ادعای عقد قرارداد مالکان زیویه با قاچاقچیان عتیقه تکذیب شد

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ چندی پیش گفتگویی با سیمین لک‌پور (باستان‌شناس) تحت عنوان "از کله اسکلت‌ها روی دیوار ساختمان‌های تازه‌ساز تا نخستین گچ‌بری که خواب از چشمانم برد" در خبرگزاری ایلنا منتشر شد که در بخشی از متن آن آمده بود:

«در منابع آمده است که در سال ۱۳۲۵ حفاری‌های غیرمجاز متعددی در تپه زیویه اتفاق افتاده است که در نهایت شاهد خروج تعداد زیادی از اشیای تاریخی و زرین بودیم. از آنچه بر زیویه گذشته است، برایمان بگویید.

برای نخستین بار در سال ۱۳۵۶ بود که به عنوان کارآموز برای کاوش به تپه زیویه رفتم. تا جایی که اطلاع دارم و براساس شینده‌هایم می‌توانم بگویم که این تپه ازجمله املاک خان ده زیویه بود و او یک قبر در این منطقه پیدا می‌کند که مملو از اشیای زرین بود. کارشناسان احتمال می‌دهند که این قبر سکایی بود البته آثاری که در این قبر بدست آمده است با هنر سکایی همگونی دارد. وقتی این خبر پخش می‌شود، قاچاقچی به نام ایوب رب نو که شنیده‌ام کلیمی بود، با خان ده قرارداد می‌بندد و درصدد حفاری‌های تجاری برمی‌آید. البته در حفاری‌های باستان‌شناسی که آغاز کردیم شاهد آسیب‌های فراوانی بودیم که حفاری‌های غیرمجاز و تجاری به تپه زیویه وارد کرده بود.»

در این راستا، آزیتا کیخسروی (یکی از اعضای خانواده ابراهیم کیخسروی از مالکان روستای زیویه) طی تماس تلفنی با ایلنا با تاکید برآنکه هیچ قراردادی بین ایوب ربنو و خان زیویه بسته نشده بود، گفت: عقد قرارداد بین ایوب ربنو و خان زیویه برای حفاری تجاری در زیویه را تکذیب می‌کنم. سال‌هاست این گفته‌ها و اظهارات که فاقد اصالت و واقعیت هستند منتشر می‌شود این درحالی است که پدرم مرحوم رشید کیخسروی (فرزند ابراهیم) سال‌ها برای احیاء و اشاعه اخبار قلعه زیویه و جلوگیری از تاراج اشیای تاریخی و قیمتی آن تلاش نمود که حاصل آن انتشار ۳ جلد کتاب با عنوان "دوران بی‌خبری" است و تمامی اظهارات مستند به مدارک است.

مرحوم ابراهیم کیخسروی

وی افزود: پدر بزرگم یعنی "ابراهیم کیخسروی" با وجود قانون آن زمان و وجود سهم مالکانه از حفاری‌ها، حاضر نبود حتی یک شب تکه‌ای کوچک از کشفیات را در منزلش نگهداری کند، لذا روا نیست که بدون مدارک و مستندات لازم چنین اظهارات شبهه آمیزی ایراد شود.

کیخسروی خاطرنشان ساخت: قرارداد حفاری توسط وزیر فرهنگ وقت و ریاست اداره کل باستانشناسی بسته شده و ارتباطی با اهالی روستا ندارد، لذا بعد از آشکار شدن هدف  ایوب ربنو و ایادیش و نابودی بخشی از کشفیات و عدم تحویل تمامی آثار پیدا شده، خانواده کیخسروی نسبت به این مساله معترض و متعاقب آن افشاگری‌های لازم را انجام داده‌اند که تا حد امکان در کتاب‌های مذکور به اطلاع عموم رسانده شده است.

او با در اختیار گذاشتن بخش‌هایی از کتاب پدر خود به ایلنا گفت: همانطور که در این اسناد مشخص است، وزیر فرهنگ وقت اجازه حفاری در زیویه را به ایوب ربنو داده است.

در این سند آمده:

آقای ایوب ربنو

بطوریکه ضمن نامه مورخ ۱۲/۸/۱۳۲۵ درخواست نموده‌اید طبق ماده ۱۱ و ماده ۱۹ آیین ناممه عتیقات بشما اجازه داده می‌شود که در زیویه از محال سقز با اطلاع و نظارت اداره فرهنگ شهرستان سقز و رعایت مواد ۱۲و۱۳و۱۴و۱۶ قانون و مواد ۲۷و۲۸و۲۹و۳۱ آیین نامه عتیقات به انجام حفاری تجاری مبادرت نموده و کلیه اشیاییکه به دست می‌آورید به اداره کل باستان شناسی ارائه دهید که بر طبق مقررات قانون و آیین نامه عتیقات درباره آنها رفتار شود و مدت این اجازه از تاریخ صدور تا پایان سال ۱۳۲۵ می‌باشد.

وزیر فرهنگ

رونوشت شرح فوق جهت اطلاع اداره فرهنگ کردستان فرستاده

رییس اداره کل باستان‌شناسی

مشکوتی