باز هم بهترین تیم امید تاریخ و البته امیدواری به پایان حسرت با کرانچار

به گزارش ایلنا، فدراسیون فوتبال البته در مورد رده‌های سنی مختلف حساس است و گفت‌وگوی جدی اخیر سران آن با وحید هاشمیان که یک مرد جوان ضابطه‌مند است به قصد سپردن پست سرمربیگری تیم  جوانان (که مورد قبول او واقع نشد) به او از همین حس مسوولیت‌شناسی برمی‌خیزد اما این برای پایان بخشیدن به حسرت بسیار طولانی مدت امیدها کافی نیست.

انگار همین دیروز بود که تیم کاری حبیب کاشانی و محمد خاکپور در رقابت‌های انتخابی المپیک ریو در شهر دوحه قطر پشت خاکریز ژاپن توقف کرد و حالا کرانچار و دستیارانش با مدیریت حمید استیلی به سوی اهداف و مواضعی به حرکت درآمده‌اند که چندان متفاوت با هدف‌گذاری‌های اسلاف آنها نیست.

حضور نام‌های قائدی، صیادمنش، عباسیان، طاهرخانی، زامهران، آقاسی، دلفی، ساکی، طاهران و سلطانی مهر در جمع امیدهای فعلی اسباب امیدواری می‌شود و البته چند لژیونری که پیش‌تر نام‌شان آمد نیز عامل بالا رفتن میزان تجربه بین‌المللی تیم می‌شوند اما در ادوار قبلی نیز امتیازات و نکاتی از همین دست وجود داشت و بارها گفته و ادعا شد که آن تیم، بهترین تیم تاریخ ایران در رده سنی امیدها است اما تیم‌هایی با چنان صفت‌هایی نیز بهره‌ای جز ناکامی در راه المپیک‌ها نبردند و حذف‌های تلخ و پر سروصدایشان دل‌ها را مغموم ساخت و خاطرها را خراش داد.

حسرت مضاعف

این لزوماً سرنوشت محتوم تیم کرانچار و مردان جوانی نیست که امروز اردوی امیدها را در سرمای زودرس پاییزی تهران گرم کرده‌اند اما بسیار بعید و عجیب خواهد بود اگر فرجام کار آنها متفاوت با ادوار قبلی باشد. ادواری که مسابقاتش با حسرت گذشته شروع شد و با حسرت آینده پایان یافت.