سهم صفر درصدی کودکان ایذه از شادی و نشاط در فقیرترین شهر خوزستان + فیلم
شادی، نشاط، تفریح و رویای داشتن یک پارک شهربازی، صورت فراموش شده دنیای کودکان ایذه از بدو تولد تا مرگ است. رویایی که هیچ‌گاه توسط متولیان امور شهری و شهرداری‌های ادوار مختلف ایذه دیده نشد و همچنان به حسرتی بی‌پایان برای کودکان یکی از فقیرترین شهرهای کشور از لحاظ تقسیم امکانات تفریحی تبدیل شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، فقر امکانات در حوزه کودک و نوجوان در شهر ایذه بیداد می‌کند. فقری که بیشتر ماحصل ناتوانی مدیران شهری در شناخت نیازهای کودک و نبود چهره‌های خلاق در حوزه فرهنگی شهرداری‌های ادوار مختلف ایذه است تا نبود قدرت مالی برای ایجاد زیرساخت.
در مجموعه چند صدنفری شهرداری ایذه، یک نفر نیست که به کودک و دنیای کودک حتی کودکان خود پرسنل شهرداری اهمیت دهد.
باور اینکه در تمامی جلسات عمر شورای شهر ایذه تاکنون یک مصوبه به نام کودک نوشته شده باشد برای من و کودک ایذه‌ای دور از ذهن است. اگر بود و کسی آدرس چنین مصوبه‌ای را داشت به ما که نه، به کودک ایذه به‌عنوان یک سند فرهنگی نشان دهد.
۹ مؤلفه اصلی تشکیل دهنده یک شهر دوستدار کودک را مرور می‌کنیم: اطمینان از مشارکت کودکان، برخورداری از نظام قانونی کودکان در شهر، توسعه راهبرد جامع حقوق کودکان در شهر، ایجاد واحدهای حقوق کودکان یا برقراری سازوکارهای همکاری بین بخشی، اجرای برنامه‌های ارزیابی و برآورد اثر طرح‌ها بر کودکان، تخصیص بودجه مناسب برای کودکان، ارائه منظم گزارش در مورد وضعیت کودکان شهر، آگاهی‌بخشی در مورد حقوق کودکان در میان بزرگسالان و کودکان، حمایت از فعالیت‌های گروه‌های مستقل در دفاع از حقوق کودکان.
با بررسی همین ۹ مؤلفه می‌توان به‌سادگی فهمید که جای کودک در مناسبات اجتماعی و فرهنگی مدیران ادوار گذشته تا کنون شهرداری و شورای شهر ایذه کجا است.
کودکانی که هرگز تا کنون رنگ شهربازی را به چشم خویش ندیده و بیش از آنکه توسط مدیران فرهنگی مجموعه شهرداری و شورای شهر ایذه به سمت مراکز آموزشی و تفریحی سوق داده شوند، به‌خاطر نبود یک برنامه هرچند مختصر در حوزه کودک و نوجوان، به‌ناچار رویاهای خود را در چهارراه‌های شهر به‌عنوان کودک کار برای همیشه به فراموشی می‌سپارند.
کودکی که کودکی نمی‌کند و کودکانه‌های خود را درست و در زمان مناسب خرج نکند، بدون تردید در بزرگسالی نمی‌تواند درک درستی از نیازهای کودک خویش داشته باشد و همین موضوع شاید ملاک درستی برای ارزیابی مدیران فرهنگی شهرداری و شورای شهر ایذه باشد که نمی‌خواهند به سهم نادیده گرفته کودکان شهر گردن بگذارند. سهمی صفر درصدی برای کودکان شهری که هرگز در مقام کودک تا کنون محاسبه نشده و فقط در آمارهای تلخ حوزه آسیب‌های اجتماعی می‌شود آن را محاسبه کرد.
