راز آثاری که پس از نیم قرن از کشو خارج شدند چه بود؟+صحبت‌های ماری ویلیام (همسر عکاس)
ماری کندی همسر عکاس مطرح دهه شصت میلادی به تازگی آثاری نایاب و دیده نشده از اندی وارهول (هنرمند پیشروی معاصر) منتشر کرده و درباره جزییات آنها توضیحاتی ارائه کرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از گاردین، به تازگی عکس‌هایی از اندی وارهول (هنرمند پیشروی معاصر) منتشر شده که قبلا در معرض دید عموم قرار نگرفته است. این آثار توسط ویلیام جان کندی عکاسی شده‌اند.
ماری کندی، همسر ویلیام جان کندی پس از پنجاه سال این آثار را در معرض دید عموم قرار داده است. او ضمن انتشار آثار توضیحاتی را به «گاردین» ارائه کرده که ترجمه آنها در پی می‌آید.
اندی وارهول و همکارش رابرت ایندیا در افتتاحیه نمایشگاه Americans 1963/ نقاشیِ پس زمینه عکس اثر از آد راینهارت
جریان آثاری که پنجاه سال در کشو خاک خوردند، چیست؟
ماری کندی گفته است: داستان این عکس‌ها از زمانی شروع شد که همسرم ویلیام جان کندی در افتتاحیه اولین نمایشگاه انفرادی رابرت ایندیانا در نیویورک در سال ۱۹۶۲ شرکت کرد. در ادامه بود که رابرت از همسرم برای عکسبرداری در استودیوی خودش (در مرکز منتهن) دعوت به عمل آورد. سرانجام، در ادامه این ارتباط بود که رابرت ایندیانا ، اندی وارهول را به ما معرفی کرد.
او ادامه داده: پس از آشنایی با اندی، همسرم ویل ایده‌های خود را با او مطرح کرد. در ادامه هم اندی وارهول برای تبدیل شدن به سوژه‌های مورد نظر ویلیام تن به کارهای جالبی داد.
عکسی که توسط ویلیام جان کندی از وارهول گرفته شده/ وارهول در این عکس آثاری از خودش را به همراه دارد که مربوط به شورش‌های نژادی در بیرمنگام، آلاباما و.. بود
در ادامه توضیحات همسر ویلیام جان کندی آمده است: یک روز ویلی به این فکر افتاد که اندی وارهول را با نقاشی‌های گل خودش سوژه قرار دهد؛ آنهم در مزرعه‌ای زیبا. پس ازصحبت‌ها و هماهنگی‌ها من و همسرم با فولکس واگنی که داشتیم به دنبال اندی و همکارش تیلورمید رفتیم تا آنها را سوار کنیم. آنها سوار شدند و اندی بوم‌های نقاشی‌اش را روی صندلی عقب ماشین قرار داد. در نهایت اینکه روز سرگرم‌کننده‌ای رقم خورد و عکس‌هایی از اندی و نقاشی‌هایش در آن مزرعه زیبا به ثبت رسید. حال پس گذشت سال‌ها این عکس‌ها با ارزش هستند و نقاشی‌های وارهول هم با قیمتی حدود یک میلیون دلار به فروش می‌رسند.
اندی وارهول و یکی از آثارش در عکسی که پس از پنجاه سال رونمایی شده است/ عکاس ویلیام جان کندی
این پرتره اوایل سال ۱۹۶۴ (در اولین جلسه عکاسی کندی با وارهول گرفته شده)/ پروژه‌ای که آنها روی آن کار می‌کردند شامل مجموعه‌ای از بوم‌های ۲۴ در ۳۰ اینچی بود که در کف کارخانه پخش شده بودند. ویلیام درباره این اثر گفته: اندی بر غربالگری این سرهای بزرگ توسط دستیار نظارت داشت. از اندی خواستم یکی از آنها را انتخاب کند. او ضد استات سیلک را در بالای شمع انتخاب کرد. اتفاقاً سر مرلین مونرو بود.
ماری کندی درباره سرنوشت آثاری که از نیم قرن پیش باقی مانده به «گاردین» اینگونه گفته است: همسرم بیل نگاتیوها و اسناد و مدارک مربوط به آنها را در جعبه‌ای می‌گذاشت و آن را در کمد قرار می‌داد. کمی بعد ما آن آثار را فراموش کردیم! حتی وقتی در دهه هشتاد نیویورک را به مقصد میامی ترک کردیم، ویلی می‌خواست جعبه را دور بیندازد اما خوشبختانه این کار را نکرد. حال پس از گذشت سال‌ها آثاری از دو هنرمند بزرگ (مربوط به زمانی که در آستانه شهرت بودند) در اختیار ماست و شایسته است به آنها توجه داشته باشیم.
ویلیام در نزدیکی استودیوی وارهول با مردی مواجه می‌شود که بردی تبلیغاتی را حمل می‌کند. این مواجهه ایده عکس بالا را رقم زده است
ماری کندی درباره چند و چون زندگی مشترکش با کندی گفته: من و ویلیام باهم زندگی شگفت‌انگیزی داشتیم و در کنار هم خوشحال بودیم تا اینکه او سال گذشته در سن ۹۱ سالگی از دنیا رفت. هر زمان مردم از من حالم را می‌پرسند می‌گویم خوبم، زیرا خاطرات بدیعی دارم که باید به آنها بازگردم.
