حجت‌الاسلام رفیعی:
مهمترین عامل صلح امام حسن (ع) با معاویه، نفوذ دشمن در صفوف یاران بود
سخنران حرم مطهر رضوی با بیان اینکه اگر خواص از امام حسن مجتبی(ع) حمایت می‌کردند دیگر دلیلی برای صلح وجود نداشت، گفت:
به گزارش ایلنا، حجت‌الاسلام ناصر رفیعی، در ویژه برنامه رحلت پیامبر اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) به تبیین عوامل صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه پرداخت و گفت: ماجرای صلح امام حسن مجتبی(ع) یکی از مهمترین و پیچیده‌ترین مقاطع تاریخ اسلام است، در این مقطع حساس، سرنوشت امت اسلامی تغییر کرد و مسیر حکومت از دست خاندان پیامبر(ص)، خارج شد.
این کارشناس دینی، اظهار کرد: پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، خلفا به مدت ۲۵ سال بر مسند حکومت قرار گرفتند. در این دوران، اهل‌بیت پیامبر(ص) از نقش‌آفرینی جدی در جامعه کنار گذاشته شدند اما با قتل خلیفه سوم، مردم به سوی امیرالمؤمنین علی(ع) شتافتند و با اصرار، از ایشان خواستند حکومت را، بپذیرد.
وی، افزود: پس از شهادت امیرالمومنین(ع)، امامت و رهبری امت اسلامی به امام حسن مجتبی(ع) رسید و آن حضرت حدود هفت ماه زمام حکومت امت را در دست گرفت اما شرایط اجتماعی و سیاسی زمانه، ایشان را در موقعیتی قرار داد که ،چاره‌ای جز صلح با معاویه، نداشت.
حجت‌الاسلام رفیعی، عنوان کرد: چهار عامل باعث شد که امام حسن مجتبی(ع) مجبور به صلح با معاویه شود که مهمترین آنها مساله نفوذ دشمن در صفوف یاران و نزدیکان امام مجتبی(ع)، بود.
وی دومین عامل پذیرفتن صلح توسط امام حسن مجتبی(ع) را سستی یاران آن حضرت معرفی و بیان کرد: سستی یاران امام حسن مجتبی(ع) و دنیا طلبی مردم عامل دیگری بود که باعث شد ،امام مجتبی(ع)، مجبور به صلح با معاویه شود.
سخنران حرم مطهر رضوی، سکوت خواص را به عنوان عامل چهارم صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه دانست و گفت: اگر خواص از امام حسن مجتبی(ع) حمایت می‌کردند دیگر دلیلی برای صلح وجود نداشت ولی خواص هم تحت تاثیر تبلیغات امویان و همچنین تطمیع آنها سکوت کردند و امام حسن(ع) ،چاره‌ای جز صلح با معاویه نداشت.
وی، خاطرنشان کرد: در این شرایط، امام حسن مجتبی(ع) با دوراندیشی و تدبیر، پای صلح‌نامه با معاوریه را امضا کرد تا زمینه‌ای برای قام کربلا و نهضت امام حسین(ع)، فراهم شود.
