یاغی‌های واقعی اینجا هستند
بازگشت‌هایی که به کابوس تبدیل شدند؛ از فیگو در نیوکمپ تا زاراته در آمالفیتانی (گزارش ویژه)
انتخاب تیم برای برخی بازیکنان تاریخ فوتبال حسابی برایشان گران تمام شد. موضوع این گزارش همین است.
به گزارش ایلنا، در دنیای فوتبال، بازگشت برخی بازیکنان به ورزشگاه‌های سابق‌شان نه تنها با استقبال گرم همراه نیست، بلکه به لحظاتی پرتنش و جنجالی بدل می‌شود که چهره‌های محبوب را به دشمنان عمومی تبدیل می‌کند. در ادامه، نگاهی داریم به جنجالی‌ترین بازگشت‌های بازیکنان به خانه‌هایی که روزی در آن‌ها اسطوره بودند.
لوئیس فیگو مقابل بارسلونا
در سال ۲۰۰۰، فیگو در انتقالی جنجالی و به‌عنوان گران‌ترین خرید تاریخ فوتبال در آن زمان، از بارسلونا به رئال مادرید پیوست. بازگشت او در تاریخ ۲۱ اکتبر همان سال به نیوکمپ با پیراهن سفید، یکی از خصمانه‌ترین فضاهای ممکن را رقم زد. هواداران او را "خائن" و "یهودا" خواندند و حتی یک سر خوک به سمت او پرتاب شد؛ صحنه‌ای که برای همیشه در تاریخ فوتبال ماندگار شد.
سول کمپبل مقابل تاتنهام
کمپبل که محصول آکادمی تاتنهام و کاپیتان این تیم بود، در سال ۲۰۰۱ به‌صورت آزاد به رقیب سنتی یعنی آرسنال پیوست. خیانتی که هیچ‌گاه از ذهن هواداران اسپرز پاک نشد. در هر بازگشتش به وایت هارت لین با طوفانی از فحاشی‌ها و بنرهای توهین‌آمیز روبه‌رو شد.
اشلی کول مقابل آرسنال
کول، ستاره و بازیکن رده‌های پایه آرسنال، در سال ۲۰۰۶ پس از اختلاف مالی و یک مذاکره غیرقانونی با چلسی، به این تیم پیوست. بازگشت او به امارات با پرتاب اسکناس‌هایی با چهره‌اش و شعارهایی چون «کَشلی کول» همراه شد؛ اشاره‌ای تحقیرآمیز به حرص و طمع او.
رونالدو نازاریو مقابل اینتر
پدیده فوتبال برزیل، پس از پنج فصل درخشان با اینتر، به رئال مادرید و سپس به میلان، رقیب سنتی نرآتزوری پیوست. بازگشت او به سن‌سیرو در سال ۲۰۰۷ با پیراهن روسونری با موجی از سوت‌های اعتراضی و نفرت‌آمیز همراه شد.
کارلوس توز مقابل منچستریونایتد
توز پس از دو فصل درخشان در یونایتد، در سال ۲۰۰۹ به رقیب همشهری یعنی منچسترسیتی رفت. هواداران یونایتد هیچ‌گاه این انتقال را فراموش نکردند و در اولدترافورد بنرهایی با عنوان «موش» برایش ساختند. خود توز نیز با اظهارنظرهای تحریک‌آمیز، دشمنی را تشدید کرد.
استیون دفور مقابل استاندارد لیژ
کاپیتان و نماد سابق استاندارد، پس از چند فصل در پورتو، به اندرلشت، رقیب داخلی بازگشت. در اولین بازی‌اش مقابل تیم سابق، با تماشاگرانی مواجه شد که بنری با تصویر سر بریده‌اش و عبارت "قرمز یا مرگ" در استادیوم نصب کرده بودند.
گونزالو ایگواین مقابل ناپولی
مهاجم آرژانتینی که رکورد گلزنی در سری آ را با ناپولی شکست، در سال ۲۰۱۶ با انتقالی جنجالی به یوونتوس پیوست. در بازگشتش به سن‌پائولو، با تی‌شرت‌های سوخته و پلاکاردهایی با شماره ۷۱ (اشاره به "آدم کثیف" در فرهنگ ناپلی) مواجه شد.
تیبو کورتوا مقابل اتلتیکو مادرید
قهرمان دروازه اتلتیکو در سه فصل، در سال ۲۰۱۸ به رئال مادرید رفت. اولین بازگشتش به واندا متروپولیتانو با پرتاب موشک‌های peluche به سمتش همراه بود. هواداران اتلتی هر بار که او بازمی‌گردد، بار دیگر خشم‌شان را با سوت و ناسزا ابراز می‌کنند.
آنتوان گریزمان مقابل اتلتیکو مادرید
ستاره محبوب اتلتی در سال ۲۰۱۹ با مبلغ ۱۲۰ میلیون یورو به بارسلونا رفت. در بازگشتش به مادرید، هواداران با سردی شدید، سوت‌های پیاپی و شعارهایی چون «گریزمان بمیر» از او استقبال کردند. گرچه با بازگشت مجددش در سال ۲۰۲۱، کم‌کم دل هواداران را دوباره به‌دست آورد.
مائورو زاراته مقابل ولز سارسفیلد
قهرمان مطلق هواداران ولز بود و وعده داده بود که هرگز در تیمی دیگر در آرژانتین بازی نخواهد کرد. اما در سال ۲۰۱۸ به بوکا جونیورز، دشمن سنتی ولز، پیوست. در بازگشت به استادیوم خوزه آمالفیتانی، با طوفانی از ناسزا، پیراهن‌های با نوشته "MZ$ Traidor" و تهدیدهای شخصی روبه‌رو شد.
این بازگشت‌های پرتنش یادآور آن‌اند که وفاداری در فوتبال، بیش از هر چیز، ارزشی احساسی و غیرقابل‌چشم‌پوشی برای هواداران محسوب می‌شود.
