مترجمی با معصومیت کودکانه/گوهر ی نایاب و چراغی روشن پیش پای نسل امروز

به گزارش خبرنگار ایلنا، در مراسم تشییع پیکر مرحوم ابوالحسن نجفی؛ حداد عادل با بیان‌اینکه نجفی بی‌اندازه پرکار متعهد، مسئول، خدمتگذار و عاشق ایران و ادبیات فارسی بود؛ گفت: نجفی از هر نوع غلط‌نویسی به ستوه می‌آمد. او همچنین مسئولانه مجله ادبیات تطبیقی را منتشر می‌کرد و همتش این بود که ادبیات تطبیقی را به یک رشته دانشگاهی تبدیل کند.

او ادامه داد: نجفی در هر زمینه‌ای با رویی گشاده کمک می‌کرد و پای ثابت شوراهای واژه‌گزینی ما بود.

رئیس فرهنگستان زبان وادبیات فارسی؛ افزود: مرحوم نجفی در هیچ چیز افراط و تفریط نداشت و تنها چیزی که در آن افراط می‌کرد؛ صفا و صمیمیت و محبت بود. اگر جسارت به مقام او نباشد باید بگویم که نوعی مصومیت کودکانه در او وجود داشت و همه دوستش داشتند.

حدادعادل با اشاره به دوره‌ی طولانی بیماری نجفی بیان کرد: او دوسال پیش نزد من آمد و از وضعیت جسمانی خود شکایت کرد و این دو سال اخیر زیر نظر استاد سجادی بود تا شش ماه پیش که ناچار شدیم او را در بیمارستان بهمن بستری کنیم. بعد از مدتی خوشحال شدیم که کمی بهبود یافته و به منزل رفته؛ اما دیگر نمی‌توانست در شوراها شرکت کند و جایش در شورا خالی بود. پزشکان تلاش خود را کردند اما دیگر کاری از کسی برنیامد و ما یک گوهر نایاب را از دست دادیم.

او ادامه داد: امیدوارم خداوند سایه استادان بزرگی مانند استاد موحد و استاد مجتبایی و بسیاری دیگر از اساتید که باعث افتخار ایران و فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی هستند را بر ما مستدام بدارد. همچنین به جوانان توصیه می‌کنم نه تنها عالم شدن را از نجفی بیاموزند بلکه انسان شدن را از او فرابگیرند. او الگوی خوبی از نظر علمی و اخلاقی بود.

حداد عادل همچنین در پایان به خانواده مرحوم نجفی و فرزند ایشان که در خارج از کشور زندگی می‌کند؛ تسلیت گفت و افزود: نجفی مانند چراغی روشن پیش پای نسل امروز است.