پاسداشت محمدعلی مجاهدی در حوزه هنری برگزار شد

یازدهمین شب شعر شاعر با پاسداشت محمدعلی مجاهدی(شاعر، محقق و پژوهشگر) با حضور مدیران فرهنگی و هنری، شاعران پیشکسوت آیینی و شاگردان وی در تالار سوره حوزه هنری عصر دیروز(۳ تیرماه) برگزار شد.

به گزارش ایلنا؛ در این مراسم؛ محسن مومنی شریف رییس حوزه هنری، علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی، حسین قرائی دبیر شب شاعر، محمدرضا زائری، محمدرضا سنگری، حمیدرضا برقعی، سیداحمد علوی، یوسفعلی میرشکاک، علی انسانی، احد ده‌بزرگی، جعفر رسول زاده، مرتضی امیری اسفندقه، علی داودی، عباس براتی پور و برخی شاعران و نویسندگان شعر و ادب آیینی حضور داشتند.

حسین قرائی؛ دبیر مراسم " شب شاعر " در این مراسم ضمن ارایه گزارشی از برنامه‌های شب شاعر؛ اعلام کرد: ده شب قبلی این برنامه با بزرگداشت نام‌هایی چون رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، یوسفعلی میرشکاک، قادر طهماسبی(فرید)، محمدحسین جعفریان، عباس باقری، حبیب چایچیان(حسان)، احد ده بزرگی، محمدکاظم کاظمی و حسین اسرافیلی برگزار شد و قرار است از این پس با مساعدت حوزه هنری و همکاری مجمع شاعران اهل بیت(ع) ادامه این برنامه‌ها در حوزه هنری برگزار شود.

وی در تبیین جایگاه پروانه در شعر آیینی، گفت: استاد مجاهدی سالهاست که در قم به تقویت جناح مومن فرهنگی مشغول است. وی در حوزه شعر و شعور سرآمد است و مجاهدت های مجاهدی ها ست که فرهنگ ما را ساخته است.

در ادامه؛ همایون امیرزاده پیام سیدعباس صالحی(معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) را قرائت کرد.

در بخشی از این پیام آمده است: استاد محمدعلی مجاهدی بیش از پنجاه سال از عمر ادبی خود را در این فضا تنفس کرده است و چه خوش است هم نفسی با جبرئیل امین و خاکساری خاندان نورانی وحی که بقیه الله اند در زمین. از این استاد فرهیخته هم همین انتظار می رفت که تاکنون بسیاری از نویسندگان ادبیات آیینی شاگردی او را کرده‌اند و امیدواریم پس از این همه چون گذشته آثار نابی به خصوص در حوزه پژوهش شعر آئینی و ولایی خلق گردد.

سعید بیابانکی هم گزیده‌ای از زندگینامه مجاهدی را برای حضار قرائت کرد.

رییس حوزه هنری نیز گفت: مجاهدی نفر نخست هم در سرایش و هم در پژوهش در این حوزه است. شمع وجودی استاد مجاهدی الهام بخش شاعران جوان است. مجاهدی شخصیتی پاسدار و معلم صادق این راه است که هرجا کجی و خلافی را دیده اند و احساس نگرانی کرده اند ابراز داشته اند و هرجا قوتی دیده اند آن را تشویق کرده‌اند.

مومنی شریف گفت: همه دوستانی که استاد را می‌شناسند می‌توانند شهادت دهند که او به خاطر اعتقاد به راهی که دارند عامل به عمل صالح بوده‌اند و هر جا که میدان عمل صالح بود استاد از میدان داران آن عمل بودند.

وی با اشاره به مبارزه مجاهدی با کجی‌ها و انحرافات، گفت: سال‌ها پیش شخص جوانی که ادعا می‌کرد از غیب چیزهایی به او می‌رسد مجالسی را برگزار می‌کرد که متأسفانه آن مجالس مورد استقبال هم قرار گرفته بود و برخی از هنرمندان به او جذب شدند و برخی نگرانی‌ها بوجود آمده بود و به این واسطه آثاری نیز تولید شد. استاد مجاهدی در آن زمان بزرگواری کردند و بیش از یکسال ماهی دو روز از قم به تهران و حوزه هنری می‌آمدند و به بهانه شرح گنجینه اسرار و شرح دیوان حافظ بدون هیچ چشم داشت و جلوه‌گری آن فکر پلید را در برنامه‌های خود نقد و با آن مبارزه می‌کردند و حاضرین در آن برنامه‌ها را با عرفان اصیل اسلامی و عرفان ائمه(ع) آشنا می‌کردند.

