صهیونیست‌ها می‌کشند تا هم خدمت کنند و هم تفریح؛
لشکرِ روان‌پریش‌ها
بازی کشتار و فلاکتِ شبانه ادامه دارد
درحالیکه هر روز با عیان شدن بُعد تازه‌ای از خوی وحشیگری صهیونیست‌ها، جهانیان غافلگیر می‌شوند، آنها استعداد خود در وحشیگری را هر روز با اقدامی تازه بیش از گذشته به رخ می‌کشند و البته بسیاری از آنها آگاهند که چه جنایتی می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، باید برای رزمندگان اسرائیلی (!) دو شمایل قایل شویم:
یکی شمایل مردی مغرور و وفادار و مبارز که در میدان جنگ، با کشتنِ هر دشمنِ مسلمان _ مرد یا زن یا کودک _ از شادی در پوست خود نمی‌گنجد از اینکه دفاع از خاک میهنِ اشغالی و مسئولیت‌پذیری در لباسِ ارتش را به درستی انجام داده و حال قهقه‌ی مستانه سرمی‌دهد، درست مثل این نظامیِ اسرائیلی که برای تولد دخترش و برای خوشحال کردن او، یک ساختمان را در غزه منهدم می‌کند تا تعهد به یهود را به او بیاموزد…
یکی هم شمایل مردی مفلوک که بعد از ماموریتش در کشتار، دچار کابوس‌های شبانه شده، وحشت بر او مستولی‌ست، مشامش از بوی نفرت‌انگیز خون پر شده، با نگاه به ظرف غذا به یاد صورت‌ها و بدن‌های از هم پاشیده‌ی کودکان و زنان می‌افتد، کنترل دستورهای مغزی را از دست داده، بی‌اختیار ادرارش سرازیر می‌شود و اطرافیانش از ابتلایش به بیماری‌های روانی، رون‌پریشی، خودآزاری، تصمیم برای خودکشی و بی‌اختیاری ادرار سخن می‌گویند، درست مثل این توصیف یک کارشناس صهیونیست از وضعیت امروز نظامیان اسرائیلی…
به‌نظر می‌رسد بهترین توصیف برای سربازان صهیونیست این است که بگوییم: سربازان اسرائیلی حالا در موقعیتی قرار گرفته‌اند که گویی تنها کاری که توان انجامش را دارند، کشتار است اما بابت آن تاوان سختی را هر شبی که در این دنیا سپری می‌کنند، می‌پردازند. آنها مانند سگ‌های آموزش دیده، فقط هدف‌گیری و بعد خشاب را خالی می‌کنند گرچه نه به خوبی می‌دانند که چرا کشتار می‌کنند و نه آسوده‌اند از نتایج روانی اقدامات خود. اما روح شیطانی حاکم بر آنها به آنها اجازه نمی‌دهد که جز فرامین شیطان بزرگ از چیز دیگری اطاعت کنند… جنگِ میان شیطان و وجدان؛ شب‌ها آنها را به سرداب‌های تاریکِ شخصیتی کشانده اما روزها ربات‌واره دستور دارند فقط بکشند و بکشند.
آنها در بیرون از اتاق‌های تنگ و تاریک خانه‌های خود، عاشقانه (!) کشتار می‌کنند اما به درون ویرانه‌خانه که گام می‌گذارند، اشباح کودکان و زنان و مردان بی‌دفاع و بوی تند خون، از آنها؛ مردان و زنانی مفلوک و جهنمی می‌سازد. به گونه‌ای که این بازی کشتار و فلاکت شبانه، هر روز و شب برای سربازان اسرائیلی ادامه دارد تا زمان از پای درآمدنشان به دست خودشان یا به دست رزمندگان غزه‌ای فرابرسد.
