باورنکردنی؛ سرجیو راموس منفورترین بازیکن می‌شود!
اگر نظرسنجی برای معرفی منفورترین بازیکن فوتبال دنیا انجام شود، فکر می‌کنید چه کسی رتبه اول را کسب کند؟ خب اگر این نظرسنجی را شنبه شب در ورزشگاه ویمبلی لندن برگزار می‌کردید، سرخیو راموس قطعا با اختلاف نفر اول می‌شد.
به گزارش ایلنا، کاپیتان تیم رئال مادرید و اسپانیا در بازی که ماتادورها 2 بر یک انگلیس را شکست دادند، هر بار که صاحب توپ می‌شد هو می‌شد اما دلیلش این نبود که احتمال داشت این اتفاق حواس او را از کاری که می‌بایست انجام دهد پرت کند.
از زمان برخوردش با محمد صلاح، مهاجم لیورپول در فینال لیگ قهرمانان فصل گذشته که منجر به خروج ستاره مصری از میدان شد و روی عملکردش در جام جهانی 2018 هم تأثیر گذاشت، راموس به دشمن شماره یک عامه مردم تبدیل شده است.
برخورد بعدی او در همان بازی با لوریس کاریوس، دروازه‌بان لیورپول - که منجر به شکل گرفتن ادعاهایی شد مبنی بر اینکه کاریوس بر اثر آن برخورد گیج شده است – پیامدی نداشت جز افزایش شهرتش به‌عنوان بازیکنی که هواداران بیشتر از هر شخص دیگری عاشق متنفر بودن از او هستند اما فقط در شرایطی می‌شد این دو حادثه را به هو شدن راموس در ویمبلی ربط داد که تمام 81 هزار تماشاگر حاضر در خانه تیم ملی انگلیس لیورپولی بودند که قطعاً اینطور نبود و حقیقت این است که راموس در حال حاضر به کیسه بوکسی برای تخلیه خشم هواداران تبدیل شده صرفاً به این دلیل که به خاطر به خطر نیفتادن منافع تیمش حاضر است پا را از برخی خطوط قرمز فراتر بگذارد.
راموس گاهی اوقات با حرکاتش به ضرر خودش عمل کرده است. او هر وقت که پای جنجال‌هایش در زمین بازی به میان آمده، تأکید کرده که بابت آنها پشیمان نیست – راموس در دوران بازیگری‌اش 24 کارت قرمز گرفته است، پس تعدادش کم نیست – اما آیا ما الان در مقطعی هستیم که هو کردن و سوت زدن برای یکی از بزرگترین بازیکنان نسل خودش در حال تبدیل شدن به نوعی بی‌احترامی تلقی شود؟
بزرگی فقط به زدن گل یا حرکات تکنیکی انفرادی، نظیر چیزهایی که کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی ارائه می‌کنند نیست. هر تیمی دوست دارد مسی یا رونالدو را داشته باشد اما به همان تیم‌ها اگر بگویید که فرصت عقد قرارداد با راموس را دارند هم سر از پا نخواهند شناخت. با این حال راموس به بازیکنی تبدیل شده است که هواداران دوست دارند از او متنفر باشند چون فوتبال را به شیوه‌ای بازی می‌‌کند که هرچه می‌گذرد نایاب و نایاب‌تر می‌شود، فوتبالی که در آن تسلیم شدن، مماشات با حریف و شل گرفتن بازی معنا ندارد و در به کارگیری از هیچ روش ممکنی برای کمک به پیروزی تیم دریغ نمی‌شود اما آیا این کار بدی است؟ شاید اینجا قانونی وجود نداشته باشد که شکسته شده باشد اما قانون را گاهی اوقات باید انعطاف داد و در این زمینه هیچ کس بهتر از راموس با پیراهن کشیدن‌هایش، بحث‌های بی‌پایانش یا جدل‌هایش با داوران نیست. روی بعد منفی بازی این مدافع 32 ساله بیش از اندازه تمرکز می‌شود بدون آنکه ارزیابی منصفانه‌ای از کارهای حیاتی که او برای رئال مادرید یا اسپانیا انجام می‌دهد صورت بگیرد. وقتی او از بازی برگشت تیمش مقابل یوونتوس در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان فصل گذشته محروم شد، رئال با سه گل زودهنگامی که خورد تا آستانه حذف از رقابت‌ها پیش رفت. در آن بازی، رافائل واران که بعد از کمک به قهرمانی فرانسه در جام جهانی 2018 به‌عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی دنیا شناخته می‌شود، محو بود چون راموس کنارش نبود.
راموس چه در تیم ملی اسپانیا باشد چه در رئال مادرید، برای خط دفاعی تیمش نظم و انسجام را به ارمغان می‌آورد و رویکرد تسلیم ناپذیری‌اش هم در گل‌‌های حیاتی که می‌زند – نظیر گلی که در وقت‌های تلف شده فینال لیگ قهرمانان سال 2014 به اتلتیکومادرید زد تا تیمش را از شکست نجات دهد – مشهود بوده است. با این حال در شرایطی مانند جان تری (یک مدافع تأثیرگذار دیگر که محبوب هواداران تیم‌هایش بود) مردم تمایل دارند که بیشتر روی کمبود‌ها یا نقص‌های بازی راموس زوم کنند و چیزی که الان اکثر هواداران به محض شنیدن نام راموس ممکن است به یاد آورند، برخوردش با صلاح در شهر کیف اوکراین است نه افتخاراتی که در رده باشگاهی یا ملی کسب کرده است. هو شدن در ویمبلی گویای این موضوع بود که شهرت راموس از نظر فوتبالی در نگاه عامه مردم به نقطه‌ای بی‌بازگشت رسیده است که او را همچون یک شرور جلوه می‌دهد و او باید با این وضعیت کنار بیاید. با این حال افتخاری نبوده که راموس کسب نکرده باشد پس این هو شدن‌ها خواب را از چشمانش نخواهد گرفت. شاید او سزاوار احترام بیشتری باشد اما بعید است این چیزی باشد که او بتواند مانند جام‌هایش ببرد.
منبع: ESPN / مارک آگدن
