اکران خواب تلخ بدون حذف یک سکانس /دخالت‌های دولت نتیجه معکوس می‌دهد
امیریوسفی با بیان اینکه خواب تلخ بدون حذف حتی یک سکانس به نمایش در می آید گفت: تجربه ثابت کرده است هر زمانی که بحث ممیزی بیشتر می‌شود و مسئولان ذره‌بین بزرگتری برای کند و کاو دستشان می‌گیرند نتیجه معکوس می‌شود و زمانی که اعتماد دو طرفه بین سینماگران و مسئولان باشد اتفاق بهتری خواهد افتاد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم خواب تلخٰ صبح امروز(30 آبان) با حضور محسن امیریوسفی (نویسنده و کارگردان) و امیر پوریا(منتقد) در سالن VIP پردیس ملت برگزار شد. این فیلم که در پوستر آن با عنوان اولین کمدی سینمای ایران معرفی شده؛ در سال 82 ساخته شد اما تاکنون امکان اکران عمومی در ایران را پیدا نکرد و پس از 12 سال پروانه دریافت کرد. این فیلم در گروه هنر و تجربه اکران خواهد شد.
در ابتدای این نشست پوریا با بیان این مطلب که فرض را بر این می‌گذاریم که در 12 سال قبل هستیم، از امیریوسفی خواست درباره مسیری که فیلم در این بیش از یک دهه پیموده توضیح دهد.
امیریوسفی با اشاره به اینکه امیریوسفی 32 ساله هستم، گفت: ما فیلم خواب تلخ را در سال 82 بسیار سریع آماده کردیم و به جشنواره فجر آن سال دادیم که هیات داوران این فیلم را رد کردند که بعد از این ماجرا بیشتر صحبت‌ها حول آرشیو کردن فیلم می‌چرخید اما آن را به جشنواره های خارجی فرستادیم. با وجود آنکه نگاه‌های سردرگمی به فیلم وجود داشت اما در ادامه مسیر خود را پیدا کرد و اتفاقات خوبی برایش افتاد و جوایز بسیاری را دریافت کرد.
وی ادامه داد: در سال 83 نیز مسئولان جشنواره فجر از فیلم دعوت کردند و فیلم در بخش غیرمسابقه نمایش داده شد و طی دو سال در جشنواره‌های متعدد خارجی نیز به نمایش درآمد.
امیریوسفی با اشاره به کم بودن دخالت‌ها از سوی دولت در سال 76 گفت: در آن زمان شرایط بازتر از حال بود و نگاه ریزبینانه‌ای وجود نداشت و با ذره‌بین بزرگ فیلم‌ها و فیلمنامه‌ها را کند و کاو نمی‌کردند که اتفاقاً نتیجه خوبی از این عملکرد حاصل شد. ما نسلی هستیم که به این شکل بالا آمدیم و عوض‌شدنی هم نیستیم.
کارگردان فیلم آشغال‌های دوست‌داشتنی ادامه داد: در آن زمان به فیلمنامه‌ها از ابتدا اتهامی زده نمی‌شد و دستمان برای کارگردانی و تهیه‌کنندگی باز بود و بحث ممیزی و مشکلات داخلی و بحث‌های فرهنگی نظام حداقل بود و این روند برای مدیریت سینما بسیار نتیجه مثبتی داشت اما در ادامه به آن توجهی نشد.
امیریوسفی با بیان این مطلب که اعتماد دوطرفه بین سینماگران و مسئولان اتفاقات بهتری را رقم خواهد زد، تصریح کرد: هر زمان دخالت‌های دولتی بیشتر می‌شود نتیجه معکوس می‌دهد. نبودن ممیزی سفت و سخت نتیجه‌اش می‌شود فیلم‌هایی که علی‌رغم مشکلات و بودجه مالی با علاقه ساخته می‌شوند.
کارگردان فیلم خواب تلخ درباره حضور نابازیگران در این فیلم گفت: این فیلم یک فیلمنامه محکم و کاملی داشت که نابازیگرها براساس آن بازی می‌کردند و من اعتقادی به آن ندارم که نابازیگرها را جلوی دوربین قرار دهم و هرچه می‌خواهند بگویند بلکه آنها باید مدیریت شوند و حتی یک دیالوگ فیلم فی‌البداهه نیست و هرآنچه در فیلم است در فیلمنامه لحاظ شده بود و دکوپاژ کاملی وجود داشت.
وی با بیان این مطلب که فیلمنامه است که نابازیگران می‌توانند خودشان را نشان دهند، ادامه داد: من می‌شنیدم کسانی می گفتند که چه شانسی آورده‌ای و نابازیگرهایی را پیدا کرده‌ای که دوربین را کاشته‌ای و نابازیگرها خودشان بازی می‌کنند و من از این جمله خوشحال می‌شدم که چیدمان ما به اندازه‌ای طبیعی بود که در فیلم به چشم نمی‌آمد.
