اخراج وین رونی از بیرمنگام؛ تبعات نتایج ناامیدکننده

به گزارش ایلنا، وین رونی در جریان یک پرونده از همسرش مثل یک وکیل دفاع کرد اما شاید بهترین وکلا هم نمی‌توانستند از عملکرد او در بیرمنگام دفاع کنند که سه‌شنبه با اخراجش به پایان رسید.

 رونی مدعی شده باشگاه به او زمان نداده تا کارش را بکند اما واقعیت این است که بیرمنگام تنها کار ممکن را کرد. انتصاب کاپیتان سابق تیم ملی انگلیس از ابتدا تا انتها فاجعه بود و نایت هد، مالکان آمریکایی باشگاه و رونی به یک اندازه تقصیر دارند. او در نخستین کنفرانس خبری خود در اواسط مهر گفت می‌خواهد بیرمنگام را به لیگ برتر ببرد اما حالا به لیگ یک یعنی سطح سوم فوتبال انگلیس نزدیک‌تر هستند. تیم با او 9 باخت و تنها دو پیروزی در 15 بازی تا آستانه سقوط رفته است. اشکالات این دوران کوتاه را بررسی می‌کنیم.

زمان‌بندی نامناسب

بعد از جانشینی یوستاس به فاصله چهار روز هادرسفیلد و وست برومویچ را بردند اما پنج بازی بعدی مقابل میدلزبورو، هال سیتی، ساوتهمپتون، ایپسویچ و ساندرلند بود که همه مدعی صعود به لیگ برتر هستند. بیرمنگام با یوستاس هم در این بازی‌ها مشکل داشت اما به هر حال کسی را عوض کردند که نتایج خوبی می‌گرفت. برای اینکه تصمیم‌شان را موجه جلوه دهند، با قول «فوتبال بدون ترس» جلو رفتند اما نتیجه مشخص بود.

کادر فنی

سابقه مربیگری رونی شامل 17 ماه پربحران در دربی و 14 ماه در دی سی یونایتد می‌شود. با وجود آنکه لیام روسنسیور، مربی فعلی هال خیلی از جلسات تمرین تیم را برگزار می‌کرد اما رونی باید به دنبال دستیار کامل‌تری می‌رفت، تجربه جان اوشی و اشلی کول هم زیاد نبود. کیت داونینگ و مت گاردینر که مورد علاقه و احترام بازیکنان بودند و توانایی فنی بالایی داشتند اما کنار رونی نماندند.

فرصت از دست رفته

وقفه بازی‌های ملی در ماه نوامبر فرصت خوبی بود برای اینکه رونی بازیکنان را با سبک دلخواهش منطبق کند اما او آنها را هشت روز از تمرین دور کرد تا هر کسی به صورت شخصی برنامه بدنسازی‌اش را انجام دهد. خیلی تیم‌های دیگر هم در پایان پاییز به تیم استراحت می‌دهند اما وقتی بازیکنان در انطباق با ایده‌های مربی با مشکل مواجه شده‌اند، باید از این فرصت بهتر استفاده می‌شد.

انتقاد علنی

بعد از تساوی بدون گل با روترهام، رونی با اظهاراتی بی‌ادبانه از بازیکنانش انتقاد کرد و بعد از باخت هفته قبل به استوک سیتی با عصبانیت گفت کاش می‌توانست 11 بازیکن را تعویض کند. چنین عصبانیتی بعد از بازی‌ها و نتایج ضعیف قابل درک است اما مربی را از چشم بازیکنان می‌اندازد. دوران انتقاد علنی از بازیکنان گذشته و بازیکنان مدرن با قدیمی‌ها خیلی فرق دارند، در چنین شرایطی ممکن است دست به هر کاری بزنند تا اشتباه مربی را به اثبات برسانند.