رد پای بازیکنان پکیجی در لیگ برتر ایران

به گزارش ایلنا، پس از آنکه رئیس فدراسیون فوتبال ایران درباره فعالیت‌های گسترده برخی واسطه‌ها و مدیران برنامه در عرصه نقل و انتقالات و تأثیر آنها روی ستارگان لیگ فوتبال کشور گفت، مالک یکی از باشگاه‌های لیگ برتری به‌طور علنی به طرح انتقاداتی راجع به این موضوع پرداخت. او با اشاره به یکی از مشهورترین دلالان این حوزه، به تشریح روش‌های کاری این فرد پرداخت. شیوه کار این دلال در محافل فوتبالی به وضوح شناخته شده است و بر کسی پوشیده نیست. او به‌دنبال جذب بازیکنان برای یک باشگاه، معمولاً سعی می‌کند تا بازیکنی دیگر از میان بازیکنان طرف قرارداد خود را نیز در این معامله وارد کند. به این ترتیب، باشگاه‌ها ناچار به انعقاد قرارداد با آن بازیکن اضافی می‌شوند و بدین ترتیب، دلال می‌تواند از این معاملات به سود بیشتری برسد و نفوذ خود را در باشگاه و در میان بازیکنان گسترش دهد.

محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور، این وضعیت را به حالتی تشبیه کرد که در آن خرید یک ساندویچ به‌عنوان مقدمه‌ای برای دریافت یک نوشابه باشد، که به‌خوبی نمایانگر شرایط نگران‌کننده کنونی در نقل و انتقالات فوتبال ایران است. نکته مهم این است که زمانی که یک مدیر برنامه 10بازیکن را در یک باشگاه داشته باشد، نفوذ و قدرت او در قالب تصمیم‌گیری‌های مدیریتی به حدی می‌رسد که حتی از مدیران تیم نیز فراتر می‌رود. او در این زمینه گفت: «وقتی تیم‌ها را ایجنت‌ها کنترل می‌کنند، این مشکلات پیش می‌آید. شنیدم یک ایجنت در یک باشگاهی 10بازیکن دارد و اگر آنها را خارج کند باشگاه دیگر قدرت مدیریت را هم ندارد. او می‌گوید این دو بازیکن را بخر تا من آن یک بازیکن را هم بیاورم. در زمان قدیم می‌گفتند نوشابه با ساندویچ است! الان هم همین‌طور شده و یک ایجنت هم همین‌کار را می‌کند. وقتی باشگاه‌ها از او بازیکن می‌گیرند تیم را به دست او می‌دهند. 

حالا من نمی‌دانم پشت صحنه چه بده بستانی با هم دارند. شنیدم یکی از تیم‌های تهرانی یک بازیکن را می‌خواهد، اما گفته‌اند اول این بازیکن را بگیرید و بعد بازیکن اصلی را می‌آورم. الان با آن بازیکن قرارداد بستند، ولی بازیکن اصلی را نیاوردند و باشگاه مانده است چه کار کند! الان شما قیمت بازیکنان داخلی را با مارکت بین‌المللی مقایسه کنید. من چرا گفتم تعداد سهمیه بازیکنان خارجی را زیاد کنند، به خاطر همین مسائل.»

این شرایط به وضوح نشان‌دهنده وضعیت نامطلوب و چالش‌های به‌وجود آمده در سیستم نقل و انتقالات فوتبال ایران است؛ جایی که دلالان به دلیل نفوذ بالای خود، می‌توانند بر تصمیمات کلیدی تأثیر بگذارند و از این طریق، منافع خود را مقدم بر مصالح باشگاه‌ها قرار دهند. با توجه به افزایش سهمیه بازیکنان خارجی در لیگ ایران و شکسته شدن قیمت بازیکنان نه‌چندان باکیفیت داخلی، به نظر می‌رسید که در نقل و انتقالات بازیکنان کمتر اثری از این‌گونه افراد ببینیم اما محدودیت‌های ایجاد شده برای حضور افراد خارجی در لیگ، عملاً باعث شده تا شاهد جولان دادن این واسطه‌ها در فوتبال ایران و بویژه در باشگاه‌های بزرگ باشیم. افرادی که نقشی کلیدی در پیوستن بازیکنان مستعد ایرانی به تیم‌های نه‌چندان مطرح فوتبال کشورهایی همچون امارات و روسیه نیز دارند و منافع آنها، به‌طور کامل به اعتبار فوتبال باشگاهی ایران و لیگ برتر ضربه است. ورود نهادهای نظارتی و فدراسیون فوتبال به‌طور جدی به این موضوع، می‌تواند در پنجره‌های بعدی از این موضوع جلوگیری کند اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد که این واسطه‌ها در هر پنجره در حال قدرتمندتر شدن هستند و نقل و انتقالات در فوتبال ایران به‌جای اینکه وابسته به مدیریت باشگاه‌ها و تصمیمات بازیکنان باشد، وابسته به منافع فردی و مالی این افراد است که به هیچ چیز بجز منافع فردی فکر نمی‌کنند.