۵ نکته درباره بیانیه غیر الزام آور ۲۰۳۰

به گزارش شفقنا فیض در ادامه آورده است: در ماه‌های اخیر بیش از هر زمان دیگر هجمه‌هایی علیه دولت و به ویژه آموزش و پرورش شکل گرفت که ازجمله آن می‌توان به مساله واردات دختر وزیر آموزش و پرورش (که تبرئه شد) و بیانیه غیرالزام آور۲۰۳۰ که به دلیل سوء مدیریت بخش اجرایی در نحوه اطلاع رسانی در این خصوص، به یک چالش تبدیل شد. در خصوص بیانیه غیر الزام آور۲۰۳۰ چند نکته ضروری است:

۱- مقام معظم رهبری با منویات داهیانه و با هدف اصلاح یک رویه، اردیبهشت ماه سخنانی را در جمع معلمان در خصوص بیانیه غیر الزام آور ۲۰۳۰ مطرح کردند که رویکرد آن سازنده و نتیجه آن رشد و توسعه بود و بخش‌های اجرایی نیز با گوش جان این بیانات را شنیده و در دستور کار قرار دادند. و از این رو آماده‌سازی زیرساخت‌ها برای اجرای بیانیه غیر الزام آور ۲۰۳۰ متوقف ودستور بررسی مجدد آن و هماهنگ سازی با اسناد بالادستی صادر شد.

۲- برخی تلاش کردند تا مساله بیانیه ۲۰۳۰ را به یک مساله و چالش سیاسی – بین المللی تبدیل کرده و با گره زدن آن به سایر امور، از نمد کلاهی برای خود بسازند. این رویکرد منجر به ظلم به جامعه خدوم آموزش و پرورش شد. بازی‌گردانان این صحنه خطرناک تلاش کردند تا با سوء استفاده از فضای بوجود آمده پیش از انتخابات، و تهمت زدن به جامعه آموزش و پرورش، مسیر حرکت ملت را تغییر دهند که محقق نشد. در این بین جامعه آموزش و پرورش متهم به رفتارهای غیر اخلاقی و غیر شرعی بر پایه این بیانیه شد آن هم در شرایطی که هنوز کارگروه اجرایی آن تشکیل نشده، چه رسد به اجرایی شدن کامل آن.

از این رو مسئولین آموزش و پرورش که تنها یکی از ۱۶ دستگاه مجری بیانیه ۲۰۳۰ است، تلاش کردند با ایجاد فضای مناسب گفت‌وگو در خصوص این بیانیه شفاف‌سازی کنند اما از سوی مخالفان، استقبالی صورت نگرفت.

۳- همانطور که در بالا گفته شد، اولین زیر ساخت اجرای بیانیه ۲۰۳۰ در آموزش و پرورش، تشکیل کارگروه آن، متشکل از کلیه نهادهای مجری است که یکی از آنها آموزش و پرورش است. این کارگروه هنوز تشکیل نشده بنابراین اجرای سند نیز به خودی خود صورت نگرفته است.

اگر امروز شاهد تحقق برخی از اهداف این بیانیه در جامعه هستیم، نه به دلیل اجرای بیانیه، بلکه به دلیل اجرای اسناد بالادستی و قوانین ملی است. بسیاری از بندهای این بیانیه، به صورت مترقی در قوانین ملی، موجود است.

۴- یکی از سوال‌ها در خصوص بیانیه ۲۰۳۰ این است که با وجود قوانین مترقی داخلی چرا به سمت اجرای بیانیه رفته‌ایم؟ در پاسخ باید بگوییم که اجرای این بیانیه نوعی تمرین و مسابقه در فضای بین الملل برای به رخ کشیدن دستاوردهای نظام اسلامی در حوزه حکومت‌داری است.

در شرایطی که ارتجاع منطقه در کنار کشورهای غربی در تلاش است تا نظام جمهوری اسلامی را در تحقق اهداف عالیه جامعه بشری که همان، آزادی، عدالت و رفاه است، ناتوان جلوه دهد، حضور در فضاهای بین المللی و ارائه گزارش‌های مقایسه‌ای با سایر کشورهای جهان می‌تواند طبل رسوایی آنها را به صدا در آورد. مشابه این رفتار توسط بانک مرکزی ایران و بانک جهانی صورت می‌گیرد و سالانه گزارش‌هایی از صندوق بین المللی پول بر اساس همین آمارها ارائه می‌شود.

در حوزه‌های آموزش، بهداشت، رفاه، آزادی، عدالت و برابری، جمهوری اسلامی ایران، یکی از پیشتازان این عرصه ها است و اما تنها در یک شرایط رقابتی و مقایسه‌ای است که این پیشتازی به رخ جهانیان به ویژه ارتجاع منطقه کشیده می‌شود. کارکرد بیانیه ۲۰۳۰ همین است که به جهانیان پیشرفت‌های ایران را در مقایسه با سایر کشورها نشان دهد.

۵- آنچه به عنوان کوتاهی از سوی مجریان بیانیه ۲۰۳۰می توان پذیرفت مساله تفسیر این بیانیه بر اساس اسناد بالادستی است. انتظار این بود که قبل از انتشار بیانیه ۲۰۳۰ به زبان فارسی، نسخه قابل اجرای آن با نگاه به اسناد بالادستی، توسط نهادهای مجری و نمایندگی یونسکو در ایران تهیه و سپس آن نسخه منتشر می شد تا در برداشت از آن، اختلاف ایجاد نشود. این کوتاهی از سوی دستگاه های اجرایی بوده اما به معنای اجرای تام و تمام بیانیه نیست چرا که این بیانیه غیر الزام آور و در ذیل اسناد ملی تعریف شده است.

از همه کسانی که به جامعه آموزش و پرورش در روزهای اخیر به واسطه بیانیه ۲۰۳۰ تهمت زده و ظلم کرده اند انتظار می‌رود از قشر خدوم فرهنگی عذرخواهی کنند.

نظام تعلیم و تربیت این اطمینان خاطر را به همه هموطنان عزیز به ویژه رهبر فرزانه انقلاب می‌دهد که در تحقق اسناد بالادستی به ویژه سند تحول بنیادین، کوتاهی نکرده و کلیه امور اجرایی خود را با رویکرد تحقق اسناد بالادستی، تنظیم و اجرا می‌کند.