کردستان از صنایع تبدیلی محروم است/ لزوم توجه به دغدغه نیروهای حق‌الزحمه و شرکتی صدا وسیما

 به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، سیدمهدی فرشادان در نشست علنی نوبت امروز (یکشنبه، ۷ مهرماه) مجلس شورای اسلامی نطق میان دستور خود را به شرح ذیل قرائت کرد:

باسمه تعالی

با سلام و درود به ارواح طیبه شهدا، امام شهدا و با سلام به ملت شریف ایران، همچنین با سلام و عرضادب و احترام خدمت مردم نجیب، فهیم و مرزدار استان کردستان و سلام و ارادت به حضور مردم شرافتمند حوزه انتخابیه ام سنندج، دیواندره، کامیاران، موچش شویشه، زرینه، حسین آباد و هزار کانیان.

همکاران محترم! به گفته تاریخ نویسان، کردها با پیشینه تاریخی درخشان، از کهن ترین اقوام و از پایه گذاران فرهنگ و تمدن ایران زمین هستند که متاسفانه بررسی ابعاد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی آنها فراموش شده است.

بنده بدین خاطر که کرد هستم و شناخت خاصی از ظرفیت های فرصت ساز استانم دارم به چند نکته اساسی اشاره می کنم که می طلبد، دولت مردان کشور از زاویه فرصت‌های کلان بدان بنگرند. تنوع فرهنگی و زبانی، تکثر دینی، گستردگی هنری، شرایط توپوگرافی، آب و هوای مناسب و سرمایه انسانی منحصر به فرد در استان کردستان می تواند فرصتی برای تبادل فرهنگی و توسعه ی صنعت گردشگری در این کشور باشد اما این پتانسیل بزرگ به حاشیه رفته است در حالیکه می تواند منبع اقتصادی فوق العاده ای برای اشتغال زایی و رفع بیکاری باشد.

بر اساس آمارهای رسمی، کردستان دومین تولید کننده گندم در کشور است، بیش از یک میلیون و ۱۰۰ هزار تن گندم در کردستان تولید می شود، اما دولت در فصل برداشت و در زمان خرید گندم، به جای ایجاد مشوق‌های تولیدی و ابزارهای تسهیل گر، فقط نظاره گر بی نظمی است، از صف های طولانی گرفته تا نحوه پرداخت بهای گندم، بزرگ ترین دغدغه کشاورز ماست.

بر اساس آمارهای واقعی، بزرگ ترین و بهترین معادن در استان کردستان جای دارد اما یا معادن ما تعطیل است یا مواد معدنی خام فروشی می شود، یا معدن کار، گرفتار پیچیدگی و بوروکراسی اداری است.

براساس آمارهای رسمی، ۷۵ درصد توت فرنگی کشور در کردستان تولید می شود، ولی محروم از صنایع تبدیلی هستیم، حدود ۱۳ هزار خانواده کردستانی در چرخه تولید توت فرنگی فعال هستند، مگر اجرای سند توسعه کردستان در بخش کشاورزی، همان مکانیزم اقتصادی برای توسعه گردشگری مزارع نیست؟ اجرای آن خواسته ماست اما دولت در این مورد به خواب زمستانه فرو رفته است.

بیشترین منبع درآمدی مردم روستاهای کامیاران کشت گوجه فرنگی است، با وزیر محترم جهاد کشاورزی مکاتبه کردیم و خواستار اختصاص یارانه و خرید تضمینی گوجه فرنگی استان کردستان شدیم، اعضای هئیت مدیره تعاون روستایی کشور به کامیاران آمدند و قرار شد گوجه فرنگی با نرخ مصوب هر کیلو ۱۱۵۰ تومان خریداری شود، اما محصول گوجه فرنگی روستانشینان کامیاران همچنان در صف های طولانی، فروش نرفته و زیر آفتاب گندیده است،چرا مردم را از چاله به چاه می اندازید؟ این چه مدیریتی است؟ این چه برنامه ریزی مریض و ناقصی است که ضمانت اجرایی ندارد. باید به حال دولتی گریست که توانایی مدیریت خرید گوجه فرنگی را هم ندارد.

به داد جاده های کردستان برسید به قتلگاه و قصاب خانه انسانی تبدیل شده اند​

دوستان! این حقیقت را کتمان نمی کنم در کردستان هم مدیر توانمند و دلسوز هست و هم استاندار زحمت کش، بدون شک دولت به خواب رفته است، تمام دنیا دست تولید کننده را می بوسند، دست تولید کننده را می گیرند، اما ما برعکس، دست تولید کننده را می شکنیم و می خواهیم کشور آباد شود. آب، حق آبه و افزایش زمین های زیر کشت آبی، مگر خواسته بیراهی است؟ چرا مفاد سند توسعه استان در حوزه آب کشاورزی اجرا نمی شود؟ کردستانی که خود منبع آب است چرا باید کشاورز ما لنگ آبیاری باشد؟ در زمان صدارت وزیر قبلی راه و شهر سازی بارها داد زدیم به داد جاده های کردستان برسید به قتلگاه و قصاب خانه انسانی تبدیل شده اند، هر روز یک نفر در جاده ها کشته می شود، دوستان حرف ما را نشنیدند.

