مسعود دهنوی در گفتگو با ایلنا مطرح کرد؛
«موتورسواران» بخش مهمی از اتفاقات شب سقوط بالگرد رئیس جمهور را روایت می‌کنند/ تلویزیون مهم‌ترین بخش فیلم را حذف کرد
مسعود دهنوی با انتقاد از تلویزیون و حذف بخش‌های مهمی از مستند «موتورسواران» گفت: این مستند بخش مهمی از اتفاقات شب سقوط بالگرد رئیس‌جمهور سابق را روایت می‌کند.
مسعود دهنوی کارگردان مستند «موتورسواران» که به عنوان مستندسازی که تجربه بحران را به دفعات داشتم، پس از اتفاق تلخ سقوط هواپیمای رئیس جمهور به دنبال سوژه‌ای انسانی از دل این اتفاق بودم که مشخصه‌های دراماتیک داشته باشد و آدم‌ها در آن موثر باشند. با یک گزارش کوتاه تلویزیونی متوجه شدم موتورسوارانی در آن حادثه بودند که به عنوان اولین نفرها به لاشه هلی‌کوپتر رسیدند و همانجا تصمیم گرفتم این مستند را از آن‌ها بسازم.
دهنوی خاطرنشان کرد: دقیقاً همه موتورسوارانی که آن شب به آن لاشه هلی‌کوپتر سقوط کرده رسیدند همین شش نفر بودند که در فیلم می‌بینیم و کسی از این قصه حذف نشده است که البته تیم‌های پشتیبانی مختلفی آنجا بودند و حتی چند موتورسوار هم از ورزقان ظهر به دل جنگل زده و بعد برگشته بودند. کسانیکه هلی‌کوپتر را پیدا کردند همین شش نفری بودند که در فیلم حضور دارند.
این کارگردان تصریح کرد: «موتورسواران» بیشتر از اینکه یک فیلم سیاسی باشد، اثری کاملاً اجتماعی است؛ کاراکترهای این فیلم کاراکترهایی ملموس هستند؛ انگیزه‌ها، دغدغه‌ها و مشکلاتی که این افراد دارند را در بین آدم‌هایی که در ایران زندگی می‌کنند هم می‌توان مشاهده کرد و به همین دلیل به نظر من مخاطب می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. مهم‌ترین نکته‌ای که در این فیلم وجود داشت و متأسفانه توسط تلویزیون حذف شد بخشی بود که این افراد را کاملاً شبیه مردم عادی نشان می‌داد و همه آن‌ها افرادی نبودند که دل‌داده و علاقه‌مند به فضای سیاسی حاکم در جامعه باشند. آدم‌هایی بودند که ایران را دوست داشتند و به واسطه دوست داشتن با اتفاق سقوط هواپیمای رئیس جمهور ارتباطی عاطفی برقرار کرده بودند و در بین آن‌ها افرادی بودند که رئیس جمهور شهید را دوست داشتند و همه آن‌ها نسبت به آقای آل هاشم علاقه‌ای ویژه در وجودشان بود.
وی درباره تصاویر آرشیوی استفاده شده در این مستند، گفت: تمام تصاویر آرشیوی که به دست ما رسید اگر برای نمایش در فیلم مناسب بود مورد استفاده قرار می‌گرفت، فیلم‌های دیگری هم در تصاویر آرشیوی داشتیم که متعلق به پیکرها بود و به نظر من دیدن آن تصاویر توسط مخاطب هیچ لزومی نداشت و بنابراین از آن‌ها استفاده نکردم اما فیلم‌های مهمی که زمان رسیدن موتورسوارها به محل سقوط هواپیما ضبط کرده بودند در این مستند استفاده شد و به نظرم فیلم‌ها در جای مناسبی و به اندازه مناسبی برای انتقال حس مدنظر استفاده شده است.
این کارگردان در ادامه گفت: تمام تلاش من این بود که دغدغه موتورسواران به عنوان بخشی جدی از جامعه را نشان دهم. «موتورسواران» بیشتر از اینکه بخواهد درباره ناکارآمدی دستگاه‌های مختلف در مدیریت بحران بگویند، اتفاقاتی که برای خودشان رخ داده را نشان داده‌اند. به شخصه به ساخت مستندی ژورنالیستی که بخواهد صرفاً یک فضای استراتژیک داشته باشد یا صرفاً انتقادی باشد، علاقه‌مند نیستم. بیشتر ترجیح می‌دهم که به درون انسان‌ها رجوع بکنم و درباره آدم‌ها و انگیزه‌هایشان فیلم بسازم. اگر آن آدم‌ها نکات انتقادی هم دارند را سعی می‌کنم بدون هیچ ملاحظه‌ای در فیلم بیاورم و انتقادهایی هم که از سوی افراد وجود داشته را در فیلم آورده‌ام اما تلاشی برای این نداشتم که فیلمی انتقادی یا فیلم مصلحت‌طلبانه بسازم و فیلم «موتورسواران» دقیقاً همان چیزی را نشان می‌دهد که همان موتورسواران روایت کرده‌اند.
دهنوی تأکید کرد: به نظر من اگر یک فیلم مستند رویکرد دراماتیک و آرتیستی خود را حفظ کند، می‌تواند در تاریخ ماندگار باشد اما اگر صرفاً به سمت شکل و شمایلی ژورنالیستی برود شاید محدود به زمان شود که البته من منکر ارزش‌های رویکرد ژورنالیستی نیستم و فیلم‌های ژورنالیستی هم ارزش‌های خاص خود را دارند. در تاریخ معمولاً قصه آدم‌ها، انگیزه‌ها، دغدغه‌های شخصی می‌مانند و من تمام تلاشم این بود که قصه‌ای روایت کنم که اگر ده یا بیست سال دیگر هم اگر کسی به دنبال اتفاقات شب سقوط هلی‌کوپتر رئیس جمهور بود و می‌خواست بداند که این آن شب چه اتفاقاتی رخ داد به فیلم «موتورسواران» رجوع کند و اتفاقاً یکی از کارکردهای اصلی فیلم مستند همین است که بتواند تاریخ را ثبت کند و اتفاقاتی که رخ داده را برای آیندگان به تصویر بکشد.
این کارگردان در پایان تصریح کرد: حدود ۴ و نیم دقیقه از این مستند توسط تلویزیون سانسور شد. دقیقاً همان بخش‌هایی که مردم را به تصویر می‌کشید دچار ممیزی و حذف شد و به نظرم این کار اصلاً منطقی نبود. کاش تلویزیون حداقل این هوشمندی را به خرج می‌داد تا ما تصاویر خانواده‌های این افراد را که به عنوان اولین نفرات لاشه هلی‌کوپتر رئیس جمهور را پیدا کردند، مشاهده کنیم؛ خانواده‌هایی که شبیه به خانواده‌های معمولی همین جامعه خودمان هستند و دیدن آن‌ها نشان می‌داد که دوست‌داران شهید رئیسی فقط قشر خاصی از جامعه نیستند.
