فقط در دوران اصلاحات گفتمان هنری در جشنواره فیلم فجر در گفتمان ایدئولوژیک برتری داشت

به گزارش خبرنگار ایلنا، سیدمحمد بهشتی طی سخنانی با اشاره به روند تجهیز جشنواره فیلم فجر و برگزاری آن گفت: از آنجایی که در سال‌ها ابتدایی دهه ۶۰ سینما وجود نداشت، تمام تلاش ما این بود که به تقویت تولید در سینمای ایران و صنعت سینما بپردازیم لذا همه مسایل در سینما از جمله جشنواره فیلم فجر حول محور تولید مطرح می‌شد و هدف جشنواره تقویت تولید بود. 

بهشتی ادامه داد: از زمان سالهای ابتدایی هدف ما این بود که جشنواره فیلم فجر تبدیل به نوروز سینمای ایران و ترازوی سنجش کیفیت فیلم‌ها باشد زیرا معتقد بودیم ترازوی سنجش و ارزیابی کیفیت فیلم‌ها جشنواره است نه اکران مردمی. 

بهشتی ادامه داد: از این منظر اگر جشنواره بد بود، سینمای ایران بد بود زیرا جشنواره به صورت طبیعی فیلمی تولید نمی‌کرد. 

بهشتی با اشاره به اینکه از سالهای ۶۲ تا ۶۵ هدف جشنواره در سینما برپا کردن اقتصاد سینما بود گفت: اقتصاد سینما و شکل گیری صنعت سینما بسیار مهم است و ما در این راه برای آنچه صنعت سینما زنده بماند، فیلم‌هایی تولید شد که فیلم‌های بدی بود اما هدف اصلی ما راه انداختن چرخه سینما ایران بود. 

وی با اشاره به بحرانی که سینمای ایران در سال ۶۲ داشت گفت: یک بررسی تاریخی نشان می‌دهد که از سال ۵۶ تا ۶۲ فقط ۱۹ فیلم ساخته شده بود که فروش تمام آن ۱۹ فیلم حتی یک پنجم هزینه را باز نمی‌گرداند. 

وی ادامه داد: از سال ۶۵ به بعد زیرساخت‌ها و صنعت سینما تقویت شد و مواردی به سینمای ایران وارد شد که تاکنون وجود نداشت مانند صدای سر صحنه و حرفه‌های جدید دیگر. 

مدیرعامل اسبق بنیاد سینمای فارابی افزود: توسعه زبان بیان سینما و توجه به فرهنگ خودمان هدف دیگر ما در سینما بود زیرا قبل از انقلاب سینمای ما به هند، آمریکا، ترکیه نگاه داشت و قبله این سینما جایی بجز فرهنگ سرزمین ایران بود. 

وی با تاکید بر اینکه در طول برگزاری جشنواره هرگز هیات داوران و انتخاب تحت فشار نبوده است گفت: من ۱۱ دوره مسوولیت برگزاری جشنواره را داشتم اما می‌توانم امروز قسم قرآن بخورم که حتی در یک دوره نگفته‌ایم به کدام فیلم جایزه بدهند وبه کدام فیلم جایزه ندهند. 

بهشتی با اشاره به اینکه جشنواره فیلم فجر یک منظر بیرونی و یک منظر درونی دارد گفت: منظر واقعی جشنواره هیچ کدام از این دو نیست بلکه اثری که بر سینما می‌گذارد جشنواره فیلم فجر مانند میدان انقلاب است که در روز نقشه کاغذی به شکل لوزی است اما در منظر بیرون و آنچه که ما می‌بینیم به شکل بیضی است. 

وی ادامه داد: جشنواره فیلم فجر مانند درختی است که گاهی می‌توان از میوه چید و گاهی می‌توان از آن قلمه زد و گاهی می‌توان به زیر سایه آن نشست اما ساقه و بدنه اصلی جشنواره توجه به تولید فیلم است واگر جشنواره فیلم فجر محور خود از تولید خارج کند دیگر وجود نخواهد داشت. 

وی با اشاره به اینکه هرگز در سینما و جشنواره فیلم فجر نگاهی مانند نگاه ایدئولوژیک روسیه را نداشته است گفت: هرچند همیشه ما را متهم به دولتی بودن و طرفدار سینمای دولتی می‌کردند اما ما تلاش کردیم که به این سمت حرکت نکنیم و اصلا الگوی ما سینمای مانند روسیه نبود. بلکه هدف ما این بود که سینمای ایرانی داشته باشیم مانند فرش ایرانی که اگر کیفیت داشته باشد همه جای دنیا خواهان آن هستند. 

بهشتی با یادی از عباس کیا رستمی گفت: عباس کیا رستمی فیلم خودش را می‌ساخت و همین امر باعث شد در دنیا اثر بگذارد. هرچند در‌‌ همان دههای ۶۰ نیز گروهی بودند که بر ما فشار می‌آوردند و می‌گفتند ساخت چنین فیلم‌هایی و آثاری همچون مادیان و جاده‌های سرد چه دلیلی دارد. 

سید محمد بهشتی در پاسخ به این سوال خبرنگار ایلنا که با توجه به تعریف شما از رابطه تولید و جشنواره فیلم فجر، امروز که تولید افزایش پیدا کرده و مشکلاتی را برای هیات انتخاب به وجود آورده و حتی فضایی نیز در اکران وجود ندارد، باید چه رابطه‌ای بین فیلم فجر و تولید وجودداشته باشد و این رابطه امروز باید به چه شکل باشد امتناع کرد وگفت: من جزو تاریخ سینما هستم و باید وضعیت فعلی را از مدیران فعلی پرسید. 

علیرضا رضاداد نیز به جای آنکه درباره وضعیت جشنواره فیلم فجر صحبت کند به لزوم طرح پرسش‌هایی درباره این جشنواره پرداخت و فقط سوال‌هایی را در باره رابطه جشنواره فیلم فجر با فیلم سازان، سیاست گذاران، مردم و کمیسیون فرهنگی مطرح کرد و گفت که باید یک پژوهشگر پیدا شود و به این سوالات جواب بدهد. 

علی مرتضویان فارسیانی نیز طی سخنانی گفت: از میان نهادهایی که بعد از انقلاب تشکیل شدند و به بیش از ۳۰ سال دوام آوردند، جشنواره فیلم فجر یکی از قدیمی‌ترین آنهاست. 

وی با اشاره به روند برگزاری این جشنواره و ۳۴ دوره گذشته نیز گفت: درپژوهش‌ها مشخص شد که نفی تمرکز گرایی دولتی، برنامه ریزی صحیح و پذیرش سیاست‌ها مهم‌ترین عواملی است که می‌تواند به رشد این جشنواره کمک کند. 

وی ادامه داد: مهم‌ترین مشکل ساز در این جشنواره اعمال سلیقه به گرایش‌های سینمایی، دولتی بودن جشنواره و فاصله بین نسلی است. 

وی با اشاره به گفتمان جشنواره در دوره‌های مختلف گفت: از سالهای ۶۱ و ۶۷ گفتمان دفاع مقدس و جنگ از سالهای ۶۸ تا ۷۶گفتمان سازندگی واز سال ۷۷ تا ۸۴ گفتمان اصلاحات و از سال ۸۵ تا ۹۳ گفتمان بعد از اصلاحات در جشنواره حاکم بود. 

مرتضویان افزود: اما فقط در دوران اصلاحات بود که گفتمان هنری در جشنواره در گفتمان ایدئولوژیک برتری داشت و نگاه به آینده در جشنواره به صورت جدی وجود داشت.