مدیریت بهتر مانند باشاک‌شهیر، ینی مالاتیااسپور و کاسیم‌پاشا سلطه سه باشگاه بزرگ ترکیه، یعنی گالاتاسرای، بشیکتاش و فنرباغچه را به چالش کشیدند.
در سال 2013، فنرباغچه به‌دلیل تبانی در یک دیدار داخلی برای دو سال از حضور در رقابت‌های اروپایی محروم شد. نتایج آنها در میدان هم افت کرد. اشکرتل و سولدادو در دوران اوج‌شان بازیکنان مهمی بودند اما حالا 34 و 33 سال سن دارند.
بهترین بازیکنان ترکیه هم یا در خارج هستند یا در دیگر باشگاه‌های لیگ. در ترکیب ثابت تیم ترکیه که در لیگ ملت‌های اروپا در خانه مقابل سوئد یک بر صفر شکست خورد، تنها یک بازیکن از فنرباغچه حضور داشت که حسن کالدیریم، مدافع چپ تیم بود. این در حالی است که در سال 2002، زمانی که ترکیه به نیمه‌نهایی رسید، چهار بازیکن از فنرباغچه در تیم بودند.
کوچ که یک تاجر فوق‌العاده ثروتمند است و در دانشگاه هارو انگلیس درس خوانده است، می‌گوید: «هیچ‌کس پیش‌بینی چنین بحرانی را نمی‌کرد. من بابت زجری که طرفداران تیم می‌کشند عذرخواهی می‌کنم.» آخرین‌باری که فنرباغچه در لیگ رده‌ای پایین‌تر از سوم کسب کرد به سال 2009 برمی‌گردد. فنرباغچه در لیگ در 18 مسابقه تنها 17 گل زده و تنها دو تیم کمتر از این تیم گل زده‌اند.
بازی بعدی فنرباغچه در خانه و برابر تیم سوم جدول، ینی مالاتیااسپور است. هیچ‌کس انتظار ندارد آنها سقوط کنند اما هیچ‌کس هم تصور نمی‌کرد منچستریونایتد در سال 1974 سقوط کند.