حق مردم نجیب کردستان در حوزه های آب، راه هوایی، راه آهن، راه روستایی، راه بین شهری، صنعت، کشاورزی پایمال شده است، برای اینکه به میانگین کشوری برسیم به تبعیض مثبت نیاز داریم. به بودجه جهشی نیاز داریم، به ضرب الاجل نیاز داریم.

نمایندگان زبان ها و رنگ ها و فرهنگ ها! می خواهم از روی وجدان ناظر سخنان بنده و عکس العمل رئیس جمهور باشید، روی حرفم با رئیس دولت تدبیر و امید است، شخص آقای حسن روحانی که مدعی اصلاحات و داشتن برنامه سیاسی است در حالیکه بنده هیچ کورسویی از امید در برنامه ایشان برای کردها نمی بینم چراکه از وعده وزیر اقوام ایشان تا پرداختن به مطالبات کلان و مشارکت ما کردها در بدنه دولت، همگی سراب شد و امروز باید بر سر نرخ گوجه فرنگی در کامیاران یا افتتاح استخر دیواندره بعد از ۱۳ سال با این دولت چانه بزنیم آیا این یک طنز سیاسی نیست؟ به نخبگان کرد چه بگوییم؟ به تحصیل کرده های بیکار چه بگوییم؟ به کشاورز و دامداری که تمام زندگیش را در سبد تولید گذاشت چه بگوییم؟

جناب آقای روحانی! حضرتعالی انتقاد نمایندگان مجلس از دولت را تبلیغات قلمداد کرده بودند اما بنده در جایگاه وکیل مردم کرد، اگر از شما بپرسم می خواهید چگونه باقی مانده عمر این دولت را پیش ببرید؟ یا اگر سوال ساده تر و محدودتری بپرسم، شما برای کردستان چکار کردید؟! کما کان سکوت پیشه خواهید کرد! زیرا دستاوردهای اقتصادی دوران ریاست جمهوری حضرت عالی برای مردم کرد، شعارزدگی، عقب ماندگی و درجا زدن بوده است، امروز اگر از اقتصاد کردستان، فاکتور بگیریم باید به سفر تاریخی رهبر معظم انقلاب به استان کردستان برگردیم که در آن سفر بالغ بر ۲ هزار میلیارد تومان اعتبار و بودجه و تصویب بیش از هزار و ۲۰۰ طرح، نصیب استان محروم کردستان شد و اگر همین بودجه سفر رهبری نبود امروز کردستان فلج تر و عقب مانده تر بود، مسئولان کشوری از رهبری خجالت بکشند یا به کردستان سفر نکنند یا دست پر به کردستان بیایند.

جناب آقای روحانی! برخی از مدیران و مسئولان، جامعه را به لبه پرتگاه ناامیدی برده اند. مگر منطقی است، تولید را رها کنیم و تولیدکننده سرگردان شود و بعد انتظار داشته باشیم که کولبری حذف شود؟ بیکاری کاهش یابد؟ بلاتکلیفی تولیدکننده باعث بی اعتمادی به دستگاه های اجرایی شده است، اگر می خواهیم افکار عمومی از گردونه سیاست زدگی خارج شود. باید از شعارزدگی و وعده های توخالی فاصله بگیریم. پروژه دکانداران سیاسی، پروژه پوسیده ای برای توسعه نیافتن زیرساخت های کردستان است.

امروز از شما می خواهم خودتان را شرمنده تاریخ نکنید، در این مدت باقی مانده عمر سیاسی تان برای اقتصاد ورشکسته استان کردستان حرکتی تاریخی انجام دهید، بستر لازمی را برای کلنگ زنی یک کارخانه در استان کردستان فراهم کنید که حتی اگر در دولت آتی تکمیل شود، کردها از شما به عنوان یک سیاستمدار عمل گرا یاد کنند.

جناب رئیس جمهور! اگر حضرت عالی و نیم دولت به بن بست تصمیم گیری رسیده اید، نباید مملکت را به قهقرا ببرید، وزارتخانه های تحت امر شما تصمیمات غیرکارشناسی تجویز می کنند، آیا خبر دارید وزارت نفت، مقدار سوخت گیری خودروهای مردم را محدود کرده است؟ برخی از مردم باید برای سوخت روزانه چندین بار در پمپ بنزین ها توقف کنند، یک روز ۳۰ لیتر و در آینده خبر از زدن ۱۵ لیتر بنزین بگوش می رسد، یک روز با کارت سهمیه بندی و روز دیگر بدون کارت این چه سیاست درستی است که ما نمی فهمیم و شما می فهمید؟ در خاتمه از آقای علی عسگری ریاست محترم صداوسیما می خواهم به دغدغه نیروهای حق الزحمه و شرکتی آن سازمان در کل مراکز استان‌ها که سالیان زیادی به امید استخدام در آن دستگاه خدمت کرده اند، توجه جدی نمایند و دستورات لازم را به نفع این عزیزان صادر کنند.