با این مقدمه؛ شاید لازم است به تصاویر تفریحِ جنون‌آمیز صهیونیست‌ها در کشتار آدم‌ها بار دیگر دقیق شویم…
آنها در بیرون این‌چنین هستند:
صهیونیست‌ها با پهپاد غیرنظامیان فلسطینی را در نوار غزه «عمدی» هدف قرار گرفته و از این اقدام جنایت آمیز خود شادی می‌کنند
و در درون خانه این‌چنین هستند:
سرباز صهیونیستی بعداز به شهادت رساندنِ فلسطینان به اختلال اضطراب (PTSD) دچار شده است
و خوب است که این تصاویر هم با دقت دیده شوند:
طبق تحقیقات و گزارش نشریه گاردین، اسرائیل از کیسه‌های آردی که به عنوان کمک‌های بشردوستانه برای مردم غزه ارسال می‌شود به عنوان ابرازی برای کشتار گرسنگان استفاده می‌کند و مکان‌هایی که برای دستیابی به کیسه‌های آرد معرفی شده را به کشتارگاه گرسنگان تبدیل کرده و آنها را مورد هدف قرار می‌دهد.
تصاویری تکان‌دهنده که نشان می‌دهد از کیسه‌های آرد به عنوان پوششی برای کشتار استفاده می‌شود
خوب است که نمایی هم از بازتابِ آنچه سربازان اسرائیلی در خاک یک کشور دیگر انجام می‌دهند، دیده شود:
اینها یعنی؛ در این برهوت آکنده از سلاح و گرسنگی و تشنگی، تلاش دنیا در بازتاب ظلمی که علیه مردم غزه صورت می‌گیرد، همچنان ادامه دارد. این تلاش ادامه دارد همانطور که جنگ بین خیر و شر ادامه دارد و شرور هنوز تصمیمی برای تسلیم شدن مقابل وجدان را ندارد. جز برخی که وجدان‌هایشان کمی زودتر از خواب بیدار شده یا در جنایت و تجاوز آنقدر پیشروی کرده‌اند که این بیدار شدن هم سودی برایشان ندارد مانند خلبانان بازنشسته اسرائیلی که پا پس کشیده‌اند و عزم جزم کرده‌اند برای بیانیه دادن و درخواست برای توقف کشتار.
یک کارشناس صهیونیست در مصاحبه‌ای درباره آنچه در جنگ غزه رقم می‌خورد، می‌گوید: امروز مجبور بودم به حرف‌های بزرگترین دروغگوی اسرائیل، یعنی نتانیاهو، گوش کنم. او نمی‌توانست حتی نیمی از حرف‌هایی را که به رسانه‌های بین‌المللی زد، به اسرائیلی‌ها بگوید، چون مردم اینجا واقعیت‌ها را بهتر می‌دانند. این جنگ بیشتر یک جنگ سیاسی برای نجات زندگی سیاسی نتانیاهو است. بیش از ۶۰ هزار نفر در غزه کشته شده‌اند، بیش از ۲۰ هزار کودک در میان کشته‌شدگان‌اند و این همان چیزی است که اسرائیل نمی‌خواهد جهان ببیند.
و هنوز پدرها و مادرها صحنه‌های کشتار و زیر آوار ماندن فرزندانشان که با صدای گرسنه کمک می‌طلبند را تماشا می‌کنند:
فریاد‌های پدر فلسطینی: دخترانم را از زیر آوار بیرون بیارید
اسرائیل هنوز می‌کشد و دوستان مخوفش برایش هورا می‌کشند و به او کمک می‌رسانند. نتیجه اینکه؛ در این جنگ؛ سربازان و حاکمان صهیونیست تنها نیستند، حاکمان آمریکا و کشورهای غربی و عربی همسو با آنها؛ در کشتار تک تک زنان و مردان و کودکان فلسطینی دستانشان آلوده است _ شاهد مثالش مطلبی‌ست که شرمین نروانی (روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی) اخیرا در توییتی اعلام کرده و نوشته که عربستان سعودی، درحالیکه متولی دو مکان مقدس اسلامی است، سلاح به اسرائیل ارسال می‌کند تا علیه اعراب و مسلمانان استفاده شود _ این یعنی رهبران جنایتکاران هنوز شب‌ها آرام به خواب می‌روند شاید چون وجدان‌های آنها هرگز بیدار نخواهد شد، اما سرانجام این آرامش در زمانی بسیار نزدیک به پایان خواهد رسید.
