جشن دلتنگی بدون کمک و وام دولتی ساخته شد

به گزارش ایلنا، علی قائم مقامی (تهیه‌کننده فیلم) درباره روند ساخت این فیلم گفت: در داوری‌های جشن خانه سینما در آکادمی فیلم «اروند» را از پوریا آذربایجانی دیدم که فیلم خیلی خوبی بود و بعد با او تماس گرفتم و از او پرسیدم فیلمنامه داری؟ او هم پاسخ داد که فیلمنامه‌ای درباره فضای مجازی دارم. بلافاصله هم کار را آغاز کردیم.

وی با اشاره به حضور علیرضا زرین دست در این فیلم گفت: با زرین دست در فیلم «کفش‌هایم کو»، کار کردیم و سر این کار با او تماس گرفتم و گفتم قرار است با کارگردان جوانی که قبلا فیلم کار کرده است، همکاری کنیم.

قائم مقامی در ادامه درباره فضای مثبتی که درباره پوریا آذربایجانی و فیلم‌هایش وجود داشت، خاطرنشان کرد: پوریا با اینکه سن کمی دارد، اما دو سیمرغ جشنواره فیلم فجر را تصاحب کرده است و این موضوع اهمیت زیادی دارد.

وی به یکی از سکانس‌های فیلم که در آن محسن کیایی بازیگر «جشن دلتنگی» فریاد می‌زند چرا نمی‌توانم با شلوارک به خیابان بیایم، اظهار کرد: سر این سکانس کمی نگران بودم زیرا به نظرم کمی تند بود. نمایندگان مجلس هم که به تماشای فیلم آمدند از دو جناح سیاسی بودند یعنی هم اصلاح‌طلب‌ها و هم اصولگراهای مجلس فیلم را دیده‌اند و برخوردشان خیلی خوب بود. به خصوص شب گذشته که سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس فیلم را دیدند، از آن خیلی تعریف کرد.

قائم مقامی با اشاره به اینکه فیلم جشن دلتنگی کاملا محصول بخش خصوصی است، گفت: تیتراژ این فیلم مشخص است و سرمایه‌گذاری این فیلم نیز از بخش خصوصی است و برای این فیلم نه از فارابی و نه جای دیگر کمک و یا وام نگرفتیم. ما به بنیاد سینمایی فارابی رفتیم. در ابتدا قرار بود مشارکت کنند اما بعد گفتند وام می‌دهیم و با وجود 45 روز پیگبری و برگزاری کلی جلسه، نتیجه‌ای دربرنداشت. بنابراین حتی یک ریال هم از دولت و یا جای دیگر کمک نکردند. فارابی حتی لنز برای دوربین هم به ما نداد.

پوریا آذربایجانی درباره ویژگی‌های جشن دلتنگی گفت: وقتی شورای پروانه ساخت قرار بود پروانه را ارائه کند، فیلمنامه هیچ ایرادی نداشت و تا حالا هم فیلم تغییری نکرده است. در کنار مردم، تعدادی از نمایندگان مجلس نیز فیلم را دیده‌اند و در این زمینه بازخوردهای خوبی گرفته‌ایم. افرادی که عضو کمیسیون فرهنگی مجلس هستند، در حوزه تشخیص مناسب هستند. امیدوار هستم طلسم نفروش بودن را بشکند هر چند معتقدم فیلم های قبلی مظلوم بودند.

وی ادامه داد: گاهی یک تهیه‌کننده یا سرمایه‌گذار به کارگردانی می‌گویند درباره این موضوع فیلم بساز اما من و همسرم فیلمنامه را از قبل نوشته بودیم. در حقیقت جشن دلتنگی خیلی زیاد دغدغه شخصی من است و فراتر از اینکه بگویند نظام در این باره چه نظری دارد، این فیلم را ساختم زیرا از آدم‌هایی که دائما سرشان در موبایل است، می‌ترسم.