انتقاد بیژن ارژن نسبت به برگزاری اولین دوره جایزه قلم هژار؛
جایزه قلم «هژار» یا «آرمانشهر افلاطون»؟/چرا بخش شعر هیچ برگزیده‌ای نداشت؟
اولین دوره جایزه قلم هژار هفته گذشته برگزیدگان خود را شناخت. بیژن ارژن شاعر و رباعی‌سرای معاصر طی انتشار یادداشتی که آن را در اختیار ایلنا قرار داده نسبت به نادیده‌انگاری شعر در این رویداد انتقاد کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اولین دوره جایزه قلم هه‌ژار شامگاه پنجشنبه هشتم خردادماه با معرفی برگزیدگان و آثار برتر در دانشگاه کردستان به کار خود پایان داد.
طی این رویداد، به برگزیدگان علاوه بر تندیس جایزه قلم هه‌ژار ، ۲ میلیارد ریال هم به صورت نقدی اهدا شد. همچنین در این مراسم، به ۳۲ اثر شایسته تقدیر هم تندیس و هر کدام ۲۵۰ میلیون ریال جایزه نقدی اهدا شد.
حال بیژن ارژن رباعی‌سرای معاصر در انتقاد به این رویداد یادداشتی را در اختیار ایلنا گذاشته است.
بیژن ارژن در اینباره به ایلنا گفت: از جایگاهی که بخش شعر در فراخوان اولین جایزه قلم «هژار» دارد پیداست که چرا برگزیده نشده است.
او افزود: به برگزیدگان دویست میلیون تومان جایزه داده‌اند اما جایزه شایسته تقدیر به گمانم بیست و پنج میلیون تومان بوده است.
او نوشته است:
«جایزه قلم هژار یا آرمانشهر افلاطون
اول سلام دارم به شاعر ، شاعر ، شاعر و کلمه‌شناس و مترجم فرزانه، زنده‌یاد ماموستا هژار و آثار جاودانه‌ی ایشان
و همچنین ممنون از بانیان آن رویداد فرهنگی
و اما بعد
من هرچند نه اثری برای جایزه هژار فرستاده‌ام نه دیگر جشنواره‌های ادبی ، اما به عنوان کمترینی از خانواده شعر لازم دانستم به دفاع از شعر بپردازم، شعری که اگر نبود شاید ماموستا هژاری نبود که شوق شعر او را به جهان کلمه بکشاند و فرهنگ «هه‌نبانه بورینه» پدید آید و کلمه داستان شود و کلمه ترجمه شود.
شاید بپرسید مگر در جایزه قلم هژار چه اتفاقی افتاده است، که اینگونه بر آشفته‌ام؟
هیچ اتفاقی نیفتاده است جز اینکه در آن جشنواره در هر بخشی، از تاریخ و فلسفه و داستان گرفته تا نقد ادبی و سبک‌شناسی و فرهنگ عمومی و مردم‌شناسی، همه و همه برگزیده‌ای داشته‌اند با جوایزی دویست‌میلیون تومانی، به جز بخش شعر، که هیچ برگزیده‌ای نداشت و هیچ شاعری را به آن آرمانشهر افلاطونی راه ندادند. شاید اگر خود ماموستا هژار هم شرکت می‌کرد به جرم شاعری تنها شایسته تقدیر می‌شد و راه به جمع برگزیدگان پیدا نمی‌کرد. شایسته‌ی تقدیری که دو تن از برندگانش به عنوان اعتراض نشان‌شان را برگرداندند.
در پایان، این سخن من یک اعتراض صنفی است در حمایت از شاعران، هر چند قدردان دانشگاه کردستان برای دیده شدن دیگر رشته‌های یاد شده در این جشنواره هستم. باشد که در آینده ، شعر آنچنان که جایگاه رفیع اوست دیده شود
پیش و پسی بست صف کبریا
پس شعرا آمد و پیش انبیا
هژار کیست؟
عبدالرحمان شرفکندی متخلص به هه‌ژار در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در روستای شرفکند (روستایی در بین شهرهای بوکان و مهاباد در استان آذربایجان غربی) به دنیا آمد.
وی بعد از سالها دوری از وطن، سال ۱۳۵۴ به ایران برگشت و به عنوان پژوهشگر در دانشگاه تهران، مشغول به کار شد و دست به تألیفات و ترجمه های مختلف زد که مهمترین اثرش در زبان فارسی، ترجمه کتاب ارزشمند «قانون در طب» ابوعلی سینا در پنج جلد است.اگر چه هه‌ژار مترجم و محققی فعال و موفق بود اما در کردستان او را به عنوان شاعر می شناسند و این خود حاکی از طبع بلند شاعری وی و نفوذ عمیق شعرهایش در میان توده مردم است. ماموستا هژار دوم اسفند ماه ۱۳۶۹ هجری شمسی دار فانی را وداع گفت. ۹۴۱ اثر در ۱۵ حوزه مختلف به دبیرخانه جایزه قلم هه‌ژار ارسال شده است.
