فعالان بخش خصوصی مطرح کردند:
سوءاستفاده‌های کلان مالی در حوزه میراث و گردشگری/وزارتخانه شدن فایده‌ای ندارد/گردشگری در قالب معاونت ریاست‌جمهوری تضعیف شد
فعالان گردشگری معتقدند: قبل از آنکه سازمان تشکیل شود شرایط بودجه گردشگری به مراتب بهتر از شرایط کنونی بود. از نظر ساختاری نیز سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری لطفی شامل حال گردشگری نکرد. حتا تبدیل به حیاط خلوت ریاست جمهوری شد. تکلیف بودجه مشخص نبود. با این وجود فعالان عرصه میراث فرهنگی و باستان‌شناسان بر این امر تاکید دارند که باید قوانین را اصلاح کنیم و گرنه تلاش‌ها بی‌فایده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در جلسه علنی دهم مرداد ماه بود که نمایندگان مجلس شورای اسلامی با ماده واحده طرح تشکیل وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری موافقت کردند.
این ماده واحده می‌گوید؛ سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با کلیه اختیارات و وظایفی که موجب قوانین و مقررات دارا می‌باشد با رعایت بند (د) قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶/۸/۷ با اصلاحات و الحاقات بعدی و بند (الف) ماده (۲۸) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۹۵/۱۲/۱۴و بدون توسعه تشکیلات و افزایش نیروی انسانی به «وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایه دستی» تبدیل می‌گردد و بار مالی ناشی از تغییر عنوان از محل منابع داخلی و صرفه‌جویی تأمین خواهد شد.
با آغاز فعالیت سه حوزه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در قالب وزارتخانه، نه تنها حوزه ریاست با تغییراتی روبه‌رو خواهد شد بلکه بخش خصوصی نیز از این تغییرات بی نصیب نخواهد ماند.
روسای سیاسی بر مسند میراث و گردشگری
طی این سال‌ها سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ۱۰ رییس را بر صندلی خود دید که اغلب با گرایش سیاسی بر این مسند تکیه زدند. جمشید حمزه زاده (رئیس جامعه هتلداران ایران) دراین خصوص گفت: وزارتخانه شدن سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ارزشمند است چراکه طی سال‌هایی که سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در قالب سازمان و معاونت رییس جمهور فعالیت می‌کردند، این سازمان تبدیل به حیاط خلوت دولتی‌‌ها شده بود. این امر سبب شد تا شاهد حضور روسایی در این سازمان تخصصی باشیم که یا براساس مناسبات فامیلی انتخاب می‌شدند یا جنبه سیاسی داشتند.
به گفته او، نه تنها روسای پیشین تخصصی در حوزه‌های میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نداشتند بلکه پاسخگوی فعالیت‌هایی که انجام می‌دادند نیز نبودند. این درحالی است که وضعیت حوزه گردشگری در زمانی که یکی از سازمان‌های وزراتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، نسبت به آنچه طی سال‌های گذشته در قالب یکی از معاونت‌های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری داشت؛ بهتر بود.
حمزه زاده با تاکید برآنکه وضعیت ساختاری میراث فرهنگی و گردشگری با قرار گرفتن در قالب سازمان و معاونت ریاست جمهوری تغییر نکرد ادامه داد: زمانی که گردشگری در قالب «سازمان ایرانگردی و جهانگردی» زیر مجموعه وزارت ارشاد فعالیت می‌کرد، امور به صورت تخصصی مورد بررسی قرار می‌گرفت، این درحالی است که اکنون با سازمانی روبه رو هستیم که سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را توام با یکدیگر پوشش می‌دهد. گردشگری در این سازمان گم و تبدیل به یک معاونت شده است. با قرار گرفتن گردشگری در قالب معاونت سازمان میراث و گردشگری، شاهد هیچ تغییر مثبتی در این حوزه نبودیم. حتا وضعیت گردشگری به لحاظ ساختار، از زمانی که زیر مجموعه وزارت ارشاد فعالیت می‌کرد، بدتر شد.
به گفته دبیر مجمع تشکلهای گردشگری کشور، زمانی که گردشگری زیر مجموعه وزارت ارشاد بود، بودجه مشخص در اختیار آن قرار می‌گرفت. این درحالی است که با قرار گرفتن در قالب سازمان و معاونت ریاست جمهوری، گردشگری با دو بخش دیگر تجمیع و در نهایت تضعیف شد.
