نژندی‌منش در گفت‌وگو با ایلنا:
دلیل ناکارآمدی حقوق بینالملل، ذینفع بودن نهاد رسیدگی‌کننده در تجاوز اسرائیل به ایران است/ فعال نشدن ساز و کارهای قضایی بین‌المللی، ملی و منطقه‌ای باعث جسورتر شدن رژیم صهیونیستی شد
استاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: ساختار شورای امنیت در منشور ملل متحد، دست‌کم ۸۰ سال بعد از تأسیس سازمان ملل و رشد جوامع، توهین به بشریت است.
هیبتالله نژندی‌منش، دانشیار حقوق بینالملل دانشگاه علامه طباطبایی در تشریح ابعاد حقوقی هدف قرار دادن غیرنظامیان و اماکن محافظت‌شده توسط اسرائیل در گفت‌وگو با ایلنا اظهار کرد: پس از جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ‌های تجاوزکارانه توسط هیتلر، منشور سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ مورد پذیرش قرار گرفت. در این منشور به منظور حفظ صلح و امنیت بین‌المللی و پیشگیری از جنگ و همچنین این که «دوباره هرگز» جنایات بین‌المللی صورت نگیرند، جنگ ممنوع شد. به طور استثناء در دو مورد توسل به زور مسلحانه یا جنگ مجاز شناخته شد که عبارتند از توسل به جنگ با مجوز شورای امنیت و توسل به جنگ در مقام دفاع مشروع. به طور تناقض‌آمیز جامعه بین‌المللی با پذیرش این که نمی‌تواند به طور کامل جلوی جنگ را بگیرد، بلکه در مواردی از جمله دو مورد فوق، گریزی از توسل به جنگ را پذیرفته است که زمان، مکان، ابزارها، شیوه‌ها و اهداف جنگی تحت قواعد مشخصی قرار گیرند و به این ترتیب در زمان جنگ یا مخاصمه مسلحانه غیرنظامیان و حتی نظامیان مورد حمایت قرار گیرند. این بخش متناقض از حقوق بینالملل، همان حقوق بینالملل بشردوستانه است.
وی ادامه داد: جنگ‌های تجاوزکارانه و تحمیلی رژیم صهیونیستی با حمایت و مشارکت تمام‌عیار ایالات متحد آمریکا در غزه، لبنان، یمن و اکنون ایران نشان می‌دهد که تمام آن چه که به عنوان حقوق بین الملل بشردوستانه می شناسیم زیر سوال برود. عمده این چالش را می‌توان در مواردی مانند نبود ضمانت اجرای دقیق و موقر برای حقوق بین الملل بشردوستانه، سیاست زدگی نهادهای بین‌المللی، نبود استقلال قضایی برای محاکم داخلی در اجرای صلاحیت جهانی، حمایت بی چون و چرای غرب (به طور مشخص ایالات متحد آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان) از جنایتکاران جنگی و اجرای عدالت گزینشی برشمرد. بر همین اساس مجموعه این عوامل باعث شده است تا امروزه شاهد باشیم که در وهله اول، رژیم اسرائیل در همدستی با آمریکا، فرانسه، انگلستان، آلمان، آژانس بین المللی انرژی اتمی جنگی تجاوزکارانه را علیه کشورمان شروع کنند. در این مسیر همه انتظار دارند که شورای امنیت این اقدام رژیم صهیونیستی را طبق ماده ۳۹ منشور به عنوان اقدام جنایت یا دست کم نقض یا تهدید علیه صلح و امنیت بین‌المللی بشناسد. اما سوال این است که شورای امنیت را کدام کشورها تشکیل می دهند؟ سه عضو از اعضای دائم شورای امنیت که دارای امتیاز وتو هستند خود از همدستان و شرکتکنندگان در اقدام تجاوزکارانه علیه ایران به حساب می‌آیند.
این استاد حقوق بینالملل تصریح کرد: بنابراین، یک دلیل اصلی ناکارآمدی حقوق بین الملل ذینفع بودن نهاد رسیدگی کننده در عمل تجاوزکارانه است. لذا چگونه می‌توان توقع داشت که ایالات متحد آمریکا، انگلستان و فرانسه بخواهند اقدام فرزند نامشروع خود را تجاوزکارانه بشناسند؟ چنین ساختاری در منشور ملل متحد، دست کم ۸۰ سال بعد از تأسیس ملل متحد و رشد جوامع، توهینی به بشریت است. بنابراین جامعه جهانی شاهد یک دور باطل مهندسی شده است که هرگز نمی‌توان جنایتکاران واقعی را پاسخگو دانست. در وهله دوم باید گفت که این رژیم در همدستی با همان عوامل فوق الگوی همیشگی خود یعنی کشتار غیرنظامیان و حمله عمدی به اماکن و اهداف غیرنظامی را در ایران دنبال می‌کند. تا به امروز شمار زیادی از کودکان ایرانی عامدانه و هدفمند توسط رژیم صهیونیستی جان خود را از دست داده‌اند. این کودکان صرفا به خاطر ایرانی بودن و در اتاق خواب یا در هنگام راه رفتن در خیابان یا برگشتن به خانه شهید شده‌اند. با این حجم رفتاری رژیم در هدف گرفتن غیرنظامیان ایران به ویژه کودکان بررسی این که رژیم صهیونیستی در ایران نیز در حال آغاز یک نسل‌زدایی است، اهمیت پیدا می‌کند. دقیق ر بگویم این رژیم گروه ملی ایرانی را مورد هدف قرار داده است. همچنین، علاوه بر اشخاص غیرنظامی، دست کم پنج بیمارستان (از جمله یک بیمارستان کودکان) و چندین آمبولانس و شماری از کادر درمان مورد حمله قرار گرفته‌اند.
