«مزون» نمایشی با درون‌مایه مثلث «عشق، خیانت، اعتیاد»/رنگ قرمز و بوی گس خون باعث ایجاد ترس و وحشت می‌شود
تهیه‌کننده و کارگردان نمایش «مزون» گفت: درون‌مایه این اثر مثلث «عشق، خیانت و اعتیاد» است که نمونه‌هایش در جامعه‌مان بسیار وجود دارد؛ «مزون» بعد از تمام شدن، مخاطب را درگیر می‌کند و وعده می‌دهم که اندیشه‌هایی متعالی را برای مخاطب ایجاد خواهد کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری نمایش «مزون» با حضور معصومه خزایی (تهیه‌کننده، کارگردان و بازیگر)، عادل عزیزنژاد (کارگردان)، صحرا اسداللهی و میلاد مرتضوی (بازیگران) در پردیس تئاتر شهرزاد برگزار شد.
عادل عزیزنژاد در این نشست گفت: ایده نمایش به شش، هفت سال پیش برمی‌گردد که شاهد اتفاقی بودم و ایده‌اش را با نویسنده در میان گذاشتم. پس از آن، متن را به صورت کارگاهی تهیه کردیم و همان موقع هم تمرین را شروع و در چند جشنواره اجرا کردیم البته با کانسپت متفاوت‌تری نسبت به آنچه امروز می‌بینیم.
عزیزنژاد سبک اجرای «مزون» را رئالیستی با کمی فضای کمی سورئالیستی خواند و گفت: متن نمایش درباره اتفاقی در سال ۱۳۹۷ و برای امروز آدم‌هایی است که در روابط‌شان دچار خاکستری خاصی هستند که باعث می‌شود روابط‌شان شفاف نباشد. «مزون» نمایشی در حوزه معضلات اجتماعی بوده و تم اعتیاد دارد.
کارگردان نمایش «مزون» درباره انتخاب بازیگران این اثر گفت: من به تحقیق و گپ و گفت درباره کاراکتر اعتقاد دارم و اصلا دنبال کاراکتری نمی‌گردم که شبیه نقش باشد؛ بلکه دنبال فصل مشترک بین خودم و بازیگر می‌گردم وقتی این اتفاق افتاد آن کاراکتر هم می‌تواند ایجاد شود. در انتخاب بازیگر هم معیارهایی را مرور می‌کنم که ربطی به ظواهر آنها ندارد. بنابراین بنا نبود از نظر ظاهری شبیه کاراکترها باشند. به تفاهم فکری و نوع زاویه دید با بازیگر فکر می‌کنم و دنبال ایده‌های مشترکی بودم که پشت میز و در تحلیل شخصیت‌ها می‌توانستیم به کاراکترها نزدیک شویم.
عزیزنژاد مخاطب این اثر را همه مردم دانست و با بیان اینکه «مخالفم کار برای قشر خاصی تولید شود» به تبلیغات «مزون» در فضای مجازی اشاره کرد و گفت: دنبال جذابیت و ربط اثر با تبلیغات بودم و بنابراین از المان‌هایی در تیزر و تبلیغات استفاده کردیم که مفهومش در خود تئاتر هم رخ داده باشد. در تیزرهای نمایش هم اگرچه از خون و برخی المان‌ها استفاده شده اما «مزون» در حالت کلی در ژانر وحشت نیست هرچند که رنگ قرمز و بوی گس خون باعث ایجاد ترس و وحشت می‌شود.
او در تشریح قصه این اثر گفت: قصه حول‌محور آفاق، زنی ۵۷ ساله می‌گذرد که از همسر اولش جدا شده و با همسر پانزده سال کوچکترش زندگی می‌کند و دختری به نام پری دارد؛ شبی این خانواده وقتی در مزون مشغول حساب و کتاب هستند متوجه می‌شوند در ساختمان بسته شده و بسته شدن این در با جاری شدن خون یک انسان ارتباط مستقیمی دارد.