حمزه زاده اذعان داشت: گردشگری در آن دوره، تحت دو عنوان ایرانگردی و جهانگردی، سازمان وابسته به وزرات ارشاد بود و به صورت مستقل فعالیت می‌کرد. این درحالی است که با ادغام در کنار میراث فرهنگی و صنایع دستی گردشگری تحت‌الشعاع قرار گرفت. زمانی که گردشگری زیر نظر وزراتخانه ارشاد بود، تحت نظارت هیات دولت قرار می‌گرفت. از نظر ساختاری بعد از تفکیک، هیچ لطفی شامل حال گردشگری نشد. حتا تبدیل به حیاط خلوت ریاست‌جمهوری شد. بودجه نیز تغییر نکرد حتا به عقیده من، در آن دوره به مراتب شرایط بودجه بهتر بود.
تکلیف مدیریت مشخص می‌شود
ابراهیم پورفرج (رییس جامعه تورگردانان ایران) نیز، با اشاره به آنکه بخش خصوصی طی سال‌های گذشته تلاش‌های بسیار زیادی برای تحقق این تغییرات و تبدیل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وزراتخانه انجام داد، گفت: تغییرات فعلی صد در صد به نفع گردشگری خواهد بود. در این میان چند موضوع مهم وجود دارد که می‌تواند به توسعه و رشد گردشگری کمک کند.
او تصریح کرد: با وزارتخانه شدن میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری تکلیف مدیریت آن تا حدودی مشخص خواهد شد. چراکه نمایندگان مجلس باید به شخصی که قرار است سکاندار این حوزه‌ها شود رای دهند. برنامه‌ها و تجربیات او را مورد بررسی قرار دهند. از این‌رو قطعاً کسی برای ریاست این بخش‌ها معرفی خواهند شد که در حد وزارت باشند.
میراث و گردشگری از حیاط خلوت بودن درمی‌آیند
البته رئیس جامعه هتلداران ایران معتقد است: تبدیل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وزارتخانه، فایده چندانی برای این حوزه‌ها نخواهد داشت؛ تنها فایده‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد این است که در درجه نخست این حوزه‌های تخصصی از حیاط خلوت رییس جمهور بودن خارج می‌شوند و از دیگر سو وزیر ملزم به پاسخگویی خواهد بود.
تکلیف بودجه مشخص می‌شود
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری طی سال‌های گذشته با چالش‌های متعددی دست و پنجه نرم کرده‌است. علاوه بر موضوع ریاست، بودجه یکی دیگر از دغدغه‌های بخش خصوصی است.
پورفرج با اشاره به اینکه بودجه وزارتخانه مشخص است، تصریح کرد: در وزارتخانه تمام سرفصل‌ها و هزینه کردها مشخص خواهد بود.در چنین شرایطی فعالان عرصه گردشگری می‌توانند به این اطلاعات دسترسی داشته باشند که به طور مثال بودجه تبلیغات حوزه گردشگری چقدر خواهد شد. سرفصل‌ها مشخص می‌شود و مسئولان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دیگر نمی‌توانند بودجه‌های بخش‌های مختلف را صرف جاهای دیگر کنند. به این معنا که دیگر نمی‌توانند بودجه حوزه گردشگری را صرف مرمت یا تعمیر آثار تاریخی کنند یا برعکس نمی‌توانند هزینه مرمت آثار تاریخی را صرف هتل سازی کنند. این موارد موضوعاتی هستند که در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نامشخص بودند و کسی از بودجه و هزینه‌کرد آن مطلع نمی‌شد.
او خاطر نشان کرد: حداقل فایده‌ای که وزارتخانه شدن میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری برای بخش خصوصی دارد این است که اگر وزیر در حوزه‌های تخصصی کم‌کاری کرد، بخش خصوصی می‌تواند با رایزنی با نمایندگان مجلس خواستار پاسخگو بودن وزیر شود. مجلس این اختیار را دارد که از وزیر سوال بپرسد این در حالی است که نمی‌توان معاون رییس جمهور را ملزم به پاسخگویی کرد.
