منوچهر حیدری پس از نیم قرن تلاش برای هندبال چشم از جهان فروبست

دکتر شریعتی می گوید: انسان همانگونه از دنیا می رود که زندگی کرده است...

واقعا خیلی زود دیر می شود و چقدر زود دیر شد به قول قیصر امین پور.

همین اوایل هفته بود که در همین خبرگزاری ایلنا و در همین ستون  گلایه کردیم از متولیان ورزش و کمیته المپیک که تا دیر نشده سری بزنید به بزرگمردی که نیم قرن خالصانه برای ورزش هر کاری لازم بود کرد. پدرانه روی سر هندبال ایستاد و اصلا کاری به عمر و زید نداشت. او کارش را انجام میداد و حرفش را مردانه می زد.

روزی که مطلب را می نوشتم براساس اخباری که داشتم میدانستم که استاد منوچهر حیدری حال و روزش اصلا خوب نیست. همه دوستان و اطرافیان هم می دانستند ولی بازهم چشم به رحمت الهی داشتیم تا فرجی حاصل شود اما مشیت الهی براین واقع شد که او از بین ما برود. همه خوبی ها و خاطراتش را بگذارد و برود تا حسرتش را بخوریم. حالا حسرت خنده ها و شوخی ها و جدی بودنهایش در جلسات کمیته انضباتی را باید بخوریم.

ولی به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک عرض می کنیم که دیگر نیازی نیست بیایید. او راحت شد و رفت و مارا در غم فقدانش تنها گذاشت.

دیگر نیازی نیست بیایید چون منوچهر حیدری امروز پس از مدتی تحمل درد و رنج چشم از جهان فروبست و نام نیکش همواره زنده است.

منوچهر حیدری دقیقا نیم قرن برای هندبال زحمت کشید. واقعا همانند برادر و پدر بر سر خانواده هندبال بود. 

نیازی نیست بگوییم مرد جبهه و جنگ بود و اصلا یکبار هم این را تکرار نکرد.

او از مسابقات جام هویزه خاطراتی زیبا داشت که در اوج جنگ در سبزوار و زمین آسفالت ورزشگاه حقانی برگزار می شد...

بدرود بزرگمرد هندبال ؛ بدرود.

سرویس ورزشی خبرگزاری ایلنا فقدان این مرد زحمت کش عرصه ورزش ( که تا دو سه ماه پیش هنوزهم ریاست کمیته انضباطی فدراسیون هندبال را داشت) را به خانواده اش ؛ به جامعه هندبال و به همه دوستان و یاران و بستگانش تسلیت می گوید. 

روحش شاد و روانش پاک.