چراغی در گفت‌وگو با ایلنا بررسی کرد:
ماهیت پیشنهاد حزب‌الله به عربستان برای تشکیل جبهه ضداسرائیلی/ تأثیر اختلاف کشورهای عربی بر امنیت منطقه
کارشناس مسائل سیاسی منطقه گفت: حزب‌الله هشدار داده که خلع سلاح این جنبش، فضای سیاسی لبنان را به نفع جریان‌هایی سوق می‌دهد که طرفدار اسرائیل هستند که این موضوع به زیان منافع عربستان هم تمام خواهد شد.
جلال چراغی، کارشناس مسائل سیاسی منطقه با اشاره به پیشنهاد حزب‌الله لبنان به عربستان سعودی برای تشکیل جبهه ضد اسرائیلی در گفت‌وگو با ایلنا اظهار کرد: در حال حاضر در صحنهٔ لبنان، حزب‌الله تا حدودی توانسته موقعیت خود را بازیابی کند که این امر نتیجهٔ چند عامل است: نخست اینکه حزب‌الله، به‌ویژه پس از تشدید حملات رژیم صهیونیستی و تصویب مصوبهٔ خلع سلاح، توانست مواضع و منطق خود را در داخل لبنان تثبیت کند. در واقع، با وجود تصویب قانونی دربارهٔ خلع سلاح و مأمور کردن ارتش از سوی دولت نواف سلام برای اجرای آن، در عمل این خلع سلاح محقق نشد و این ناکامی به نفع حزب‌الله تمام شد. عامل منطقه‌ای دیگری که به سود حزب‌الله عمل کرد، پیچیدگی اوضاع و تحرکات دیپلماتیک بود. پس از سفر اخیر دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به بیروت، شنیده می‌شد که طرف‌های مختلف در لبنان اعلام می‌کردند عامل اصلی فشارها بر حزب‌الله، عربستان سعودی است. در پی آن، ظرف کمتر از یک ماه، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به ریاض سفر کرد؛ محور این سفر، تلاش برای میانجیگری بین عربستان و حزب‌الله و انتقال پیام حزب‌الله به ریاض عنوان شد. لذا این تلاش‌ها و میانجیگری ایران را می‌توان در چارچوب یک طرح کلی‌تر دربارهٔ امنیت منطقه‌ای تفسیر کرد.
وی ادامه داد: در همین راستا، شیخ نعیم قاسم در سخنانی خواستار گشایش صفحه‌ای جدید در روابط مقاومت با عربستان شد و عملاً دعوت کرد که عربستان رویکرد حزب‌الله نسبت به رژیم صهیونیستی و مسائل منطقه را تا حدودی بپذیرد. پیش از این، رسانه‌ها و جریان‌های عربی (به‌ویژه از عربستان و امارات) بارها می‌گفتند که سلاح حزب‌الله سلاحی علیه ملت لبنان و در دفاع از ایران است، اما حملات و توسعه‌طلبی‌های رژیم صهیونیستی باعث شد بخش قابل‌توجهی از افکار عمومی در کشورهای عربی به صحت هشدارهای حزب‌الله پی ببرند؛ هشدارهایی که سید حسن نصرالله بارها آنها را تکرار کرده بود. نمونه‌ای از تحقق این پیش‌بینی‌ها را می‌توان در تهدیدهای علنی رژیم صهیونیستی علیه مصر و حتی اردن دید؛ تهدیدهایی که سخنان نتانیاهو دربارهٔ «اسرائیل بزرگ» (از نیل تا فرات) را برجسته و فضای منطقه را متأثر کرد. وقوع چنین تحولات و تهدیدهایی باعث شد مواضع کشورهای عربی نسبت به اسرائیل تغییراتی را تجربه کنند و نسبت به آنچه حزب‌الله و نصرالله هشدار می‌دادند، حساس‌تر شوند. این تحول در سخنان و مواضع ریاض نیز بازتاب یافت و به نظر می‌رسد تغییراتی در رفتار و زبان سیاست خارجی عربستان نسبت به حزب‌الله ایجاد شده است.
این تحلیلگر مسائل منطقه تصریح کرد: حزب‌الله از این شرایط به عنوان فرصتی برای کاهش خصومت‌ها و فشارها علیه خود در داخل لبنان بهره‌برداری کرد. او خواستار آن است که عربستان و امارات از دخالت‌های منفی و حمایت‌های مالی از جریان‌ها و رسانه‌هایی که علیه حزب‌الله فعال هستند، دست بردارند؛ دخالت‌هایی که عملاً «آب به آسیاب رژیم صهیونیستی» می‌ریزند. حزب‌الله هشدار داده که خلع سلاح این جنبش، فضای سیاسی لبنان را به نفع جریان‌هایی سوق می‌دهد که یا طرفدار اسرائیل هستند یا دست‌کم توان مقاومت در برابر گسترش نفوذ و تجاوزگری رژیم را نخواهند داشت؛ وضعیتی که به زیان منافع عربستان هم تمام خواهد شد. در تحلیل کلی، برخی معتقدند که ایدهٔ تشکیل «جبههٔ واحد» عربی ــ حزب‌الله علیه اسرائیل چندان واقع‌بینانه نیست. تا زمانی که ارادهٔ قوی و هم‌افزایی سیاسی در بین کشورهای حوزهٔ خلیج فارس و اعضای شورای همکاری خلیج فارس وجود نداشته باشد، شکل‌گیری یک جبههٔ متحد و عملی علیه حملات اسرائیل امکان‌پذیر نیست. همان‌طور که اختلافات داخلی و رقابت‌های منطقه‌ای میان مصر، عربستان، امارات و حتی ترکیه نشان داده، پروژه‌هایی از نوع «ناتوی عربی» با موانع ساختاری و سیاسی جدی روبه‌رو هستند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: با این حال، آنچه حزب‌الله دنبال می‌کند این است که عربستان و امارات از مداخلات و حمایت‌های مالی خود از جریان‌های مخالف حزب‌الله صرف‌نظر کنند تا فضای سیاسی لبنان کمتر تحت تأثیر فشارهای خارجی قرار گیرد. حزب‌الله هشدار می‌دهد که اگر این جنبش خلع‌سلاح شود، لبنان ممکن است وضعیتش مشابه سوریه شود و رژیم صهیونیستی با حذف مانع مقاومت، بتواند نفوذ و فشار خود را تا سرزمین‌های بیشتری گسترش دهد؛ امری که امنیت کامل منطقه را به مخاطره می‌اندازد و در نهایت به ضرر کشورهای منطقه، از جمله عربستان، خواهد بود. به هر ترتیب پیام محوری حزب‌الله این است که حفظ توان دفاعی و نقش مقاومت در لبنان را شرطی برای جلوگیری از گسترش تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی می‌داند و از همسایگان عرب می‌خواهد که از سیاست‌های فشار و مداخلهٔ فعال در امور داخلی لبنان دست بردارند، چون پیامدهای ناشی از تضعیف مقاومت فراتر از مرزهای لبنان خواهد بود.