بی‌توجهی به بخش خصوصی
حمزه زاده ادامه داد: طی سال‌های گذشته شاهد آن بودیم که تشکلهای حوزه گردشگری با روسای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و معاونان گردشگری مشکل داشتند چراکه نوع دیدگاه آنها به موضوعات مختلف متفاوت بود و شاهد عدم تفویض اختیارات به بخش خصوصی گردشگری و نحوه نادرست توسعه گردشگری بودیم. آنها به بخش خصوصی بی توجه بودند.
حمزه زاده با اشاره به آنکه به عنوان تشکلهای فعال در عرصه گردشگری هر چه تلاش می‌کردیم تا بتوانیم راهکاری برای بهبود شرایط پیدا کنیم، این امر محقق نمی‌شد؛ افزود: با ساختار وزاتخانه شدن میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری می‌توانیم از طریق نمایندگان مجلس، درصدد استیضاح وزیر برآییم تا پاسخگو باشد.
دبیر مجمع تشکلهای گردشگری کشور با اشاره به آنکه بخش خصوصی به این مهم واقف است که با استیضاح وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری راه برای توسعه گردشگری بازنخواهد شد، تصریح کرد: حداقل امر آن است که وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خود را ملزم به پاسخگویی می‌داند. به حرف بخش خصوصی گوش خواهد داد. درعین حال فردی که در مسند وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری می‌نشیند باید برنامه راهبردی ارائه دهد و از آن دفاع کند و درخصوص اجرایی شدن یا عدم اجرایی شدن آن پاسخگو باشد. این مهم، در حوزه فعالیت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری که معاونت ریاست جمهور بود محقق نمی‌شد.
البته پورفرج نیز به این نکته اشاره داشت: طی سال‌های گذشته شاهد آن بودیم که هر کدام از وزرای معرفی شده از سوی رئیس جمهور که از مجلس رای نمیآوردند برای ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری انتخاب می‌شدند. فعالان این بخش نیز اجازه نداشتند تا از رئیس سازمان متولی بپرسند که با چه هدفی و با چه برنامه‌ای در این مسند نشسته است. حتی اگر با بخش خصوصی ملاقات نمی‌کرد و پاسخگوی خواسته‌ها و نیازهای آنها نبود باز هم بخش خصوصی نمی‌توانست خواستار تحقق اهداف و برنامه‌هایش باشد.
ساختار تضمین‌کننده فعالیت بخش خصوصی باشد
حمزه زاده خاطرنشان کرد: با این وجود براساس برنامه ششم توسعه، بودجه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری حتا با تبدیل شدن به وزارتخانه هیچ تغییری نخواهد داشت.
دبیر تشکلهای گردشگری ایران معتقد است: با وزارتخانه شدن میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، به سمت تقویت بخش خصوصی فعال در این عرصه خواهیم رفت. ساختار شرح وظایف ادارات جدید باید به نوعی تعریف شود که تضمین کننده فعالیت‌های بخش خصوصی باشد.
او خاطرنشان کرد: بخش خصوصی فعال در عرصه گردشگری به زودی پیشنهادات خود را برای تغییرات ساختار جدید ارائه خواهد داد. هرچند تاکنون تجربه ثابت کرد که روسای امر به نظرات بخش خصوصی توجه نمی‌کنند اما بخش خصوصی کار خود را انجام خواهد داد.
وزارتخانه و برنامه‌های میراثی
هرچند فعالان بخش خصوصی حوزه گردشگری بر لزوم تفویض اختیاران این حوزه به بخش خصوصی تاکید دارند و خواستار حضور وزیری هستند که دارای تفکر به روز نسبت به گردشگری باشد و روابط بین‌الملل را بشناسد اما فعالان میراث فرهنگی و باستانشاسان خواستار ایجاد تغییرات و حضور مدیران متخصص در حوزه میراث فرهنگی در وزارتخانه جدید هستند. باستان‌شناسان معتقد هستند اگر وزیر منتخب از آگاهی‌های تاریخی و تخصصی برخوردار باشد، کم کاری نکند و پاسخگو باشد؛ می‌تواند آینده‌ای روشن برای میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری رقم بزند. آنها خواستار وزاتخانه‌ای هستند که باستانشناسی جایگاه ممتازی در آن داشته باشد.
