چگونه یک وزشکار در سن ۲۵ سالکی از ورزش کنار گذاشته می‌شود؟

«خوشحال شدم آقای دکتر روحانی گفت نباید حال و روز بزرگان ورزش ما این باشد» این وصف مربی اسبق تیم ملی دو و میدانی کشور که چندی پیش به ایلنا این چنین گفته است. بزرگانی فراموش شده در اکثر رشته های ورزش. این بزرگان اما در استان های محروم کشور سن و سال چندانی هم ندارند. یعنی وقتی به سن پختگی نزدیک می شوند کنار گذاشته شده یا از ورزش کناره گیری می کنند.

به گزارش خبرنگار «ایلنا» از زاهدان، «ماشاءالله باراج» همان اسطوره ای است که «روح الله گلستانی جم» او را قوی ترین خوانده و گفته اعتقاد دارد وی را زیر پا گذاشته ند. این عضو سابق تیم ملی دو و میدانی ایران همان دونده ای است که به دلیل نداشتن کفش در تمرینات در میدان های مسابقه هم پا برهنه دویده و به «پا برهنه ای از ایران» مشهور شده است.

او استعداد ذاتی اش در دو های استقامت را این گونه در گفتگو با خبرنگار ما توصیف می کند: برای شرکت در مسابقات نیازی به تمرینات آمادگی نداشته و فقط قبل از روز مسابقه که با خبر می شده، با اتوبوس به محل آن می رفته، و مقام هم می آورده است.

ادعایی که مربی این ورزشکار آن را این گونه تایید کرد: در مسابقات انتخابی بازیهای آسیایی که اردوی ۱۵ روزه در قشم داشتیم، " باراج " می گفت من برنامه تمرین را قبول دارم ولی نمی دانم چرا نمی توانم بعضی از مسائل را تحمل کنم، اجازه بدهید بروم به شهرم و روز انتخابی در مسابقه شرکت کنم، او با سختی و با اتوبوس می رفت و امکانات خوبی برایش فراهم نمی کردند، مجبور بود چندین روز تو راه باشد، پس از چند روزی که برای شرکت در مسابقه انتخابی برگشت، مجبور بود چند شبی هم در پارک ها بخوابد و تغذیه خیلی ضعیفی داشته باشد. تغذیه ای در حد بیسکویت و تخم مرغ. با این همه روز مسابقه «باراج» به راحتی و با پای برهنه همه را شکست داد.

پیشکسوت ۲۵ ساله

اینک اما چند سالی از بازنشستگی «ماشاء الله باراج» می گذرد. پیشکسوتی که حالا ۲۵ ساله است و خیلی زود از رقابت های حرفه ای خداحافظی کرده است.

پس از دو سه سال بی خبری از او مطلع شدیم سرپرستی هیئت دو و میدانی زابل را پذیرفته و تلاش دارد که استعدادهایی را از سیستان معرفی کند. استعدادهایی که پیشتر مربی وی آنها را فقط از محله باراج در «هامون شهر» برای ده ها مدال آسیایی مستعد دیده بود.

گلستانی همچنین گفته بود اگر برای محله باراج در ورزش دو و میدانی ۷ درصد از هزینه یک تیم فوتبال سرمایه گذاری شود آنها قادراند تا ده ها مدال آسیایی در این رشته را کسب کنند.

«ماشاءالله» اما حالا دست بکار شده و تیم تشکیل داده است. او که چند ماهی از دریافت حکمش به عنوان رئیس هیئت دو و میدانی زابل می گذرد، چهار - پنج مسابقه برای استعداد یابی برگزار کرده. افرادی را هم شناسایی و تصمیم دارد، قهرمان آسیا تربیت کند.

همان کسی که از سنین پایه کشف شده، اینک سنین پایه از نگاهش اولویت بیشتری دارد و معتقد است «بچه های " هامون " سخت کوش و توانمند هستند». وی مسیر رسیدن به این هدف را نیز بدون دست انداز نمی داند و کاملاً از آنچه که مشکلات ساخته شده می خواند، آگاه است.

او در بخش دیگری از سخنانش می گوید: در همین چند مسابقه اخیر ورزشکارانی را در سنین پایین کشف کرده که در رده بزرگسالان مقام اول و دوم را با زمان های قابل توجهی کسب کرده اند. از نظر وی که تا کنون ۱۸ نفر را برای دو و میدانی در سیستان انتخاب کرده، هنوز جا برای استعداد یابی زیاد است.

در آخرین مسابقه استعداد یابی که هیئت دو و میدانی زابل با مشارکت بانک کشاورزی به طول ۸ کیلومتر در جوار تالاب هامون و اطراف کوه خواجه برگزار کرده، ۹ تن دیگر نیز به لیست اعضای تیم دو و میدانی این شهر اضافه شده است. ورزشکارانی که بر خلاف خاطرات «ماشاءالله» هدایایی هم هر چند ناچیز دریافت کردند.

به گفته «علی» یکی از این دوندگان؛ آنها فقط به تشویق و دلداری مسئولان نیازمندند و خیلی ساده راضی می شوند.

وقتی باراج به گوشه ای از اتفاقات تلخ دوران ورزشی اش اشاره می کند، وقتی می گوید که دعوت نامه های تیم ملی همیشه در زاهدان گم می شده و مربی تیم ملی از اردوها او را با تلفن خبر می کرده است، وقتی می گوید که پا برهنه دویده و کفش نداشته، از او می پرسم که از این به بعد هم این اتفاقات را خواهیم داشت؟ اما او فقط سری تکان می دهد.

حالا باید دید سرزمینی که آن را به «کنیا» و «اتیوپی»، دو خاستگاه دو و میدانی دنیا نسبت می دهند تا چه اندازه با تلاش های منطقه ای در عرصه دو و میدانی موفق خواهد شد. این رشته که تیپ بدنی بومیان آن و شرایط اقلیمی و همچنین استعدادهای ذاتی آن در کل استان شبیه به این دو کشور است، در دولت جدید چقدر مورد توجه قرار می گیرد. این توجه برای مادر ورزش ها که می تواند گامی برای توسعه در استان تلقی شود، نیاز به سرمایه گذاری چندانی هم ندارد.