با بازیگر نقش اول پرسپولیس؛ سروش رفیعی با پیراهن شماره هفت
در نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم و همچنین در ادامه جام حذفی و البته در شروع فصل تازه لیگ قهرمانان آسیا سروش رفیعی ویژه‌ترین نقش را در جمع سرخ‌های تهرانی عهده‌دار خواهد بود.
به گزارش ایلنا، برانکو ایوانکوویچ هنوز به صراحت نگفته است که قصد استفاده از این هافبک تهاجمی طراح و 29 ساله را در ترکیب ثابت پرسپولیس در تمامی دیدارها دارد یا خیر اما همگان می‌دانند که پروفسور سرخ‌ها از علاقه‌مندان بازی و روش کار سروش است و این نیز محرز و بدیهی است که هیچ تیمی رفیعی را برای نیمکت‌نشینی نمی‌خرد. درآوردن او از مشت تراکتورسازی که سروش بخشی از ایام سربازی‌اش را در آنجا سپری کرد و همچنین «فولاد»ی که در نیم فصل اول امسال او را در خدمت داشت، اصلاً کار آسانی نبود و اگر بین این هافبک تیزهوش و مدیران فولاد مجادله نمی‌شد و سند آزادی او و لغو قراردادش زودتر از پایان نیم‌فصل اول صادر و محقق نمی‌شد، پرسپولیس همین حالا نیز برای بیرون کشیدن او از جمع قرمز و زردهای اهوازی مشکل داشت
خاطره بسیار خوبی که سروش از مقطع اول حضورش در پرسپولیس به‌جا گذاشت هم یک نوع قوت قلب برای او در مقطع دوم حضور وی در این باشگاه است و هم عامل دردسر زیرا کادر فنی پرسپولیس و مردم او را با آغوش باز پذیرفته‌اند ولی همسو با آن همه از وی انتظار دارند در همان قالب مؤثر و هوشمندانه‌ای ظاهر شود که در مقطع نخست بود و شاید عوض شدن نسبی اوضاع در ترکیب پرسپولیس و تعدد و دشواری مسابقات پیش‌رو چنین امکانی را به وی نبخشد.
نان عقل
سروش در مقطع اول حضورش در فولاد بازیکنی نشان داد که بیش از هر عاملی نان عقل و خرد خود را می‌خورد و این هوش او در بازیسازی بود که هم فرصت‌های گلزنی را برای یارانش فراهم می‌کرد و هم آنقدر تیز و آماده بود تا در صورت رد و بدل شدن پاس‌های لازم درون 18 قدم ضربه آخر را خودش بزند.
رفیعی در مرتبه اول حضورش در پرسپولیس کنار کامیابی‌نیا یا ربیع‌خواه و در پستی نشانده و گماشته می‌شد که لزوماً از وی حرکات دفاعی را نمی‌طلبیدند و مسوولیت وی در این تیم تعیین خط حرکات تیم به شکل و گونه‌ای بود که مثلاً آندریا پیرلو در آث. میلان و یوونتوس انجام می‌داد و در قالب یک هافبک محوری به تیمش خط و ربط و آگاهی فکری ارزانی می‌داشت.
جانشین خلاقان سفرکرده
امروز هم کامیابی‌نیا و ربیع‌خواه صرفنظر از مصدومیت‌های متعدد خود در همان نقطه‌ها و پست‌ها در اختیار برانکو و تیم‌شان هستند و احمد نوراللهی به لطف اوجگیری و ارتقایی که وی را ملی‌پوش هم کرده، دیگر هافبک وسط قرمزها است و در نتیجه رفیعی این را قطعاً می‌داند که او فقط هافبک خلاق رو‌به‌جلو و حتی یک مهاجم کاذب و ثانوی یا ثالث پشت مهاجمان تیم خواهد بود اما معلوم نیست ایوانکوویچ چه میزان مسوولیت و به چه شیوه و روالی را از وی می‌طلبد. عقل حکم می‌کند که سرمربی کروات پرسپولیس همان توپ‌سازی و حرکات خلاقانه رو‌به‌جلویی را از سروش بخواهد که تا پایان فصل گذشته از سوی احمدزاده، مسلمان و امیری شامل حال قرمزها می‌شد و به سبب کوچ آنها به سایر تیم‌ها در تابستان سپری شده امسال به متاعی کمیاب در روش کار پرسپولیس تبدیل شده است. به واقع رفیعی با این مأموریت بسیار محتمل جذب شده که از خط میانی محکم اما فاقد طراوت فنی قرمزها خطی را بسازد که در عین دوندگی و قوه ویرانگری رقبا توان فنی لازم برای راه‌اندازی مهاجمان تیم و فراهم کردن راه گلزنی را هم داشته باشد.
رقابت با سایر تازه‌واردها
وقتی در نظر می‌گیریم که پرسپولیس برای این مهم از این پس می‌تواند روی مهدی شریفی هم حساب کند و مهدی ترابی نه فقط یک مهاجم صرف بلکه صاحب قوه حمل توپ و باز کردن راه سایرین است در می‌یابیم که ایوانکوویچ احتمالاً این روزها دائماً به حوزه وظایف این آدم‌ها و طراحی پازلی فکر می‌کند که نوع و مدل بازی سروش هم در آن تعریف خواهد شد و همه می‌دانند که وی تا چه میزان بیشتر و بهتر از مردانی که نام‌شان آمد، می‌تواند خلاقیتی را به سرخ‌ها ارزانی دارد که فقدانش موجب شکست آنها مقابل رقیب ژاپنی در فینال لیگ قهرمانان آسیا شد. با این تعاریف سروش می‌تواند بازیگر نقش اول سرخ‌ها در نمایش نیم‌فصل دوم آنها و شاید هر دو سه فصل بعدی مسابقات باشگاهی ایران و آسیا باشد.