نوروز رجبی (کارشناس قضایی، باستانشناس و پژوهشگر) با اشاره به تاریخچه آنچه اکنون تحت عنوان سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری فعالیت می‌کند اشاره کرد و گفت: در گذشته هریک از بخش‌های این سازمان به صورت مستقل فعالیت می‌کردند حتا گذشته‌ای در پس خود دارند که در وزارتخانه‌های مختلف از ارشاد گرفته تا وزارت علوم و یا در بخش‌های مستقل فعال بودند را پشت سر گذاشته‌اند. حال باید دید رای نمایندگان مجلس درخصوص وزارتخانه شدن میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از روی سیاستزدگی است یا براساس شرایط و نیازمندی‌های کنونی کشور است. آیا وزارت شدن با سنجش و ارزیابی نیازها و کمبودها طرح شد و برای آنچه برنامه و راهکار و راهبردی دارند؟ آیا به دگرگونی‌های شکلی بسنده می‌کنند یا موضوع را اساسی می‌بینند و آمادگی دارند شرایط کشور را به سمت و سویی بهتر ببرند.
در بر همان پاشنه نچرخد
رجبی تصریح کرد: رییس جدید نتوانست تغییرات متناسب و چشمگیری را ایجاد کند و توقعات را برآورده سازد. گویی در، بر همان پاشنه گذشته چرخید. اما اگر وزیر منتخب از آگاهی‌های تاریخی و تخصصی برخوردار باشد، کم کاری نکند و پاسخگو باشد؛ می‌تواند آینده‌ای روشن برای میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری رقم بزند.
به اعتقاد این باستانشناس، قوانین کنونی میراث فرهنگی و گردشگری کشور دست‌کم نود سال پیش تهیه و تدوین شدند. آثار و تپه‌های باستانی توسط مردم، پروژه‌های عمرانی و کشاورزی و شهری هر روز قربانی می‌شوند و از بین می‌روند و قوانین نود و صد سال پیش دیگر پاسخگو نیست. ما باید این قوانین را اصلاح کنیم و گرنه تلاش‌ها هم بی‌فایده است.
این پژوهشگر تاکید کرد: رسالت این سازمان از آغاز فرهنگی و اجتماعی تعریف شد. قرار بود پژوهش کنند و نتایج کارش خوراک فرهنگی و اجتماعی کشور شود و در خدمت فرهنگ کشور باسد اما عملا یا سازمان حقوق بده برای رفع بخشی از بیکاری جامعه شد. این سازمان از اهداف خود فاصله گرفت و امید است با وزارتخانه شدن بتوانیم به این اهداف دست یابیم یا دست‌کم نزدیک شویم. انتخاب وزیر و مدیران متخصص در حوزه‌های میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از اهمیت زیادی برخوردار است و وزیر نباید از مجموعه مدیران سیاسی انتخاب شود. وزرای سیاسی معمولا از آگاهی تاریخی و فرهنگی برخوردار نیستند و بیشتر مشکل زا هستند تا مشکل زدا.
زیان‌ها و آسیب‌های جبران‌ناپذیر به بدنه میراث فرهنگی و گردشگری وارد شد
رجبی با اشاره به آنکه دولت به معنای تازه، یک مفهوم مدرن است که از غرب وارد شده یادآور شد: دولت برای خود الزامات، بایدها و نبایدهایی دارد که باید آنها را فهمید و بکار بست و گرنه صورت ناقص آن را نمی‌توان برای خود تعریف کرد. در این میان باید به این سئوال پاسخ داد، آیا در طرحی که توسط نمایندگان مجلس جهت وزارتخانه شدن میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری تصویب شد به این بایدها و نبایدها توجه شده یا این امر صرفا یک بازی سیاسی و بدون توجه به ایرادها و کمبودها و اشکالات است؟
او با اشاره به آنکه مهمتر از آن جایگاه مجلس در شرایط کنونی است که باید مد نظر قرار گیرد، تصریح کرد: طی این سال‌ها شاهد تاکید نمایندگان مجلس برای تصویب این طرح بودیم تا سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری را از حیاط خلوت سیاسی دولت‌ها خارج کنند و تحت اهرم نظارت مجلس قرار دهند و دولت را پاسخگو کنند که این به خودی خود خوب است. اما باید دانست با چه قواعد و حدودی می‌خواهند این کار را انجام دهند؟ با چگونه مجلس و نمایندگانی به لحاظ کیفی و توانایی روبه رو هستیم؟ آیا مجلس به معنای واقعی اراده و توان نطارت بر اجرای قوانین را دارد؟ نمایندگان مجلس وکیل ملت هستند یا وکیل دولت و گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و غیرسیاسی؟! اینکه گفته می‌شود مجلس باید در راس امور باشد اصلا موضوع کوچکی نیست.
