بیانیه کارکنان دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌ها خطاب به وزیر بهداشت
کارکنان دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های دانشگاهی خطاب به وزیر بهداشت نامه‌ای سرگشاده را تنظیم و ارسال کردند.
به گزارش ایلنا، بیش از ده هزار نفر از کارکنان دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های ذیل وزارت بهداشت در نامه‌ای سرگشاده خطاب به وزیر بهداشت دولت چهارده که در بستر پلتفرم کارزار جمع آوری شده، خواستار رسیدگی به وضعیت شغلی و صنفی خود شدند.
متن این نامه به شرح ذیل است:
جناب آقای دکتر ظفرقندی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
با سلام و احترام؛
ما جمعی از کارکنان خدوم در حوزه‌های ستادی و پشتیبانی دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های کشور، بر خود فرض می‌دانیم صدای مظلومیت، بی‌توجهی و تبعیضی باشیم که سال‌هاست در سایه مانده است.
سال‌هاست نیروهای پشتیبانی و ستادی، با کمترین امکانات، فشار کاری بالا و حداقل مزایا، چرخ اجرایی نظام سلامت را به حرکت در می‌آورند و بی‌وقفه در پشت صحنه خدمت می‌کنند. همگی نقش بنیادین در استمرار ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به مردم دارند.
با کمال تأسف، سیاست‌های پرداخت و نظام جبران خدمت در وزارت بهداشت به گونه‌ای پیش رفته است که نیروهای ستادی و پشتیبان عملاً در حاشیه قرار گرفته‌اند.
در حالی که برای برخی از همکاران درمانی، نرخ اضافه‌کاری تا حدود ۸۰ تا ۹۰ هزار تومان افزایش یافته است، اضافه‌کاری نیروهای ستادی و پشتیبانی همچنان با مبالغ بسیار ناچیز ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان محاسبه می‌شود. این در حالی است که حجم کار این نیروها نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه با افزایش مراجعات، تغییر دستورالعمل‌ها و فشارهای نظارتی، چندین برابر شده است.
افزون بر این، پرداخت مطالبات نیروهای ستادی و پشتیبان در بسیاری از دانشگاه‌ها، شبکه‌ها و بیمارستان‌ها بیش از یک سال است که به تعویق افتاده است.
این تفاوت آشکار در پرداخت‌ها و بی‌توجهی به حقوق صنفی نیروهای ستادی و پشتیبان، تبعیضی آشکار و نگران‌کننده است که مستقیماً بر روحیه، انگیزه و کیفیت عملکرد این کارکنان اثر منفی گذاشته است.
آیا نظام سلامت بدون تلاش‌های شبانه‌روزی پرسنل ستادی و پشتیبانی می‌تواند به درستی خدمت‌رسانی کند؟ پاسخ روشن است: قطعاً خیر.
اما متأسفانه نگاه تبعیض‌آمیز در سیاست‌های مالی و پرداختی باعث شده نیروهایی که ستون‌های پنهان نظام سلامت‌اند، نادیده گرفته شوند و هر روز انگیزه خود را بیش از پیش از دست بدهند.
ما نیروهای ستادی و پشتیبان، با وجود همه این بی‌عدالتی‌ها، هرگز دست از کار نکشیده‌ایم؛ نه به خیابان آمده‌ایم، نه شعار داده‌ایم، نه اعتصاب کرده‌ایم، زیرا وجدان کاری و تعهد اخلاقی‌مان نسبت به سلامت مردم را بر هر چیز دیگری مقدم دانسته‌ایم.
اما سکوت و نجابت ما نباید به معنای بی‌اهمیت بودن قلمداد شود و شایسته نیست که تنها کسانی که فریاد می‌زنند، مورد توجه قرار گیرند.
جناب آقای دکتر ظفرقندی،
انتظار ما از جنابعالی روشن و منصفانه است:
۱. بازنگری فوری در نرخ اضافه‌کاری نیروهای ستادی و پشتیبانی و همسان‌سازی آن با میانگین ساعتی نیروهای درمانی.
۲. پرداخت فوری و بدون تبعیض مطالبات معوق نیروهای ستادی و پشتیبان در سراسر کشور.
۳. توجه ویژه به جایگاه نیروهای ستادی و پشتیبان در نظام ارزیابی عملکرد، پاداش، ارتقای شغلی و امتیازات رفاهی.
۴. ایجاد عدالت سازمانی و حذف تبعیض‌های آشکار میان گروه‌های مختلف شغلی در بدنه وزارت بهداشت.
بدون تردید، نیروهای ستادی و پشتیبانی ستون‌های بی‌ادعای نظام سلامت‌اند؛ نیرویی که بی‌صدا اما مؤثر، پشت هر خدمت ایستاده است و چیزی جز عدالت، احترام و دیده‌شدن نمی‌طلبد.
امید است با درک درست از این واقعیت و در راستای تحقق عدالت سازمانی و افزایش انگیزه‌ی کارکنان، دستورات لازم برای جبران تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌های موجود صادر فرمایید.
