به فرهادیسم نیفتادم و فیلم خودم را ساختم

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در ابتدای این نشست حمیدرضا قربانی گفت: پس از سال‌ها دستیاری به این نتیجه رسیدم که می‌توانم فیلم خودم را بسازم. پس از درباره الی با آقای رضوی صحبت کرده بودیم که بتوانم فیلمی بسازم. بعد از مدتی داستانی واقعی و جذاب پیدا کردم. همان را به‌عنوان طرح فیلمنامه ارائه کردم و مورد پسند آقای رضوی شد. خوشحالم که در این فیلم به فرهادیسم نیفتادم و فیلم خودم را ساختم.

او با اشاره به طرح واقعی این فیلم افزود: ما فقط طرح کلی را گرفتیم اما جزئیات را حذف کردیم.

سیدمحمود رضوی (تهیه کننده) نیز فیلم را در ادامه مسیر دیگر آثاری دانست که آنها را تهیه‌کرده. او گفت: نگاه انسانی فیلم و نگاه درست باعث شد این کار را انتخاب کنم چراکه کاراکترها در این اثر خارج از عرف کاری نمی‌کنند و کار تلخی نیز ساخته نشده است.

در ادامه این نشست؛ بازیگران فیلم؛ علی مصفا؛ سارا بهرامی و رضوی به دفاع از فیلم داخته و به دلیل نیفتادن اثر در بازی‌های حسی آن را کاری متفاوت توصیف کردند.

حمیدرضا قربانی درباره سکانس اول فیلم و ضدنور بودن آن توضیح داد: من نمی‌خواستم این صحنه کامل شود و خیلی درگیر این موضوع بودم تا اینکه فیلمبردار کار پیشنهاد کار ضدنور را داد.

او ادامه داد: می‌خواستم از یک ملودرام حسی و سطحی به یک تعقل و عمق برسم و دوست داشتم بیننده وقتی از سالن سینما بیرون می‌آید فضای حسی نداشته باشد و به تعقل برسد.

آزیتا ایرایی نویسنده این فیلم نیز گفت: اولین واکنش من به طرح آقای قربانی منفی بود چون به نظرم این تم بارها ساخته شده اما بعد از مدتی احساسم این بود که موقعیت جدیدی می‌توان خلق کرد برای همین کار برای من جذاب شد و با داستان کلنجار رفتم تا به این فیلمنامه رسیدم.

وی درباره پایان‌بندی فیلم نیز بیان کرد: برای یک ماه پایانی برای فیلم نداشتم و این به کابوس من تبدیل شده بود. طرح هایی داشتم که مثلا محسن به زندان برمی گشت زندان اما دوست نداشتم که پس از مدتی این جرقه به ذهن من خورد که باید عمو و پسر برادر با هم برخورد داشته باشند تا خشم پسر دیده شود و همین پایان بندی را پر و بال دادم.