ایلنا گزارش می‌دهد؛
پل طبیعت تهران و کمر‌های خمیده کارگران/ پیمانکاران فقط به دنبال سود اقتصادی هستند
پل طبیعت هر روز میزبان هزاران بازدیدکننده است، اما پشت زیبایی آن، کارگران و پاکبانان شهرداری با حقوق معوقه، بیمه ناقص و شرایط دشوار کاری، مسئولیت نگهداری مجموعه را بر دوش دارند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پل طبیعت تهران با مسیرهای پیچیده، پل‌های معلق و فضای سبز گسترده، روزانه میزبان هزاران بازدیدکننده و گردشگر است. این زیبایی و پاکیزگی اما نتیجه تلاش بی‌وقفه کارگران و پاکبانان شهرداری است که در شرایطی سخت و پرچالش فعالیت می‌کنند و بخش زیادی از فشارهای شغلی و اقتصادی بر دوش آن‌هاست.
کارگران فضای سبز و نظافت پل، که ترکیبی از کارگران ایرانی و افغانستانی هستند، عمدتاً تحت قراردادهای پیمانکاری فعالیت می‌کنند. به گفته یکی از کارگران افغانستانی، اکثر این کارگران حقوق معوقه دارند و دریافت حقوق به موقع برای بسیاری از آن‌ها هیچ تضمینی ندارد. وی افزود که در گذشته تنها کارگران افغانستانی بیمه نبودند، اما اکنون حتی کارگران ایرانی نیز در بسیاری از موارد بیمه نمی‌شوند.
روز کاری این کارگران شامل جمع‌آوری زباله‌ها از مسیرهای عبوری، نظافت سطل‌ها و مسیرهای دسترسی، مراقبت از فضای سبز، هرس گیاهان و جابه‌جایی تجهیزات و وسایل مورد نیاز است. این فعالیت‌ها با ابزار ابتدایی مانند جارو، کیسه زباله و قیچی باغبانی انجام می‌شود و محیط پرتردد پل، خطرات شغلی آن‌ها را دوچندان می‌کند.
با وجود اینکه کارگران جای خواب دارند، اما با حقوق پایین و معوقه، تأمین هزینه‌های زندگی و وعده‌های غذایی برایشان دشوار است و مجبورند خوراک خود را شخصاً فراهم کنند. نبود بیمه و امنیت شغلی، فشار روانی و اقتصادی این کارگران را دوچندان کرده و ادامه این شرایط، زندگی آن‌ها را به چالش می‌کشد.
کارگران می‌گویند هیچ تفاوتی بین وضعیت کارگران ایرانی و افغانستانی وجود ندارد و برای پیمانکاران و شهرداری، صرفاً سود اقتصادی اهمیت دارد. با این حال، آن‌ها همچنان مسئولیت نگهداری و پاکیزگی یکی از نمادهای شهری تهران را بر عهده دارند و تلاش‌هایشان، بدون حمایت قانونی و توجه مسئولان، ادامه دارد.
شهرداری مدتی است که اعلام می‌کند دیگر کارگران افغانستانی در شهرداری فعالیت نمی‌کنند اما همچنان پبمانکاران این نهاد، کارگران اتباع را بدون رعایت حداقل های قانونی به کار می گیرند. در این میان هیچ تفاوتی بین کارگران ایرانی و افغانستانی وجود ندارد، زیرا همه آن‌ها با تلاش و زحمت روزانه، پاکیزگی و نگهداری پل و سایر فضاهای شهری را تضمین می‌کنند. شهرداری باید به جای تبلیغات پرهزینه و خرج های جانبی، حقوق و مزایای این کارگران را به موقع پرداخت کند و بر عملکرد پیمانکاران شهری نظارت داشته باشد.
