آقای کی‌روش بگذار دوستت داشته باشیم!
سرمربی تیم ملی هر بار با بهانه‌جویی‌های داستانی جدید برای شکل دادن اختلاف نظر ترتیب می‌دهد.
به گزارش ایلنا، کم کم داشت در دلمان برای خودش جایی باز می‌کرد. بعد از 90 دقیقه رویایی مقابل مراکش، برد تیم ملی و گل دقایق پایانی خالد بوحدوز، 90 دقیقه توفانی برابر اسپانیا با تمام ستاره‌هایش و شکست خفیف یک بر صفر و البته تساوی با پرتغال که می‌توانست هر تنفری را تبدیل به علاقه کند.
با این اتفاقات ارزشمند، شیرین و تلخ برای چند روز عاشق کی روش شدیم، دوستش داشتیم و می‌خواستیم باز هم به او علاقه‌مند بمانیم چون همه چیز سر جای خودش بود. نه از حاشیه خبری بود و نه آن مصاحبه‌های گاه و بیگاه و آتشین. کت‌اش را در آورد، به هوا پرتاب کرد تا بگوید آماده شکست پرتغال است. پرتغال که او در آنجا رشد کرده و به موقعیت کنونی رسیده.
سه شنبه شب اما تمام این علاقه حدودا دو هفته‌ای رنگ باخت و به یکباره ناپدید شد. وقتی کی‌روش تنها یک روز بعد از بازی پرهیجان، فوق‌العاده و پرخاطره که تا سالها فراموشش نمی‌کنیم، همه این علاقه را تبدیل به یأس و ناامیدی کرد. صحبتهایی که اگر همه آنها را حق کی‌روش بدانیم به او انتقاد داریم که چرا تنها یک روز بعد از آن افتخارآفرینی؟
کی‌روش اجازه نداد برای چند روز دیگر دوستش داشته باشیم. او این حس علاقه را از بین برد و نگذاشت برای ما یک مرد ویژه باشد. تنها مردی که می‌تواند با تفکرات به روز و مدرن خود 90 دقیقه کریس رونالدو را از کار بیندازد، در زمین محوش کند و البته پرتغال را وادار به اتلاف وقت. اینها کی روش را نزد ما عزیز کرد. داشتیم او را باور می‌کردیم و به او ایمان می‌آوردیم، چون مدتی بود به کسی توهین نمی‌کرد و فقط کارش را به بهترین شکل ممکن انجام می‌داد. او اما اجازه نداد برای چند روز شاد باشیم، آب خوش از گلویمان پایین برود و تمام مشکلات را فراموش کنیم. همه چیز را به هم ریخت.
زد و تمام آرزوها و شادی‌هایمان را از بین برد. از آینده خبر نداریم. نمی‌دانیم با موفقیت احتمالی در جام ملتهای آسیا، باز هم می‌توانیم دوستش داشته باشیم یا نه چون کنارش نیستیم که بدانیم آیا به این دعاوی عجیب و غریب، آن هم بعد از ساخت روزهایی غرورآمیز، موفق و درخشان ادامه خواهد داد یا نه؟ ما و تمام مردم منتظر روزی می‌مانیم که این اختلاف‌ها به پایان برسد، نه توهینی از سوی کی روش ببینیم و نه زهرپاشی از طرف برانکو. ایران به هر دوی آنها نیاز دارد. بخصوص کی‌روش که نشان داد چه مرد قابلی است. او را می‌توانیم دیوانه‌وار دوست داشته باشیم، البته اگر خودش بخواهد و این علاقه را با رفتارش از بین نبرد. حداقل برای چند روز و چه بهتر اگر بشود چند ماه و چند سال.
یادداشت: امیر اسدی
