زخم بمب اتم بر تن کره‌ای‌ها بعد از ۸۰ سال
بعد از ۸۰ سال، بازماندگان کره‌ای بمب‌های اتمی جنگ جهانی دوم هنوز رنج می‌برند.
بائه کیونگ-می پنج ساله بود که آمریکایی‌ها در ۶ آگوست ۱۹۴۵ بمب «پسر کوچک» را روی هیروشیما ژاپن انداختند.
خانواده او مانند هزاران کره‌ای تبار دیگر که در آن زمان در شهر کار می‌کردند، این وحشت را مخفی نگه داشتند.
بسیاری از انگ ناشی از انجام کارهای پست برای حاکم استعماری ژاپن و شایعات دروغین مبنی بر مسری بودن بیماری تشعشعات می‌ترسیدند.
بائه که اکنون ۸۵ سال دارد، در کنار مادرش بود که خانه‌شان روی سرشان فرو ریخت، اما آوار، او را از سوختگی‌هایی که ده‌ها هزار نفر - از جمله عمه و عمویش - را کشت، محافظت کرد.
بائه:
من هرگز به شوهرم نگفتم که در هیروشیما هستم و قربانی بمباران هستم.
او گفت که دو پسرش تنها زمانی فهمیدند که او در هیروشیما بوده است که در سال ۱۹۹۶ در یک مرکز ویژه که در هاپچئون کره جنوبی برای قربانیان بمباران تأسیس شده بود، ثبت‌نام کرد.