تحول بزرگ
با این وجود رجبی، وزارتخانه شدن میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری را تحول بزرگی دانست و عنوان کرد: مدت‌هاست، دولت با چنین تحول و دگرگونی روبه رو نبوده و این امر می‌تواند ما را برای دریافت درکی درست از شرایط مملکت که از قضا اصلا راضی‌کننده هم نیست و نیازمند دگرگونی و اصلاح هست، رهنمون کند.
او معتقد است: دگرگونی، چیز بدی نیست و نباید در مقابل دگرگونی که می‌تواند به صلاح مردم، مملکت و نظام سیاسی باشد، مقاومت کنیم. شرایط دشوار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کنونی کنونی، محصول عملکرد دیروز ماست و نمی‌توان از آن فرار کرد و نباید آن را گردن دیگران انداخت زیرا در گام نخست محصول عملکرد مدیریتی خود ما در چند دهه گذشته است بلکه باید منصفانه و واقعگرایانه اشتباهات را پذیرفت و شجاعانه اصلاح کرد. راه درست این هست و نباید امروز و فردا کرد و فرصت از دست داد و منابع کشور را تلف کرد.
وزارتخانه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در انتظار مدیران تخصصی
البته محمدتقی عطایی (معاون هیات مدیره چهارم "جامعه باستانشناسی ایران") دراین خصوص گفت: بعد از انقلاب شاهد آن بودیم که هر کجا نهادی یا سازمانی اضافه می‌آمد آن را به سازمان میراث فرهنگی منتقل می‌کردند. تمام این سازمان هم در قالب معاونت ریاست جمهوری درآوردند.
او معتقد است: اگر ساختار و فعالیت وزارتخانه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به همین منوال کنونی پیش برود، قطعا نگرانی‌های موجود مرتفع نخواهد شد. باستانشناسی ایران در وزارتخانه‌ای که قرار است شکل بگیرد باید جایگاه ممتازی داشته باشد. نباید زیرمجموعه جایی باشد و باید به بخشی مستقل در ان وزراتخانه تبدیل شود. بودجه وزارتخانه باید کاملا مشخص باشد چراکه درحال حاضر از بودجه‌ریزی معاونت میراث فرهنگی هیچگونه اطلاعی در دست نیست. روسای بخش‌های مختلف میراث و پژوهشکده‌ها اعم از مردم‌شناسی، زبان‌شناسی، باستانشناسی و... باید از میان متخصصان حوزه مربوطه انتخاب شوند و انتخاب این روسا نیز باید براساس خرد جمعی فعالان نهاد مربوطه انجام شود.
عطایی خاطرنشان کرد: به طور خلاصه باید گفت که طی سال‌های گذشته شاهد پس رفت حوزه باستانشناسی کشور بودیم. حتا جایگاه اداری آن تنزل یافته و اگر بخواهیم در وزارتخانه، شرایط کنونی باستانشناسی را در پیش بگیریم، با وضعیت خوبی در این حوزه روبه رو نخواهیم شد.
او که دانشجوی دکتری در دانشگاه مونیخ و است، یادآور شد: در دولت‌های نهم و دهم بنابر اخبار منتشر شده در مطبوعات شاهد آن بودیم که سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری در قالب معاونت ریاست جمهوری، تبدیل به مکانی برای انجام فسادهای مالی شده بود. از آنجایی که مجلس بر فعالیت‌های این بخش نظارت نداشت و تحت نظر ریاست جمهوری فعالیت می‌کرد، شاهد بروز زیان‌ها و آسیب‌های جبران ناپذیر به بدنه میراث فرهنگی و گردشگری کشور بودیم.
