الگوی مدیریت بحران در موزه‌های جهان؛
آثار تاریخی در موزه‌های ژاپن چگونه از خطرها دور می‌مانند؟
ژاپن به عنوان یکی از کشورهای زلزله‌خیز جهان، سیستم‌های پیشرفته‌ای برای حفاظت از گنجینه‌های فرهنگی خود توسعه داده است و ایلنا با نگاهی به چند موزه ژاپن مدیریت بحران موزه‌های این کشور در مواقع وقوع زلزله‌های پرقدرت را بررسی کرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ژاپن به عنوان یکی از کشورهای زلزله‌خیز جهان، سیستم‌های پیشرفته‌ای برای حفاظت از گنجینه‌های فرهنگی خود توسعه داده است و ایلنا با نگاهی به چند موزه ژاپن مدیریت بحران موزه های این کشور در مواقع وقوع زلزله های پرقدرت را بررسی کرده است.
موزه ملی توکیو
یکی از بارزترین نمونه‌های موزه‌داری در بحران متعلق به موزه ملی توکیو است. این موزه از سیستم‌های ضدزلزله پیشرفته بهره می‌برد و پایه‌های جداگر زلزله استفاده کرده است که امکان حرکت مستقل ساختمان از زمین را در هنگام زلزله فراهم ساخته است. ویترین‌های نمایش موزه ملی توکیو نیز به صورت ویژه طراحی شده‌اند و مجهز به مکانیسم‌های تعادلی هستند که از سقوط اشیا هنگام وقوع زلزله های با قدرت بالا جلوگیری می‌کنند.
موزه هنرهای معاصر توکیو نیز نمونه دیگری از این تمهیدات است. در این موزه از قفسه‌های هوشمند استفاده شده که در صورت تشخیص لرزش، به طور خودکار قفل می‌شوند. سیستم‌های تعلیق ویژه‌ای برای آثار بزرگتر طراحی شده که انرژی زلزله را جذب می‌کنند. دیوارها و سقف این موزه با مصالحی ساخته شده‌اند که نه تنها در برابر زلزله مقاوم هستند، بلکه از ورود گردوغبار و رطوبت جلوگیری می‌کنند.
موزه ملی کیوتو
این موزه در شهر تاریخی کیوتو قرار دارد و با استفاده از روش‌های سنتی و مدرن به صورت ترکیبی آثار موجود را از خطرات زلزله مصون داشته است. این موزه علاوه بر بهره‌گیری از فناوری‌های جدید، از تکنیک‌های قدیمی ژاپنی در ساختارهای چوبی انعطاف‌پذیر نیز استفاده می‌کند که قرن‌هاست در معماری ژاپنی برای مقابله با زلزله کاربرد داشته‌اند. سیستم‌های نمایش این موزه و ویترین‌های آن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در صورت وقوع زلزله، آثار به آرامی به حالت تعلیق درمی‌آیند و از برخورد با سطوح سخت در آنها جلوگیری می‌شود.
موزه میهو
موزه میهو در شهر شیاگا در ژاپن نمونه جالب توجهی از موزه‌داری جهان است. بخشی از این موزه در داخل کوه ساخته شده است و این طراحی، نه تنها حفاظت از آثار در زمان وقوع زلزله را افزایش داده، بلکه شرایط محیطی پایدارتری برای نگهداری آثار تاریخی موجود در آن فراهم کرده است. سیستم‌های کنترل محیط موزه به گونه‌ای عمل می‌کنند که حتی در صورت قطع برق ناشی از زلزله، تا چند روز بتوانند شرایط مطلوب نگهداری از اشیای تاریخی را حفظ کنند.