عزیزنژاد با بیان اینکه «مزون» از متن‌هایی است که براساس ایده اتفاق افتاده؛ گفت: آنقدر با این متن زندگی کردم و کلنجار رفتم که امروز می‌توانم آن را با چهار حالت و کانسپت مختلف اجرا کنم. چون در ذهن من برای چهار مدل کارگردانی حفره‌هایش باز است. در جایی خیلی با آن همذات‌پنداری و دنیای عجیبی را طی کردم. وقتی هم‌فکری خانم خزایی (تهیه‌کننده) و رفتار خوبش را دیدم که اجازه تفکر و چالش را به من به عنوان کارگردان داد دوست داشتم این اثر را باهم به صورت مشترک کارگردانی کار کنیم.
معصومه خزایی نیز در این نشست با اشاره به اینکه «مزون» دومین اثر اجرایی او در امسال است، در مورد سرمایه‌گذاری در این نمایش گفت: به بازگشت سرمایه و هزینه فکر می‌کنم و معتقدم با مهندسی و هم‌فکری گروهی که داشتیم به نتایج مثبتی در گیشه هم می‌رسیم؛ اما بُعد فرهنگی هنری این کار برایم بیشتر اهمیت دارد. یکی از ایده‌هایم این است که با عوامل و کارگردان‌های جوان کار کنم به خصوص عادل عزیزنژاد که فردی خلاق و خوش فکر است.
خزایی با اشاره به اینکه موضوعی که «مزون» به آن می‌پردازد دغدغه شخصی‌اش بوده و بسیار به آن فکر می‌کرده است، گفت: وقتی متن را خواندم دیدم درون‌مایه‌اش مثلث «عشق، خیانت، اعتیاد» است که نمونه‌هایش در جامعه‌مان بسیار وجود دارد؛ فکر می‌کنم بار کاتارسیسی که ایجاد می‌کند می‌تواند مخاطب را درگیر کند. «مزون» بعد از تمام شدن، مخاطب را درگیر می‌کند و وعده می‌دهم که اندیشه‌هایی متعالی را برای مخاطب ایجاد خواهد کرد.
او تهیه‌کنندگی را از علاقه‌مندی‌های شخصی‌اش خواند و با بیان اینکه «نمایش برایم قداست خاصی دارد» گفت: متن از نظر شخصیت‌پردازی عالی است و با کار گروهی خوبی که داشتیم امیدوارم بتوانیم بفروشیم و مخاطب عام و خاص را جذب کنیم.
صحرا اسداللهی (بازیگر) نیز درباره پیوستن خود به این نمایش گفت: متن «مزون» به هر بازیگری پیشنهاد می‌شد می‌پذیرفت چون چنین شانسی برای بازیگران کم پیش می‌آید و من خوش‌شانس بودم که چنین نقشی به من پیشنهاد شد.
اسداللهی یادآور شد: «مزون» متن قصه‌گوی ساده‌ای است که در عین حال پیچیدگی‌های رفتاری عجیبی دارد که به بازیگر اجازه می‌دهد که از توانایی‌هایش استفاده کند. من فکر می‌کنم هر روز به کشف جدیدی در این نمایش می‌رسیم و هر لحظه از کار که جلو می‌رود با گره‌گشایی جدیدی مواجه می‌شویم.
میلاد مرتضوی دیگر بازیگر «مزون» نیز گفت: فکر می‌کنم از معیارهای درخشش متن، در لحظه بودن آن در سالن تئاتر است. «مزون» از معدود آثاری است که وقتی اجرایش را می‌بینید بهت‌زده می‌شوید.
مرتضوی با بیان اینکه «مخاطب عام لذت از مزون می‌برد و مخاطب خاص و هنری می‌تواند یاد بگیرد» گفت: همه شخصیت‌ها و حال و هوای کار چالشی را در طول اجرا ایجاد می‌کنند.
