استقلال به دنبال قلب شیر

به گزارش ایلنا، این سناریو دلیلی جز رویکرد محافظه‌کارانه دو مربی خارجی روی نیمکت‌ها نداشت. هر دو مربی آرایش 1-5-4 را انتخاب کرده بودند و بازیکنان اجازه هیچگونه ریسکی نداشتند. دو تیم با کمترین نفرات در حمله شرکت می‌کردند تا در دفاع فضایی به حریف ندهند. اولویت هر دو مربی در این بازی شش امتیازی نباختن بود و با چنین رویکردی نیمه اول بدون هیچ موقعیت خطرناکی روی دروازه‌ها به پایان رسید.

در نیمه دوم بازیکنان دو تیم اجازه پیدا کردند کمی آزادانه‌تر در حملات شرکت کنند. این تغییر رویه در استقلال که نیمه اول را کاملا بسته بازی کرد، محسوس‌تر بود و تنها گل بازی هم روی اشتباه این تیم در زمان انتقال از دفاع به حمله زده شد. در لحظه‌ای که اکثر بازیکنان استقلال در زمین تراکتور بودند، پاس اشتباه علی کریمی آبی‌پوشان را غافلگیر کرد و روی ضدحمله سریع تراکتور فرصتی برای سازماندهی دوباره دفاع پیدا نکردند. تراکتور تنها با یک پاس قطری (حاجی‌صفی به دژاگه) توانست به پشت دفاع استقلال برسد و گل سه امتیازی بازی را بزند.

نقشه هر دو مربی استفاده از اشتباهات حریف بود و وقتی استقلال نخستین اشتباه بزرگ را مرتکب شد، لیکنز به خواسته‌اش رسید. ایرادی که بعد از این شکست به شفر وارد است، تصمیمات او قبل از گل و بعد از گل را شامل می‌شود.

استفاده از هشت بازیکن دفاعی در ترکیب اولیه و حضور تنها سه مهره تهاجمی (شجاعیان، اسماعیلی و تبریزی) برای تیمی که می‌خواهد به سه امتیاز برسد و فاصله با صدر جدول را کم کند، انتخاب مناسبی نبود. در نیمه اول توپ‌های خیلی کمی به تبریزی می‌رسید و این بازیکن که تخصصش بازی درون محوطه جریمه است، دور از دروازه حریف و هافبک‌های کناری‌اش کاملا بی‌خطر بود.

ظاهرا گونسالوس هنوز آماده نیست و شفر نمی‌تواند از او در ترکیب اصلی استفاده کند، ولی تبریزی کند و کم‌تحرک هم برای بازی به‌عنوان تک‌مهاجم انتخاب اشتباهی بود. شفر در حملات حاضر به ریسک نبود و حملات استقلال با حداقل بازیکن نتوانست دروازه فروزان در نیمه اول را به خطر بیندازد.

استقلال در شروع نیمه دوم با شهامت بیشتری بازی کرد، ولی ترکیب کاملا تدافعی این تیم همچنان نمی‌توانست دروازه تراکتور را تهدید کند. بعد از گل میزبان، استقلال چیزی برای از دست دادن نداشت و شفر سه مهاجم تازه‌نفس به تیمش اضافه کرد، ولی بیرون کشیدن وریا غفوری از قدرت سمت راست استقلال کم کرد. اگر انتخاب پژمان منتظری به‌عنوان مدافع راست در شروع بازی توجیه داشت، پس از گل نیازی نبود که شفر به این احتیاط ادامه بدهد و می‌توانست وریا را به این پست منتقل کند.

شفر تنها در چند دقیقه پایانی حاضر شد یکی از هافبک‌هایش، یعنی کریمی را کم کند و صیادمنش را به زمین بفرستد، ولی زمان زیادی برای جبران وجود نداشت.

استقلال در همان زمان کوتاه دو فرصت خوب داشت و این نشان داد اگر شفر بازی محتاطانه را زودتر کنار می‌گذاشت و پس از گل دژاگه فشار بیشتری روی دروازه تراکتور وارد می‌کرد، می‌توانست به گل تساوی برسد. نساجی در بازی قبل نشان داده بود که دفاع تراکتور استحکام زیادی ندارد و می‌توان آن را به خطر انداخت، ولی استقلال به قدری محافظه‌کارانه چیده شده بود که فروزان توانست نود دقیقه نسبتا راحت را سپری کند.

این شکست به معنی پایان کار استقلال در لیگ نیست، به شرطی که شفر تیمش را با شجاعت بیشتری به زمین بفرستد. اگر استقلال در ادامه لیگ تهاجمی‌تر بازی کند، امکان کم کردن فاصله با تیم‌های بالای جدول وجود دارد، ولی اگر بخواهد تنها منتظر اشتباهات حریف بماند، شاید حتی نتواند سهمیه بگیرد.