وی افزود: نیازی نیست مجددا تأکید و تصریح شود که غیرنظامیان (اعم از شخص یا اموال) در حمایت کامل قرار دارند. طرف‌های مخاصمه نباید حملات عمدی را علیه غیرنظامیان انجام دهند. هرگونه حمله به غیرنظامیان جنایت جنگی است، اما آنچه که دردناک و تأسف‌انگیز است؛ اولاً، سکوت جوامع به اصطلاح متمدن غرب و نهادهای بین‌المللی است که ترجیح می‌دهند در راستای همان سیاست و مقاصد اصلی خود یعنی استعمار و مقابله با ملت‌های در حال توسعه ادامه دهند. دوم، فعال نشدن ساز و کارهای قضایی بین‌المللی و ملی و حتی منطقه‌ای باعث جسورتر شدن رژیم صهیونیستی در منطقه شده است. اگر مقامهای سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی به خاطر جنایت نسل‌زدایی، جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت در فلسطین محاکمه می‌شدند، امروز شاهد کشتار مجدد کودکان و حمله به بیمارستان‌ها نبودیم. همان کشورهای اروپایی که صلاحیت جهانی را به طور گزینشی برای اتباع برخی کشورهای غیراروپایی فعال می‌کنند چرا حالا این صلاحیت را برای مقامهای رژیم صهیونیستی، مقامهای آمریکایی، مقامهای اروپایی و مقام‌ها و بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی فعال نمی‌کنند؟ در وهله سوم هم باید توجه شود که کشتار نظامیان خارج از منطقه جنگ و توسعه جنگ به خانه‌ها سیاست کثیف، غیرانسانی و غیرقانونی است که صهیونیست‌ها با همفکری آلمانی‌ها و آمریکایی‌ها در منطقه پیاده می‌کنند. صدراعظم آلمان صادقانه پذیرفت که اسرائیل کار کثیفی را از طرف ما انجام می‌دهد. اگر این کار کثیف علیه اتباع آلمانی صورت می گرفت، آیا باز هم آلمان آن را می‌ستود؟
نژندی‌منش گفت: آلمان‌ها برای جبران کار کثیفی که ادعا می‌شود در جنگ جهانی دوم علیه یهودیان انجام دادند، به اسرائیل یاد می‌دهند تا چگونه علیه دیگران مرتکب کار کثیف شود. در جنگ غزه اسرائیل جنگ را بر خلاف مقررات حقوق جنگ از عرصه جنگ به خانه آورد. به جای آن که جنگ را محدود به نظامیان و منطقه نظامی کند، جنگ را علیه غیرنظامیان و در خانه‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها اجرا کرد. در لبنان جنگ را در کوچه‌ها و پس کوچه‌ها، در خانه‌ها، در بیمارستان‌ها، در مجتمع‌های تجاری و مسکونی و حتی از طریق وسایل ارتباط جمعی (پیجرها) علیه کودکان و غیرنظامیان ادامه داد. همین سیاست کثیف را هم در ایران دنبال می‌کند. از این رو، لازم نیست که ما بخواهیم تک تک مصادیق جنایات جنگی رژیم را نام ببریم. کافی است بگوییم که جنگ از زمان، مکان و شیوه خود خارج شده است و اهداف و مقاصد حقوق بینالملل بشردوستانه را نشانه گرفته است. با این وصف، پس هر طرف دیگر مخاصمه هم می‌تواند جنگ را به هر جای دنیا و علیه هر کسی که بخواهد تعمیم دهد. ایران حق دارد در قلب اتریش مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی را هدف مشروع تلقی کرده و آنجا را بمباران کند. ایران حق دارد در قلب آلبانی اردوگاه منافقین را بمباران کند. ایران حق دارد کاخ سفید را که مرکز و کانون تمام فتنه‌ها و جنگ‌ها در دنیا و خصوصا علیه ایران است، بمباران کند. ایران حق دارد تا تمام کارخانه‌ها و شرکت‌هایی را که به هر نحوی تجهیزات، اطلاعات و خدمات به رژیم صهیونیستی ارائه می‌کنند، هدف قرار دهد. ایران حق دارد تا نمایندگان چند کشوری که روز پنج شنبه ۲۲ خرداد به قطعنامه دروغین شورای حکام علیه برنامه هسته‌ای رأی مثبت دادند و سبب قطعی جنگ تجاوز کارانه علیه ایران شد را ترور کند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اینگونه سیاست و الگوی رفتاری کثیف رژیم صهیونیستی باعث می شود تا هیچ موضوعی برای حقوق بین الملل بشردوستانه وجود نداشته باشد. با این وصف دیگر صحبت از حقوق بینالملل بشردوستانه بی‌معناست و تنها کشورهایی که خود را به قانون و اخلاق پایبند می‌دانند متضرر هستند. غالب حقوقدانان و سیاستمداران آمریکایی و صهیونیست به گونه‌ای رفتار و تفسیر می‌کنند که مفاهیم ارزشمندی چون بشریت، کرامت انسانی و غیرنظامیان به مفاهیم انتزاعی تبدیل شده‌اند که از آنها صرفا برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود استفاده می‌کنند. این رویه خطرناک می‌تواند دیگر حقوقدانان و سیاستمداران را نیز به همین سو سوق دهد. خلاصه کلام آنکه دولت‌ها، سازمان ملل متحد، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، سازمان‌های مردم‌نهاد و همچنین دانشگاهیان باید نسبت به اقدام‌های تجاوزکارانه رژیم صهیونسیتی علیه ایران و همچنین حملات عمدی علیه اشخاص و اموال غیرنظامی به ویژه کودکان و بیمارستان‌ها واکنش نشان داده و اقدام‌های تنبیهی و واکنشی فعال و مؤثر را اتخاذ کنند.