مومنی شریف با تأکید بر اینکه هرگاه مجاهدی انحرافی را می‌دید به سرعت وارد عمل می‌شد، اظهار داشت: بسیار فراوان دیده‌ایم نگرانی‌های ایشان را که هرگاه انحرافی صورت می‌گرفت استاد مجاهدی وارد عمل می‌شد. زندگی پر افتخار ایشان می‌تواند باعثتأسی جوانانی باشد که در این عرصه افتخارآمیز و نورانی قدم گذاشته‌اند.

احد ده بزرگی(شاعر پیشکسوت آیینی) هم مجاهدی را سرسپرده آستان حضرت صدیقه طاهره(س) دانست و گفت: هرچه این مرد دارد یقینا از برکت آستان‌بوسی این بانوی آسمانی است.

ده بزرگی برخی ویژگی‌های مجاهدی را برشمرد و گفت: من به نمایندگی از ستاد شب شعر عاشورا این پاسداشت را تبریک میگویم. یکی از ویژگی‌های مجاهدی سرسپردگی ایشان به خاندان عصمت و طهارت است و دیگری در حوزه کاری، ایشان در حوزه کار دلپسند و عقل‌پسند قدم می‌زند که این امر هم در حوزه شعر و هم در حوزه پژوهش تعریف می‌شود.

وی با بیان اینکه یکی از نکاتی که جوانان باید از این پاسداشت بیاموزند مطالعات این استاد در حوزه‌های عقلی و پژوهشی است؛ گفت: مجاهدی در حوزه شعر با انتخاب ردیف‌های خاص برای شعرش و زبان مستقل مخصوص به خود جایگاه ویژه‌ای در ادبیات آئینی دارد.

ده بزرگی معلمی را یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های مجاهدی دانست و گفت: زمانی که در کشور ما شاعران آئینی به اندازه انگشتان دست بودند و اگر کسی در دفتر شعرش شعر آئینی داشت مورد تحقیر قرار می‌گرفت، مجاهدی به پرورش شاگردان در این حوزه می‌پرداخت و اگر امروز کسی در دفتر شعرش شعر آئینی نباشد ننگ است.

وی با تأکید بر اینکه مجاهدی با روشنگری جهاد می‌کرد به ذکر خاطره‌ای پرداخت و گفت: معرفی مجاهدی معرفی فرهنگ زهرایی، علوی، عاشورایی و امام زمانی است.

علیرضا قزوه هم با بیان اینکه امروز وظیفه داریم ادبیات عاشورا را آن طوری که هست نشان دهیم؛ گفت: باید شعری را که گفته‌ایم مزه مزه کنیم و ببینیم به عنوان غذای روح چگونه بوده است. اگر در ادبیات امروز بخواهیم به یک سبک برسیم که البته رسیده‌ایم به برکت دو شاخه ادبیات آئینی و ادبیات دفاع مقدس است.

در پایان این مراسم؛ مجاهدی گفت: تاوان این مراسم را تا مدت‌ها باید بدهم چراکه گاهی انسان تعاریف را حمل بر صدق می‌کند. اگر خداوند آبرویی به من داده است آن هم از محبت اهل بیت(ع) است و من عهد کردم این آبرو را خرج خودشان کنم. البته شاید این مراسم نویدگر این باشد که مولایم وسیله‌ی سیر و سفرم را از این دنیا فراهم کند و به نظرم این‌گونه می‌آید که این مقدار هجران را بر من نمی‌پسندند.

مجاهدی با بیان این‌که هر مؤمنی مسلم است، گفت: باید توجه داشت هر مسلمی مؤمن نیست، مؤمن کسی است که از ژرفای دل به ولایت امیرالمؤمنین(ع) ایمان داشته باشد.

این شاعر آیینی گفت: اجازه بدهید ناگفته‌ها ناگفته بماند چرا که برخی مسائل گفتنی و شنیدنی نیستند بلکه باید تجربه شوند.

وی خطاب به شاعران جوان عنوان کرد: هر شب در قسمتی از خانه خلوتی داشته باشید و این خلوت‌گاه را تغییر ندهید. پس از گذشت مدتی تغییراتی را در خود احساس می‌کنید و به ناگاه می بینید ساعت هاست در خلوتگاه خود هستید و برایتان همچون چند دقیقه گذشته است. اگر دل به ائمه(ع) و معصومین ببندید ارتباط ماورایی و آسمانی پیدا خواهید کرد. مرتب باران فیض می‌بارد اما چتری بر سر خود می‌گیریم مبادا لباسمان خیس شود.