ویلیام جان کندی که بود؟
ویلیام جان کندی یکی از عکاسان مطرح آمریکایی است که آثار متعددی از شخصیت‌های برجسته را به ثبت رسانده است. رفاقت او با رابرت ایندیانا و اندی وارهول (فعالان جنبش پاپ آرت) و دیگر افراد، بر فعالیت و نگرش او نسبت هنر تاثیر داشته است. یکی از عکس‌های ویلیام جان کندی در لابی موزه اندی وارهول در در پیتسبورگ، پنسیلوانیا در معرض دید عموم قرار گرفته است. اندی وارهول در این اثر استات مرلین مونورو را در دست دارد.
عکسی از وارهول در یک مزرعه، با یکی از آثارش که پس از پنجاه سال رونمایی شده است/ عکاس ویلیام جان کندی
توضیحی ضمنی درباره اندی وارهول؛ هنرمند جنجالی
اندی وارهول یکی از هنرمندان مطرح است که در زمینه نویسندگی، عکاسی و فیلمسازی فعالیت می‌کرده و یکی از بنیان‌گذران مکتب «پاپ آرت» محسوب می‌شود. وارهول در زمان حیات بسیار نوگرا بود تا آنجا که او را آوانگاردترین هنرمند دوره خودش می‌دانند. درباره «پاپ آرت» باید گفت این سبک و جریان، مقوله‌ای است که بر ضد ارزش‌های ظاهرا هنر عمل می‌کرده است. پایندی وارهول به جریان یا مکتب «پاپ آرت» باعث شد منتقدان و افراد زیادی با او مخالفت بورزند. وارهول را به دلیل تفکر و عملکردش یکی از جنجالی‌ترین هنرمندان می‌دانند.
عکسی دیگر از ویلیام جان کندی/ اندی وارهول در میان مزرعه آفتابگردان با یکی از آثارش
وارهول زاده ششم اوت سال ۱۹۲۸ بود. او حدود سال ۱۹۶۰ یک کارخانه کلاه‌سازی را در نیویورک اجاره کرد و آن را به استودیو تبدیل نمود و سپس به تولید انبوه آثار خلاقانه پرداخت. این استودیو بعدها هم با نام کارخانه به فعالیت خود ادامه داد. در همین مقطع بود که اندی وارهول به نقاشی از تولیدات برندهای آمریکایی پرداخت که بطری کوکاکولا و قوطی‌های سوپ کمپیل برخی از آن‌هاست.
عکسی دیگر از اندی وارهول که پس از نیم قرن در معرض دید عموم قرار گرفته
اندی وارهول در ماه ژوئن سال ۱۹۶۸توسط زنی به نام والریا ترور شد و ضارب سه بار به او شلیک کرد! با اینکه تیرها به قفسه سینه اندی اصابت کردند، اما او جان سالم به در برد و از مرگ گریخت. پس از این اتفاق بود که اندی وارهول به هنرمندی منزوی و محتاط تبدیل شد و از حضور در اجتماع تا آنجا که می‌توانست خودداری نمود. پس از ترور، والریا که در اغلب مواقع برای وارهول کار می‌کرد، دستگیر شد. او انجمنی را تاسیس کرده بود که فقط خودش عضو آن بود و «انجمن تکه تکه کردن مردان» نام داشت.
والریا درباره دلایل ترور اندی وارهول گفته بود: او کنترل زیادی روی زندگی من داشت. این تنها راه خلاص شدن من از دست او بود.
اندی وارهول در ادامه و پس از آنکه از ترور نافرجام جان به در برد به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد. او پس از واقعه ترور به مدت نوزده سال دیگر زندگی کرد و در فوریه سال ۱۹۸۷ درگذشت.
سخن پایانی
خردادماه سال گذشته بود که موزه هنرهای معاصر تهران نمایشگاه «پرسونا»؛ آثاری از اندی وارهول را برگزار کرد. این رویداد شامل هفت اثر بود که در گنجینه موزه هنرهای معاصر نگهداری می‌شوند. پیش از این اتفاق تنها برخی از آثار وارهول در نمایشگاه‌های گروهی به نمایش درآمده بودند.
بدون شک برگزاری نمایشگاههایی شامل آثار هنرمندان مدرن غیر ایرانی اتفاقی است که جای کار بسیار دارد. گرچه طی سال‌های اخیر متولیان امر برای برگزاری نمایشگاههایی از هنرمندان خارجی اقدام درخوری انجام نداده‌اند. باید پذیرفت که لازمه فعالیت‌های حرفه‌ای و بین‌المللی در عرصه هنر (آنهم در دنیای بدون مرز امروز) تعامل و بده بستان‌هایی است که با حمایت دولت‌ها و توسط دستگاه‌های فرهنگی هر کشور، میان هنرمندان، منتقدان، کارشناسان و مخاطبان شکل می‌گیرد.