عطایی ادامه داد: طی سال‌های گذشته شاهد آن بودیم که رییس سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری همواره از میان نزدیک‌ترین افراد به رییس جمهور انتخاب می‌شد و می‌توانستند با مشارکت و همکاری یکدیگر کارهای مختلفی را انجام دهند و پاسخگو هم نباشند. چنانکه به رغم بسیاری از انتقادات شاهد متلاشی شدن سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری و انتقال بخش‌هایی از معاونت‌های آن به استان‌های مختلف مانند اصفهان و شیراز بودیم که نتیجه این امر چیزی صدمه اساسی به اسناد و کتابخانه پژوهشکده باستان شناسی و آسیب رسیدن به لوازم و دستگاهای حساس آزمایشگاهی پژوهشکده حفاظت و مرمت نبود.
سوءاستفاده‌های کلان مالی
این باستانشناس تصریح کرد: احتمال و امکان سواستفاده‌های کلان مالی نیز از دیگر آسیب‌هایی است که طی سال‌های گذشته متوجه سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بوده‌است. از این رو امیدواریم روند امور به گونه‌ای اصلاح شود که برایند ان تحولات مثبت باشد. هر چند برای وزرات خانه نیز اشکالات و آسیب‌هایی مترتب است اما جای امیدواری است که از مسایل و مشکلات گذشته این سازمان کاسته شود. با گذشت حدود دو دهه انتقاد از فعالیت این سازمان بالاخره شاهد فعالیت این حوزه‌ها در قالب وزارتخانه و پاسخگو بودن آن خواهیم بود. در چنین شرایطی می‌توان بر عملکرد وزیر میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری نظارت داشت و در صورت لزوم استیضاح کرد. چنانکه گفتم وزرات خانه شدن سازمان هم بدون آسیب نیست. میراث فرهنگی مقوله بسیار حساسی است و وزیر ان نباید در کشمکش‌های سیاسی یا گرو کشی‌های متدوال قربانی شود و وزراتخانه میراث فرهنگی به عاملی بر ضدمیراث فرهنگی عمل کند.
باستانشناسی جایگاه ممتازی داشته باشد
در این میان عطایی معتقد است: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از چند بخش مهم تشکیل شده که یکی از کلیدی‌ترین این بخش‌ها، باستانشناسی است که در طول چند دهه اخیر جایگاه آن به شدت تنزل پیدا کرده است. البته تمام این بخش‌ها در کنار هم قرار گرفته‌اند و سازمان عریض و طویل را شکل داده‌اند. این درحالی است که تا قبل از این، مرکز باستانشناسی ایران، مرکزی مستقل بود که از بودجه مستقل و مدیران متخصص برخوردار بود. مدیرانی که مسائل و مشکلات باستانشناسی را می‌توانستند درک کنند و برای آن راه حل پیدا کنند.
به عقیده عطایی، بهتر است در وزارتخانه میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری، باستانشناسی نقش پررنگی داشته باشد، رییس آن توسط باستان‌شناسان انتخاب شود؛ بودجه مشخص و متناسب با نقش و جایگاه خود داشته باشد تا بتوانیم باستانشناسی پویا برای کشور رقم بزنند.
او با اشاره به آنکه بودجه باید براساس نقش، کارکرد و جایگاه واقعی پژوهشکده‌های فعلی مشخص شود، گفت: بیشترین تولیدات علمی توسط پژوهشکده باستانشناسی انجام می‌شود اما کمترین بودجه به این بخش اختصاص یافته است. این عادلانه نیست و نیاز است در وزارتخانه جدید به این نکته توجه شود. در حالت فعلی جایگاه باستان شناسی متناسب با غنای مواریث فرهنگی و باستانی کشور نیست. در وزراتخانه جدید شان و جایگاه میراث فرهنگی باید متفاوت با وصعیت فعلی آن باشد. در حال حاضر پژوهشکده باستان شناسی زیر مجموعه پژوهشگاه میراث فرهنگی است. اما پژوهشکده باستانشناسی از چنان قابلیتی برخوردار است که می‌تواند به عنوان پژوهشگاهی مستقل در وزراتخانه آینده ارتقا پیدا کند.
البته این باستانشناس با تعدیل نیرو در شکل گیری وزارتخانه میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری نیز موافق است و در این خصوص گفت: وزارتخانه نباید کارمندان زاید داشته باشد. دولت ما هم می‌تواند مانند همه دولت‌های مدرن دنیا کارمندان نیمه وقت و پاره وقت بگیرد و بر پویایی خود بیافزاید.
