همه منتقدان مزدی یک جور نیستند/ نارضایتی کارگران امری تازه نیست

به گزارش خبرنگار ایلنا، «علی خدایی» گفت: در خبرهایی که در روزهای اخیر به نقل از وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی منتشر شده، آمده است: کسانی که امروز از افزایش 14 درصدی دستمزدها انتقاد می‌کنند در زمانی که با وجود تورم 38 درصدی افزایش دستمزدها فقط در حدود 9 درصد بود؛  کجا بودند و چه واکنشی از خود نشان دادند؟

وی بابیان اینکه افرادی که بدون اطلاع از پیشینه اعتراضات مزدی، شنونده این بخش از صحبت‌های وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی هستند، ممکن است دچار برداشتی اشتباه بشوند، یادآور شد:  انتقاد از افزایش مزد موضوع تازه‌ای نیست و همواره در سالهای گذشته نیز گروه‌هایی بوده‌اند که از روند افزایش دستمزدها ناراضی بوده و صراحتا از دولت‌های وقت بابت کاهش قدرت خرید کارگران انتقاد کرده‌‌اند.

عضو هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران تاکید کرد: البته میان منتقدان پایین بودن دستمزد کارگران تفاوت‌هایی وجود دارد.

وی در توضیح این تفاوت‌ها گفت: یک گروه از منتقدان اهالی سیاست و سیاست بازان هستند که به بسته به جو سیاسی حاکم برجامعه و مصالح سیاسی و حزبی،  ممکن است در انتقاد از پایین بودن دستمزدها گوی سبقت را از یکدیگر و حتی از خود کارگران نیز بربایند.

وی بابیان اینکه عمده مطالبی که تاکنون از سوی این بخش از منتقدان مزدی مطرح شده، چیزی به جز تکرار مطالب قبلی نبوده است، افزود: بصورت مشخص این افراد حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند و تنها اگر معادلات سیاسی به آنها اجازه یکه تازی به جریان سیاسی حاکم را بدهد از توان رسانه‌ای خود برای بزرگنمایی همان اطلاعات معمولی استفاده خواهند کرد.

خدایی در ادامه گفت: صرف نظر از اینکه فعالیت این گروه از منتقدان مزدی هرگز برای مسئولان وقت خوشایند نبوده است، کارگران نیز نسبت به این افراد خوشبین نیستند زیرا تجربه نشان داده است که همین منتقدان با نگاه ابزاری که به مسائل اجتماعی دارند ممکن است در آستانه انتخابات مختلف از موضوعاتی مانند پایین بودن مزد و نبود امنیت شغلی برای پیشبرد خواسته‌های خود استفاده کنند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این افراد بعد از آنکه توانستند با پشتوانه افکار عمومی به مقصد برسند تغییر ماهیت نداده و در دفاع از وضع موجود برنیایند.

این فعال صنفی کارگری در ادامه تقسیم بندی منتقدان مزدی، گفت: گروه دوم کنگشران صنفی کارگری هستند که بصورت رسمی یا غیر رسمی همواره با مسائل صنفی کارگران در ارتباط بوده‌ و هستند و درنتیجه صرف نظر از جابه‌جایی دولت‌ها به دلیل وخامت وضعیت اقتصادی کشور همواره در زمره منتقدان سنتی افزایش مزد بوده‌اند.

وی در توضیح دست‌سوم منتقدان افزایش مزد کارگران گفت: این گروه خود کارگران و خانواده‌های آنها هستند و موضعگیری‌ انتقادی آنها نه به معادلات سیاسی ارتباط دارد و نه جزئی از کنش های متداول صنفی محسوب می‌شود، در واقع این نارضایتی به صورت مستقیم از مشاهده عینی و ملموس تنگناهای معیشتی و  نابرابری هزینه و درآمد ناشی می شود.

مشاور کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور بابیان اینکه در عمل نارضایتی این گروه اخیر است که باعث می شود هم سیاست بازان فرصت‌طلب و هم کنشگران صنفی در انتقاد از وضع موجود موضع گیری کنند، افزود: بصورت مشخص همین نارضایتی انباشته شده باعث شد تا در چند سال گذشته آرایش‌های سیاسی در جامعه با رای کارگران دچار تغییرات بنیادین بشود.

وی افزود: با توجه این شرایط می‌توان تصور کرد که روی سخن وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی باید با گروه نخست منتقدان پایین بودن دستمزدها بوده باشد وگرنه کارگران و نمایندگان آنها که به صورت مستقیم از گذشته تا به امروز همواره از پایین بودن دستمزدها ناخرسند بوده اند و این اعتراض همیشه جریان داشته است.