امیریوسفی درباره تیتراژ فیلم که ایده‌ای نو و خلاق دارد و جزئی از جوهره فیلم است، گفت: من به دنبال راه‌حلی بودم که مخاطب را پس از اتمام فیلم در سالن نگه دارم تا تیتراژ را ببینند و این تیتراژی که می‌بینید به ذهنم رسید که سعی می‌کنم این روند را در فیلم‌های بعدی‌ام ادامه دهم.
کارگردان فیلم آتشکار درباره وضعیت فیلمسازان مستقل گفت: این مشکل همیشه وجود داشته و قرار نیست حل شدنی باشد مخصوصاً در 10 سال اخیر. به نظر من فیلمسازان مستقل ما دونده استقامت هستند نه سرعت.
وی با بیان اینکه سینمای مستقل قابل قیاس با سینمای تجاری نیست، تصریح کرد: زمانی که سینماگران مستقل وارد بازی‌های سینمایی تجاری می‌شوند شکست می‌خورند در صورتی که این نوع سینما به صبوری بیشتری نیاز دارد و تنها قائل به یک نفر نیست.
امیریوسفی با تاکید بر اینکه نباید ناله اجحافی داشته باشیم، گفت: همیشه یک توافق بین سینمای تجاری و دولتی علیه سینمای مستقل بوده و این اجحاف‌ها وجود داشته است اما با ناله نمی‌توان کاری از پیش برد و ایستادگی است که جواب خواهد داد.
امیریوسفی با بیان اینکه هرنوع سینما جایگاه خاص خود را دارد، ادامه داد: خیلی احمقانه است که من بگویم یک مدل سینمای تجاری باید حذف شود. ما باید بدانیم همه ما با اختلاف‌نظرهایمان در یک مسیر هستیم و در یک قایق نشسته‌ایم و اگر برای هرکدام از ما مشکلی ایجاد شود دودش به چشم همه ما خواهد رفت.
وی با بیان اینکه برایم مهم نیست تعداد زیادی فیلم بسازم، افزود: سهم من در هر دولتی ساخت یک فیلم بوده و راضی بودم آنچه برایم اهمیت بیشتری دارد این است که تابع قانون باشم و دچار خودسانسوری و دخالت‌های دولتی نشوم.
وی به وجود آمدن گروه هنر تجربه را اتفاق مثبتی ارزیابی کرد و گفت: در آمریکا هم در کنار فیلم تجاری و سینمای بدنه سینمای مستقل هم حقی دارد و این حذف خیلی اجحاف است و دولت با تاسیس این گروه اتفاق مهمی را برای این نوع سینما رقم زد.
امیریوسفی با اشاره به اینکه این روزها سینمای مستقل با سینمای خصوصی اشتباه گرفته می‌شود، افزود: سینمای مستقل معنای خود را از دست داده و تهیه‌کننده خصوصی هم خود را سینماگر مستقل می‌داند در صورتی که این نوع سینما ساختارش متفاوت است و نوعی نگاه خاص در فیلمساز مستقل وجود دارد.
وی در تعریف سینمای مستقل گفت: مهم خود فیلم‌ها هستند نه اینکه چگونه ساخته شده‌اند فیلم مستقل فیلمی است که داد می‌زند.
وی درباره اینکه آیا پلانی از فیلم حذف شده است؟ گفت: نسخه کامل را روی پرده سینما خواهید دید و خوشحال هستم که حتی یک پلان فیلم حذف نشده است. اعتراض من به 12 سالی است که فیلم اجازه اکران نگرفت و اعتراضی دیگری ندارم. درست است که پروانه نمایش فیلم زمان برد اما من را به جایی نرساند که بخشی از آن را حذف کنم. من ترجیح می‌دهم امضای شخصی من با همه خوب یا بد بودنش در فیلم وجود داشته باشد.
امیریوسفی درباره ساخت فیلم جدیدش با نام پیرمرد خلیج فارس گفت: یک سالی است که درگیر این فیلم هستم اما هزینه‌های آن در توان بخش خصوصی نیست و از هزینه‌های عرف سینما بالاتر است. ساخت این فیلم در فارابی هم مطرح شده اما فعلاً جواب روشنی دریافت نکرده‌ام و به دلیل مشکلات مالی فعلا در مرحله ساخت نیست.
امیریوسفی درباره اکران فیلم آشغال‌های دوست داشتنی نیز گفت: در دو سال اخیر انقدر حرف‌های عجیب و غریب زده شده و حتی کسانی که فیلم را ندیده‌اند در این باره صحبت کرده‌اند من ترجیح می‌دهم باز هم سکوت کنم. کاری به این ندارم که یک سال و نیم عمرم را برای ساخت این فیلم گذاشتم. کاری به آن ندارم که 16 بار فیلمنامه آن را بازنویسی کردم و کاری به آن ندارم که برای ساخت این فیلم تا سکته مغزی پیش رفته‌ام. من صحبتی نمی‌کنم و فیلم را به جشنواره‌های خارجی هم نداده‌ام و چهارشنبه هفته گذشته دوباره فیلم را در جشنواره فیلم فجر ثبت نام کردم که امیدوار هستم انتخاب شود.