مجاهدی با بیان خاطراتی عنوان کرد: تا ارتباط معنوی با معصومین برقرار نشود شاکله حضوری شکل نمی‌گیرد چرا که اندیشه‌های باطل به دور اندیشه‌ ولایی می‌گردند تا به آن رسوخ کنند. به یاد ندارم بدون وضو دست به قلم برده باشم و همیشه تلاش می‌کردم طهارت ظاهری را داشته باشم.

وی ادامه داد: شعرا آفریننده شعراند و خداوند هم خالق است. ما حداقل در صفت خالقیت حضرت حق تجربه‌هایی کسب می‌کنیم، پس کاری کنیم که مظهر تمام عیاری از حضرت حق باشیم. شاعر آیینی باید قدر خود را بداند و اعتقاد راسخی داشته باشد.

محمدرضا سنگری نیز گفت: محمدعلی مجاهدی عاقل است به حجت تمام آثار پژوهشی که دارد و به همان اندازه عاشق است و تنها یکی از جلوه های عاشقی ایشان شعرشان است.

مدیر دفتر ادبیات عاشورایی حوزه هنری ادامه داد: فرصت‌های متوالی نیاز است تا استاد مجاهدی منشور وجودی‌شان تبیین و تحلیل شود. در عرصه شاعری برخی شعرها برای خود شاعر نیست و بلکه به او رسیده است. در حوزه شعر فارسی و به خصوص شعر کهن شاعران هیچ کدام تاریخ و چگونگی سرایش شعرشان را ثبت نکرده‌اند تا بدانیم در چه شرایطی سروده شده است. ای کاش استاد مجاهدی کنار سروده‌های خود می نوشت چه اتفاقی رخ داد که شعر را سروده است.

سنگری با تاکید بر اینکه محمدعلی مجاهدی در برخی زمینه‌ها جزء اولین‌هاست، اظهار کرد: همین عنوان " شعر آیینی " از ابداعات ایشان بوده است و البته گاهی هم خودشان متوجه نیستند که چه ابداعاتی انجام می‌دهند.

این شاعر و پژوهشگر با اشاره به اینکه عده‌ای عاقلند اما عاشق نیستند و عده‌ای هم عاشقند اما عاقل نیستند، اظهار کرد: البته منظورم از این عقل همان عقل جزئی نگر و حساب گر است. استاد مجاهدی عاقل است به حجت تمام آثار پژوهشی که دارند و به همان اندازه که عاقل است عاشق است و تنها یکی از جلوه‌های عاشقی ایشان شعرشان است و جلوه‌های دیگری هم دارد این عاشقی که به خود اجازه نمی‌دهم طرح کنم و از خودشان تقاضا دارم این موضوعات را بیان کند.

وی همچنین به انتقادات مجاهدی در حوزه شعر آیینی اشاره کرد و گفت: انتقاداتی که ایشان دارند باعثشده در حال حاضر کام ما از شعر آیینی شیرین شود و گفتن این نقدها شهامت می‌خواهد.

یوسفعلی میرشکاک؛ دیگر سخنران این مراسم بود با بیان این‌که به دلیل حضور در جمع عمومی ترجیح می‌دهد سخنش را در قالب شعر بیان کند، گفت: محمدعلی مجاهدی که به تعبیر من حضرت مولانا شمس‌الدین پروانه است عشق به مولا را می‌پرورد و می‌خواهم شعرم را تقدیم به او کنم.

این شاعر به درخواست علی انسانی شعر معروف خود با مطلع " تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو… " را خواند.

در پایان؛ مرتضی امیری‌اسفندقه هم با بیان این‌که نمی‌توانم باور کنم فردی شاعر باشد و مذهبی نباشد، اظهار کرد: مگر شعر " پشت این پنجره یک نامعلوم نگران من و تست " از سهراب سپهری مذهبی نیست؟

وی ادامه داد: من از استاد مجاهدی خیلی چیزها آموخته‌ام. در ایامی که در کنار ایشان برای جشنواره‌ای داوری می‌کرده‌ام؛ ایشان با اشارات لطیفی به من می‌آموخت و تواضع واقعی را از او یاد می‌گرفتم. یا در مراسمی در شهر مشهد با استاد صحبت می‌کرده‌ام که همسر ایشان از در وارد شده‌اند و استاد تمام قد برای همسرشان ایستادند.